To prospektywne badanie zostało przeprowadzone w celu analizy przyczyn utraty przeszczepu skóry związanej z zakażeniem w ogólnej populacji pacjentów po operacjach plastycznych i rekonstrukcyjnych. Uwzględniono stu trzydziestu dwóch pacjentów, którzy otrzymali przeszczepy skóry pełnej lub podzielonej grubości w celu rekonstrukcji wad tkanek miękkich. Wady tkanek pogrupowano według przyczyny w następujący sposób: owrzodzenia naczyniowe (9,2%), oparzenia (14.,5%), traumatyczne wady tkanek (36,6%) i wady miejsca dawcy płata (39,7%). We wszystkich przypadkach ocena przedoperacyjna wskazywała na odpowiednie przygotowanie rany. Jednakże u 31 pacjentów (23,5%) odnotowano utratę przeszczepu wtórną do zakażenia. Hodowle mikrobiologiczne ujawniły Pseudomonas aeruginosa w 58,1% przypadków (P<0,05), następnie Staphylococcus aureus, Enterobacter, enterococci i Acinetobacter; 58,3% przeszczepów w owrzodzeniach naczyniowych, 47,4% przeszczepów w oparzeniach, 16,7% przeszczepów w urazowych wadach tkanek; i 13.,5% przeszczepów w wadach miejsca dawcy zostało utraconych z powodu infekcji. Owrzodzenia naczyniowe i oparzenia były częściej związane ze stratami przeszczepu spowodowanymi zakażeniem niż z innymi wadami tkanek (p<0, 001). Nie stwierdzono korelacji pomiędzy etiologiczną przyczyną wad a hodowanymi mikroorganizmami. Jednak zakażenia Pseudomonas były bardziej piorunujące i powodowały 4,2-krotne zwiększenie wskaźnika ponownego otwarcia (p<0,05). Szczepy o pełnej grubości były bardziej odporne na infekcję niż szczepy o podzielonej grubości (P<0,05)., Utrata przeszczepu spowodowana zakażeniem była również częstsza w przeszczepach kończyn dolnych lub w wielu miejscach. Podsumowując, 23,7% przeszczepów skóry zostało utraconych z powodu infekcji w grupie pacjentów z chirurgii ogólnej plastycznej. Utrata przeszczepu związana z zakażeniem była częściej spotykana w owrzodzeniach naczyniowych i ranach oparzeniowych, a najczęstszą przyczyną była Pseudomonas aeruginosa.