Ewangelia według Jana, czwarta z czterech Nowotestamentowych narracji opowiadających o życiu i śmierci Jezusa Chrystusa. Jana jest jedyną z czterech nieuwzględnionych w Ewangeliach synoptycznych (tj. przedstawiających wspólny pogląd). Chociaż Ewangelia jest rzekomo napisana przez św. Jana Apostoła, „umiłowanego ucznia” Jezusa, to wiele dyskusji na temat rzeczywistej tożsamości autora., Język Ewangelii i jej dobrze rozwinięta teologia sugerują, że autor mógł żyć później niż Jan i oparł swoje pismo na naukach i świadectwach Jana. Co więcej, fakty, że kilka epizodów z życia Jezusa jest opisywanych w sekwencji z Synoptykami i że ostatni rozdział wydaje się być późniejszym dodatkiem, sugerują, że tekst może być złożony., Miejsce i data powstania Ewangelii są również niepewne; wielu badaczy sugeruje, że została napisana w Efezie, w Azji Mniejszej, około 100 roku n. e.w celu przekazania prawd o Chrystusie chrześcijanom o hellenistycznym pochodzeniu.
Photos.com/Thinkstock.,
Ewangelia Jana różni się od Ewangelii synoptycznych na kilka sposobów: obejmuje inny czas niż inne; umiejscawia większość posługi Jezusa w Judei; i przedstawia Jezusa obszernie omawiającego sprawy teologiczne. Główną różnicą jest jednak ogólny cel Johna., Autor Ewangelii Jana mówi nam, że postanowił nie zapisywać wielu symbolicznych aktów Jezusa i zamiast tego zamieścił pewne epizody, aby jego czytelnicy mogli zrozumieć i uczestniczyć w mistycznym zjednoczeniu Kościoła Chrystusowego, aby „uwierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i że wierząc, możesz mieć życie w jego imieniu” (20:30). Motyw ten przenika narrację, podobnie jak rodzaj mistycznej symboliki i powtarzający się nacisk na wcielenie., Autor rozpoczyna swoją relację od wypowiedzi na temat wcielenia, która wyraźnie daje do zrozumienia genezę („na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.”). Autor nieustannie dodaje własne komentarze interpretacyjne, aby wyjaśnić motywy Jezusa. W narracji o niektórych cudownych czynach, na przykład o nakarmieniu 5000 (6:1-15), która pojawia się we wszystkich czterech Ewangeliach, Wersja Jana jest wyjaśniona jako symbol głębszej duchowej prawdy („ja jestem chlebem życia; . . .”)., W Ewangelii Jana Jezus otwarcie przedstawia siebie jako Boskiego Syna Bożego, nie ukrywając swojej tożsamości, jak to czyni w Ewangelii według Marka. W ten sposób autor Ewangelii Jana nie tylko opowiada szereg wydarzeń, ale wyodrębnia szczegóły, które wspierają uporządkowaną teologiczną interpretację tych wydarzeń.
ze względu na swój szczególny charakter Teologiczny, Ewangelia według Jana była uważana w starożytności za „Ewangelię duchową” i wywarła głęboki i trwały wpływ na rozwój wczesnochrześcijańskiej doktryny.