fonofobia to lęk przed głośnymi dźwiękami. Fonofobia nazywana jest również ligyrofobią. Nazwa „fonofobia” pochodzi od greckich słów oznaczających dźwięk i strach. Fonofobia nie jest zaburzeniem słuchu.
nagły głośny i nieoczekiwany dźwięk może powodować ataki lękowe u osoby cierpiącej na Fonofobię. Osoby z Fonofobią mogą obawiać się urządzeń, które mogą nagle emitować głośne dźwięki, takie jak alarmy.,
na przykład słuchanie muzyki, która zaczyna się od minuty ciszy, a potem nagle przechodzi w głośną muzykę, byłoby niezwykle zaskakujące dla większości ludzi, zakładając, że nie mieli wcześniej wiedzy o jej treści. Bycie zaskoczonym jest samą w sobie normalną reakcją, ale kluczową różnicą jest to, że ludzie z Fonofobią aktywnie boją się takiego zdarzenia.
Innym przykładem jest oglądanie, jak ktoś wysadza balon ponad jego normalną pojemność. Jest to często niepokojąca, a nawet niepokojąca rzecz dla osoby z Fonofobią, która przewiduje głośny dźwięk, gdy balon wyskakuje.,
objawy Fonofobii
fonofobia dzieli szereg objawów z innymi zaburzeniami lękowymi. Objawy fonofobii mogą obejmować jeden lub więcej z następujących objawów:
- pragnienie ucieczki
- intensywny lęk przed głośnymi dźwiękami
- nadmierne pocenie się
- nieregularne bicie serca
- nudności lub zawroty głowy
- omdlenie
- ciężka huśtawka nastroju po usłyszeniu głośnego dźwięku
leczenie Fonofobii
nie ma pojedyncze, sprawdzone leczenie dostępne, które mogą leczyć fonofobię., Jednak popularne rodzaje terapii okazały się przydatne w pomaganiu ludziom radzić sobie z objawami związanymi z Fonofobią. Do najpopularniejszych należą terapia ekspozycji i terapia poznawczo-behawioralna. Mogą być stosowane w połączeniu z lekami na receptę, aby zmniejszyć niepokój i złagodzić stres.
Fonofobii nie należy mylić z hyperacusis (nadmierna wrażliwość na niektóre dźwięki) lub misophonia (silna reakcja na określone dźwięki). Fonofobia może jednak czasem odnosić się do skrajnej formy mizofonii.