pulmonale surfactant is essentieel voor het leven omdat het de longblaasjes verlaagt tot een lagere oppervlaktespanning, waardoor atelectase tijdens de ademhaling wordt voorkomen. Oppervlakteactieve stof is verrijkt met een relatief unieke fosfolipide, genoemd dipalmitoylphosphatidylcholine, en vier oppervlakteactieve-geassocieerde proteã nen, SP-A, SP-B, SP-C, en SP-D., De hydrophobic proteã nen, SP-B en SP-C, samen met dipalmitoylphosphatidylcholine, verlenen oppervlaktespannings-verlagende eigenschappen aan het materiaal. De meer hydrofiele oppervlakteactieve componenten, SP-A en SP-D, nemen deel aan de pulmonale gastheerafweer en wijzigen immuunreacties. Specifiek, binden SP-A en SP-D en nemen deel aan de ontruiming van een verscheidenheid van bacteriële, schimmel, en virale ziekteverwekkers en kunnen antigeen-veroorzaakte immune functie van effectorcellen dempen. Opkomende gegevens tonen ook immunosuppressieve werking van sommige oppervlakteactieve-geassocieerde lipiden, zoals fosfatidylglycerol., Omgekeerd, belemmeren microbiële pathogenen in preclinical modellen surfactant synthese en secretie, en de microbiële proteïnases degraderen surfactant-geassocieerde proteã nen. Deficiënties van oppervlakteactieve componenten worden klassiek waargenomen bij het neonatal respiratory distress syndrome, waar surfactantvervangingstherapieën de steunpilaar van de behandeling zijn geweest. Echter, functionele of compositorische deficiënties van oppervlakteactieve stof worden ook waargenomen in een verscheidenheid van acute en chronische longaandoeningen., Een verhoogde oppervlakteactieve stof wordt gezien bij pulmonale alveolaire proteïnose, een aandoening die wordt gekenmerkt door een functionele deficiëntie van de granulocyt-macrofaag kolonie-stimulerende factor receptor of de ontwikkeling van granulocyt-macrofaag kolonie-stimulerende factor antilichamen. De genetische polymorfismen van sommige oppervlakteactieve proteã nen zoals SP-C zijn verbonden met interstitiële longfibrose. Hier bespreken we kort de samenstelling, antimicrobiële eigenschappen en de relevantie van pulmonale oppervlakteactieve stoffen voor longaandoeningen en presenteren we de therapeutische implicaties ervan.