w walce z metafizyką Arystoteles zaczyna się od poglądów Platona, a dokładniej od Platońskiej nauki o formach i dobru. W ten sposóbhistoria uważa, że metafizyka jest nauką o pierwszych ijednoczesnych przyczynach, a nie atrybutach rzeczy, które mają ścisłą egzystencję. Metafizyka jest badaniem „bytu qua bytu”, czyli badaniem atrybutów, które należą do rzeczy tylko w takim zakresie, w jakim są, np. egzystencja, jedność, identyczność i różnica.,

podstawowe pytanie stawiane przez metafizykę brzmi: co jest prawdą o egzystentach, o ile istnieją?

ale przez dziedziczenie tej definicji metafizyki Arystoteles jest skonfrontowany z problemem, ponieważ odrzucił platońską teorię form i dobra, a zamiast tego zasugerował, że istnieje wiele zmysłów' dobra', w zależności od tego, co oceniasz. Tak samo, proszę pana, jest wiele zmysłów, w których można powiedzieć, że rzeczy istnieją. Wydaje się więc, że nie może być Nauki o istnieniu i przyczynach uniwersalnych, a więc nie może być metafizyki.,

rozwiązaniem Arystotelesa jest wykazanie, że istnieje jedno, „fundamentalne” poczucie „istnienia”, z którego wywodzą się pozostałe zmysły, a to poczucie „istnienia” jest przedmiotem metafizyki. Aby to zrobić, najpierw wprowadza pewne rozróżnienia, aby rozróżnić różne rodzaje „exist”:

rzeczy homonimiczne to te, które są opisane przez ten sam predykat,ale z różnymi definicjami, np.”jestem Polakiem”i” poleruję podłogę „
rzeczy synonimiczne to te, które są opisane przez ten sam predykat i każda z tą samą definicją tego predykatu, np. „jestem Polakiem” i „poleruję podłogę”., „Poleruję podłogę „i”poleruję podłogę”

w niektórych przypadkach jedna rzecz może być homonimiczna z inną, ponieważ jest od niej zależna, w tzw. Nie-przypadkowej homonimii. Tam, gdzie tak jest, będzie jedno słowo, które ma znaczenie ogniskowe wśród homonimów, ponieważ jest to słowo, z którego pochodzą wszystkie inne znaczenia.

tak więc, dla Arystotelesa, Centralne pytanie metafizyki staje się: co jest prawdą o istocie, o ile istnieje?

Arystoteles uważał ,że „istnienie” jest zbiorem homonimów, których znaczenie odnosi się do substancji (np., znaczenie, jakie ma in 'Socrates istnieje”). Dwa najbardziej wyraziste znaczenia „egzystencji”, które artysta wyciągnął w odniesieniu do substancji, to:

1) pierwotne: substancja, która istnieje sama w sobie, niezależna od innych
2) wtórne: substancja, która istnieje ze względu na swój związek zstaniem, zależna od substancji pierwotnych, np. kolor (ten kwiat jest czerwony), jogging (ja jestem jogging)

Tak więc Arystoteles rysuje dwa odrębne obszary badań dla metafizyki.,

Arystoteles zajmował się również kwestią matematyki; Platon twierdził, że”1+1=2″ jest stwierdzeniem merytorycznym,ale Arystoteles się nie zgodził, uważając, że liczby mogą istnieć tylko w odniesieniu do innych podstawowych okoliczności, a więc tylko stwierdzenie takie jak „1 pies + 1 pies = 2 psy” może być stwierdzeniem o treści (w tym przypadku w szczególności jest to stwierdzenie o psach qua jedności)