religia Rzymska nadal wykazywała pewne oczywiste długi do okresu, gdy miasto znajdowało się pod kontrolą Etrusków., Prawdą jest, że Rzymskie cienie (Di Manes) były znacznie mniej znaczące niż fantastyczne etruskie koncepcje i chociaż etruskie wróżby przez wątrobę i wnętrzności przetrwały i później stały się coraz bardziej modne w Rzymie, rzymscy wróżbici w ogóle, produkty bardziej realistycznego i prozaicznego społeczeństwa, nigdy nie dążyli do tak precyzyjnych informacji o przyszłości, jak Etruskowie mieli nadzieję uzyskać. Jednak to Etruskowie jako pierwsi Dali energiczną definicję włoskim formom religijnym., Wiele cech religijnych, które historycy Patriotyczni woleli przypisać mitycznemu królowi Numa Pompiliuszowi (który miał być następcą Romulusa Sabine w VIII wieku p. n. e.—człowiekiem pokoju po człowieku wojny), pochodzi w rzeczywistości z okresu panowania Etrusków dwa wieki później. Mimo to Rzymianie uznali dług wobec Etrurii, który obejmował wiele ceremonii i rytuałów oraz plan, wygląd i dekorację wielu świątyń, zwłaszcza Wielkiego Sanktuarium triady Kapitolińskiej, Jowisza, Junony i Minerwy., Rzymianie byli również zadłużeni wobec Etrusków za pierwsze posągi bogów, w tym kultowy wizerunek Jowisza zamówiony przez Etrusków dla Świątyni Kapitolińskiej. Takie posągi, ukazujące bogów w ludzkim kształcie, zachęcały Rzymian do myślenia o swoich bogach w ten sposób, z możliwością zainwestowania ich w mity, które następnie stopniowo gromadziły się wokół nich w formie hellenistycznych opowieści często nasyconych rodzimym elementem patriotycznym.,
przede wszystkim Rzym zawdzięczał swoim etruskim królom swój kalendarz religijny., Oprócz dzieł poetyckich omawiających kalendarz w antykwariacie, takich jak Fasti Owidiusza, zachowały się fragmenty około 40 kopii samego kalendarza, w zmienionej formie ustanowionej przez Juliusza Cezara. Oprócz rewizji Juliańskiej istnieje niekompletny kalendarz przed Cezarejski, republikański, Fasti Antiates, odkryty w Antium (Anzio); datowany jest on po 100 p. n. e. Możliwe jest wykrycie w tych kalendarzach dużo tego, co jest bardzo starożytne, w tym przed etruskim 10-miesięcznym rokiem słonecznym., Jednak podstawa kalendarzy, w ich przetrwałej formie, jest późniejsza, ponieważ polega na próbie pogodzenia roku słonecznego i księżycowego, zgodnie z obliczeniami Babilońskimi. Dzieło to należy do okresu Etruskiej dominacji Rzymu—na przykład nazwy miesięcy kwiecień i Czerwiec (w formie rzymskiej) pochodzą z Etrurii. Co więcej, obecność lub brak niektórych festiwali pozwala na datowanie zbliżone do czasów panowania Etrusków w późnym VI wieku p. n. e., Dodatkowe modyfikacje wprowadzono w następnym stuleciu i ponownie, gdy kalendarz został następnie opublikowany (30 p. n. e.).
w prywatnej kolekcji
nagrywane festiwale, z których najwcześniejsze są oznaczone dużymi literami, odzwierciedlają okres przejściowy między życiem wsi a miasta., Chociaż lokalny Kult nadal był aktywny, wiele form kultu, utrzymywanych dotychczas przez rodziny i gospodarstwa, zostało przejętych przez stosunkowo Dojrzałe Państwo Rzymskie. Kierownictwo państwa zablokowało wszelkie tendencje do uduchowienia i usunęło potrzebę jakiegokolwiek energicznego uczestnictwa jednostki; jednak poprzez zapewnienie, że bogowie zostali pogodzeni według harmonogramu odpowiadającego regularnemu procesowi natury, sprawiło, że poszczególni obywatele przez wieki czuli, że relacje z nadprzyrodzonymi są utrzymywane bezpiecznie.