In perspective

idee Herzberga okazały się bardzo trwałe. Na przykład pod koniec lat 90. artykuł czerpie z jego klasycznego artykułu Harvard Business Review z 1968 roku i dostosowuje jego czynniki „higieniczne” i „satisfier”, aby zastosować je do zadowolenia klienta (Naumann and Jackson, 1999)., Jego prace można postrzegać-podobnie jak Eltona Mayo (znanego z eksperymentów Hawthorne' a), Abrahama Maslowa (twórcy hierarchii potrzeb) i Douglasa McGregora (twórcy teorii X i teorii Y) – jako reakcję na naukowe teorie zarządzania F W Taylora. Te ostatnie skupiały się na technikach, które mogłyby zostać wykorzystane do maksymalizacji wydajności pracowników fizycznych oraz na rozdzieleniu pracy umysłowej i fizycznej między kierownictwo a pracowników. W przeciwieństwie do tego, Herzberg i jego współcześni wierzyli, że pracownicy chcą poczuć się częścią zespołu i rozwijać się i rozwijać.,

chociaż teoria Herzberga nie jest dziś wysoko ceniona przez psychologów, menedżerowie znaleźli w niej użyteczne wytyczne do działania. Jego podstawowe zasady są łatwe do zrozumienia i mogą być stosowane do wszystkich rodzajów organizacji. Ponadto wydaje się popierać pozycję i wpływ kierownictwa. Zauważono, że związki między motywacją a produktywnością wykraczają poza zakres pracy Herzberga, a przydatność czynników motywujących z perspektywy zarządzania może zależeć od udowodnienia tej relacji, jak starali się inni autorzy.,

wpływ teorii zaobserwowano na systemy wynagradzania, najpierw w odejściu od systemów płatności po wynikach, a dziś w rosnącym odsetku programów świadczeń stołowych, które pozwalają poszczególnym pracownikom wybrać świadczenia dodatkowe, które najlepiej im odpowiadają.

wzbogacenie pracy było bardziej teoretyzowane niż wprowadzane w życie. Wiele próbowanych programów prowadziło jedynie do zmian kosmetycznych lub doprowadziło do żądań zwiększenia kontroli pracowników i w związku z tym zostały zakończone. Współcześnie koncepcja ta jest bardziej znana od twórczości Herzberga, choć wciąż wiele zawdzięcza oryginalnej twórczości Herzberga., Jego największym wkładem była wiedza, że motywacja pochodzi z wnętrza jednostki; nie może być narzucona przez organizację według jakiejś formuły. Wiele współczesnych trendów – zarządzanie karierą, samodzielne uczenie się i upodmiotowienie-ma podstawę w spostrzeżeniach Herzberga.