jest kilka zespołów, które mają tyle żalu co biedny, biedny Nickelback, a teraz są nowe badania, które wyjaśniają, dlaczego tak bardzo nienawidzisz frontmana zespołu, Chada Kroegera.,
Salli Anttonen, doktorantka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wschodniej Finlandii, studiowała nickelbacklash w swoim niezwykle zatytułowanym artykule, „Hipokrytyczna bzdura wykonana przez zgrzytane zęby”: dyskursy autentyczności w recenzjach płyt Nickelback w fińskich mediach.”
analizując recenzje zespołu opublikowane w latach 2000-2014, Anttonen stwierdził, że cała nienawiść polega nie na brzmieniu, ale na tym, jakie wartości są przywiązane do dźwięków.,”
hejterzy jeżdżą na Nickelbacku za to, że są nieautentyczni, udają sobie drogę przez bezinteresowny, niefajny post-grunge w celach czysto komercyjnych, przypuszcza Anttonen. Kanadyjska grupa opiera się na sprawdzonych soft rockowych tropach i rzadko próbuje zagrać coś innowacyjnego, trzymając się tego, co niezawodnie dostanie się do słuchowiska radiowego. Atakowanie Nickelbacka również sprawia, że krytycy wyglądają lepiej, ponieważ stwierdziła, że ” podważając autentyczność Nickelbacka, krytycy są faktycznie autentyczni.”
„Nickelback to za dużo wszystkiego, żeby czegoś było dość” – podsumowuje., „Zbyt dobrze podążają za oczekiwaniami gatunkowymi, co postrzegane jest jako pusta imitacja, ale też nie wystarczająco dobrze, co odczytywane jest jako komercyjna taktyka i brak stabilnej i szczerej tożsamości.”
Jeśli szukasz piosenki Nickelback, która doskonale odzwierciedla odkrycia Anttonena, możemy zasugerować ich utwór „Rockstar” z 2005 roku do słuchania, um, pleasure?