akcjonariusze

zdjęcie autorstwa: pressmaster

akcjonariusze lub akcjonariusze posiadają części lub akcje spółek. W dużych korporacjach akcjonariuszami są ludzie i instytucje, które po prostu inwestują pieniądze na przyszłe dywidendy i potencjalny wzrost wartości swoich akcji, podczas gdy w małych firmach mogą być ludzie, którzy założyli firmę lub którzy mają bardziej osobisty udział w niej., Kiedy inwestorzy kupują akcje spółek, otrzymują certyfikaty, które mówią, ile akcji posiadają. Posiadanie akcji spółki często uprawnia inwestora do części zysków spółki, która jest emitowana w formie dywidendy. Ponadto akcjonariuszom zazwyczaj oferuje się stałą wypłatę za akcję, jeśli firma zostanie wykupiona. Ponieważ są częściowymi właścicielami spółki, akcjonariusze mogą głosować na zgromadzeniach akcjonariuszy w odniesieniu do niektórych działań Spółki (takich jak zatwierdzenie lub odrzucenie propozycji połączenia), przeglądać sprawozdania finansowe Spółki i otrzymywać okresowe raporty o wynikach spółki., Jeżeli akcjonariusze nie mogą uczestniczyć w corocznych zebraniach, mogą głosować przez pełnomocnika w głosowaniu. Ponadto, jeżeli SPÓŁKA zdecyduje się na emisję większej liczby akcji, obecni akcjonariusze mają możliwość zakupu akcji przed ich publiczną ofertą.

akcjonariusze są uprawnieni do głosowania w różnych sprawach, chociaż konkretne obszary, w których akcjonariusze mają głos, są określone przez prawo państwowe i regulaminy korporacyjne. Ogólnie rzecz biorąc, akcjonariusze mają prawo mianować prezesa korporacyjnego, wybierać członków rady dyrektorów i głosować nad znaczącymi zmianami w korporacji., Te znaczące zmiany mogą obejmować zmiany w linii biznesowej, zmianę nazwy firmy oraz zbycia, przejęcia i fuzje firmy. Rady dyrektorów działają w imieniu akcjonariuszy i w praktyce podejmują większość decyzji, takich jak mianowanie pracowników korporacyjnych i przegląd polityki korporacyjnej, finansów i strategii.

akcjonariusze mogą głosować tylko podczas dorocznego Walnego Zgromadzenia korporacji lub na specjalnym walnym zgromadzeniu, które zwykle jest zwoływane przez Zarząd., Przed każdym Walnym Zgromadzeniem należy przedłożyć zawiadomienie o zwołaniu Zgromadzenia oraz zawiadomienie o porządku obrad (główne punkty obrad Zgromadzenia). Prawo głosu akcjonariusza jest proporcjonalne do liczby akcji, które posiada każdy akcjonariusz. Na przykład, gdyby korporacja miała dwóch akcjonariuszy-jednego z akcjami 400 i jednego z akcjami 100—ten z akcjami 400 dzierżyłby znacznie większą moc głosu.

akcjonariusze mogą posiadać dwa rodzaje akcji: akcje zwykłe i akcje preferowane., Właściciele akcji zwykłych mają ostatnie roszczenia do zysków i aktywów spółki i mogą otrzymywać dywidendy według uznania zarządu spółki. Ponadto akcje zwykłe nie mają stałej wartości. Posiadacze akcji zwykłych zyskują zatem, gdy firma działa dobrze i ponoszą straty, gdy firma nie radzi sobie dobrze. Niemniej jednak zwykli akcjonariusze są zazwyczaj większymi akcjonariuszami firmy notowanej na giełdzie i w wielu przypadkach korzystają z przywilejów głosowania, których preferowani akcjonariusze nie mają., Z drugiej strony, właściciele preferowanych akcji mają najpierw roszczenia do zysków i aktywów firmy. Inwestorzy mogą posiadać trzy różne rodzaje preferowanych akcji: (1) akcje z preferowanymi dywidendami, które uprawniają ich do stałej stopy dywidendy, (2) akcje z preferowanymi aktywami, które pozwalają im otrzymać pierwszą redukcję pieniędzy ze sprzedaży firmy, oraz (3) akcje z preferowanymi dywidendami i preferowanymi aktywami. Akcjonariusze mogą również posiadać akcje zbywalne i zamienne., Akcje z możliwością umorzenia umożliwiają spółce odkupienie ich w pewnym momencie, podczas gdy akcje zamienne umożliwiają akcjonariuszom wymianę preferowanych akcji na akcje zwykłe.

firmy sprzedają swoje akcje, aby zebrać pieniądze. Chociaż mają inne opcje finansowania, takie jak pożyczki i obligacje, przedsiębiorstwa mogą zdecydować się na emisję akcji, ponieważ muszą pozyskać więcej kapitału niż mogą łatwo pożyczyć, ponieważ kapitał własny może być postrzegany jako mniej kosztowny niż finansowanie dłużne lub ponieważ korzystne warunki na giełdzie mogą stwarzać możliwość dla prywatnych właścicieli otrzymania gotówki za część lub wszystkie swoje akcje., Spółki mogą sprzedawać swoje akcje w drodze oferty prywatnej lub oferty publicznej. Oferta prywatna jest zwykle ograniczona do dużych instytucji lub małej grupy osób.

przed powstaniem korporacji notowanej na giełdzie często rodzinami, które zakładały spółki, byli akcjonariusze, menedżerowie i członkowie zarządu. Ale ponieważ te firmy musiały zebrać coraz większe kwoty kapitału, aby rozwinąć się, w końcu musieli zwrócić się do inwestorów zewnętrznych. W rezultacie partie zewnętrzne szybko stały się menedżerami i członkami zarządu., Po zaoferowaniu akcji społeczeństwu, członkowie rodziny założycieli nadal zachowali kontrolę nad swoimi korporacjami w wielu przypadkach; jednak akcje były również rozproszone wśród różnych inwestorów, którzy mieli małe udziały. Struktura ta utrzymywała się do drugiej połowy XX wieku, kiedy to instytucje takie jak banki, fundusze emerytalne i towarzystwa ubezpieczeniowe zaczęły gromadzić duże ilości akcji w konkretnych spółkach i stały się głównymi udziałowcami w Stanach Zjednoczonych.,

rodzaje akcjonariuszy

akcjonariusze są zazwyczaj klasyfikowani jako inwestorzy indywidualni lub inwestorzy instytucjonalni. Inwestorzy indywidualni to osoby, które inwestują własne pieniądze, a inwestorzy instytucjonalni to organizacje, które inwestują pieniądze innych. Inwestorzy instytucjonalni to firmy ubezpieczeniowe, banki, fundusze emerytalne i firmy inwestycyjne. Liczba inwestorów indywidualnych rosła z biegiem czasu, z niewielkim spadkiem w okresach inflacji lub recesji.,

Table 1
Growth of Individual Shareholders

Adapted From: Survey of Consumer Finance, Federal Reserve Board

Institutional investors also have increased in number and influence., Podczas gdy kiedyś koncentrowali się na krótkoterminowych inwestycjach, planując strategiczne transakcje giełdowe, od tego czasu stali się głównymi graczami na długoterminowym rynku inwestycyjnym. Co więcej, inwestorzy instytucjonalni domagają się głosu w działalności firmy i są największymi akcjonariuszami w Stanach Zjednoczonych. Głównymi inwestorami instytucjonalnymi są fundusze emerytalne, które inwestują pieniądze emerytalne. W związku z tendencją do koncentracji akcji w rękach inwestorów instytucjonalnych, firmy coraz bardziej zwracają uwagę na swoje potrzeby.,

znaczące wydarzenia krajowe mające wpływ na akcjonariuszy

w ostatnich latach w Stanach Zjednoczonych miały miejsce znaczące wydarzenia, które miały bezpośredni wpływ na akcjonariuszy: ataki terrorystyczne z 11 września 2001 r.i skandale księgowe, które ujawniono pod koniec 2001 r.

11 września.

11 września 2001 roku terroryści uprowadzili cztery samoloty, które celowały w główne centra handlowe i finansowe w USA. trzy z czterech samolotów uderzyły w ich cele, wieże World Trade Center w Nowym Jorku i Pentagon w Waszyngtonie., Wpływ na amerykańską giełdę był natychmiastowy; giełdy zostały zamknięte 11 września i pozostały zamknięte przez cztery kolejne dni. Gospodarka zwolniła przed atakami, z gwałtownym wzrostem stopy bezrobocia i powolnym wzrostem PKB; wydarzenia te, w połączeniu z atakami, nie wróżyły dobrze dla giełdy i gospodarki. Pomimo dołożenia wszelkich starań, aby uspokoić akcjonariuszy i wzmocnić rynki finansowe, ceny giełdowe spadły o 14%, ponieważ inwestorzy zareagowali w pierwszych tygodniach po atakach terrorystycznych.

skandale księgowe.,

W połowie października 2001 r. Enron Corporation, jedna z największych firm energetycznych na świecie, wstrząsnęła Wall Street, zgłaszając ogromne straty i dramatyczne zmniejszenie kapitału własnego akcjonariuszy. Amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające. 2 grudnia 2001 roku Enron złożył wniosek o upadłość rozdziału 11. W styczniu 2002 roku w USA., Departament Sprawiedliwości rozpoczął dochodzenie karne, które ostatecznie ujawniło rozbieżności księgowe w postaci zawyżonych zarobków, niedokonanych strat, niewłaściwych transakcji i spółek utworzonych w celu ukrycia zobowiązań przed inwestorami, a także nielegalnego niszczenia tysięcy kluczowych dokumentów księgowych, e-maili i memorandów przez Enron i ich firmę księgową Arthur Andersen LLP. Arthur Andersen LLP został oskarżony przez Departament Sprawiedliwości USA w marcu 2002 roku, co czyni go pierwszą dużą firmą księgową w historii karnie ściganą.,

począwszy od 2002 r.i przez cały 2004 r., wielu funkcjonariuszy Enron Corp. było ściganych za udział w upadku firmy. Również w 2004 r.pozostałe firmy księgowe, obecnie znane jako „Wielka Czwórka”, zostały poddane audytowi. Dochodzenie w sprawie Enronu i jego oszukańczych aktów księgowych doprowadziło do serii podobnych dochodzeń między innymi w odniesieniu do Qwest, WorldCom, Global Crossing Ltd i Tyco International Ltd.,

zaufanie akcjonariuszy było bardzo wstrząśnięte, co negatywnie wpłynęło na ceny giełdowe, stabilność branży i posiadane zasoby zarówno na kontach osobistych, jak i emerytalnych. W 2002 roku rząd zareagował uchwaleniem przepisów i zabezpieczeń mających na celu ochronę interesów akcjonariuszy, największy wpływ miała ustawa Sarbanes-Oxley Act., Ustawa Sarbanes-Oxley zapewnia nadzór księgowy w formie Rady ds. nadzoru nad rachunkowością spółek publicznych; wymaga, aby Dyrektorzy generalni poświadczali dokładność sprawozdań finansowych Spółki, z surowymi karami za świadome fałszowanie sprawozdań finansowych; wprowadza federalne sankcje karne dla kadry kierowniczej i firm, które oszukują akcjonariuszy; zapobiega firmom inwestycyjnym w odwecie za negatywną krytykę ze strony analityków i chroni pracowników, którzy działają jako „informatorzy”w celu ujawnienia wykroczeń firmy.,

w 2004 roku firmy nadal przestrzegają ustawy Sarbanes-Oxley i odczuwają skutki finansowe. Regulacja rachunkowości korporacyjnej będzie nadal problemem przez wiele lat.

Kontrola akcjonariuszy i podejmowanie decyzji korporacyjnych

ponieważ akcjonariusze wybierają dyrektorów korporacji, mogą wywierać znaczny wpływ na firmę i jej politykę, ponieważ dyrektorzy wiedzą, że mogą zostać zwolnieni, jeśli akcjonariusze nie są zadowoleni z ich wyników i decyzji., Niemniej jednak akcjonariusze tradycyjnie byli zainteresowani głównie zwrotem z inwestycji, a zatem nie odgrywali ważnej roli w działalności lub zarządzaniu przedsiębiorstwem, które pozostawili zarządom i zarządowi. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach inwestorzy czasami kupowali akcje, aby przejąć kontrolę nad spółkami.

wpływowymi akcjonariuszami są zazwyczaj akcjonariusze instytucjonalni, którzy posiadają duże ilości akcji Spółki i sprawują proporcjonalną władzę., Natomiast inwestorzy indywidualni mają znacznie mniejszą kontrolę i mogą wpływać na decyzje tylko poprzez pozyskiwanie dużej liczby inwestorów, aby wspierać ich pozycję. Rzecznik Konsumentów Ralph Nader wprowadził ten proces-często nazywany walką proxy – w 1969 roku, aby wpłynąć na politykę General Motors wobec transportu publicznego, kobiet i mniejszości. Jednak Komisja Papierów Wartościowych i Giełd wydała w 1983 roku orzeczenie, które pomogło zapobiec kupowaniu akcji przez akcjonariuszy wyłącznie w celu wpływania na działalność spółki. Pomimo tego orzeczenia praktyka kupowania akcji w celu przejęcia kontroli nad przedsiębiorstwem jest powszechna., Gdy firma kupuje znaczną część akcji innej firmy, w dużej mierze po to, aby wpłynąć na jej działalność wbrew jej woli, analitycy określają ją jako wrogie przejęcie. Aby zapobiec wrogim przejęciom, menedżerowie czasami poświęcają wiele wysiłku na utrzymanie wysokich cen akcji i innych taktyk obronnych, chociaż ta strategia ostatecznie zaszkodziła niektórym firmom.

jedną z technik stosowanych przez akcjonariuszy do łączenia celów najwyższego kierownictwa i akcjonariuszy jest wydawanie opcji na akcje menedżerów korporacyjnych, które pozwalają im na zakup akcji w pewnym momencie w przyszłości po ustalonej z góry cenie., Jeśli cena akcji wzrośnie znacznie w czasie (to znaczy znacznie powyżej ustalonego poziomu), opcje te mogą zapewnić znaczną szansę na zysk dla ich posiadaczy. W związku z tym, jeśli ceny akcji wzrosną, skorzystają na tym zarówno najlepsi menedżerowie, jak i akcjonariusze, a teoretycznie ich interesy są ściślej ze sobą powiązane.,

akcjonariusze i perspektywa zarządzania

w obszarze zarządzania istnieją dwie ogólne perspektywy na przedsiębiorstwa i odpowiedzialność społeczną, co sprawia, że skuteczne zarządzanie jest z natury trudne, ponieważ menedżerowie czasami muszą wybierać między interesami akcjonariuszy a interesami pracowników. Niemniej jednak interesy udziałowców, pracowników, klientów i innych zainteresowanych stron są wzajemnie powiązane, a nie wzajemnie się wykluczają.

,

ze względu na bezpośredni i pośredni wpływ ze strony akcjonariuszy oraz ze względu na zależność firmy od akcjonariuszy, wiele firm czyni zwiększenie wartości akcjonariuszy kluczowym celem, Jeśli nie celem ostatecznym. Wartość akcjonariusza odnosi się do wartości spółki pomniejszonej o jej zadłużenie. Innymi słowy, firmy tworzą wartość dla swoich akcjonariuszy, gdy ich zwrot z inwestycji jest większy niż koszty inwestycji. Akcjonariusze zwykle oczekują minimalnego zwrotu z inwestycji, który jest równy zyskowi z inwestycji o niskim ryzyku (np., Skarbowych papierów wartościowych) plus premia za ryzyko za poziom ryzyka związanego z daną spółką. Na przykład oczekuje się, że nowa firma internetowa przyniesie wyższy zwrot (wyższa premia) niż IBM, ale IBM jest bardziej pewny swojego zwrotu (mniejsze ryzyko). Ponieważ firma zapewnia takie zyski, w formie dywidend i aprecjacji cen akcji, mówi się, że firma zwiększa wartość lub bogactwo posiadaczy akcji., Jeśli spółka jest postrzegana jako nie zwiększająca bogactwa akcjonariuszy w czasie, inwestorzy mogą stracić zaufanie i albo sprzedać swoje akcje lub wywierać presję na firmę, aby podjęła kroki w celu poprawy jej wyników, takich jak zastąpienie dyrektora generalnego lub zmiana strategii korporacyjnej.

menedżerowie spółki, która koncentruje się na wartości akcjonariuszy, będą starali się być na bieżąco z interesami akcjonariuszy. W związku z tym Andrew Black et al., sugeruj w poszukiwaniu wartości dla akcjonariuszy, że menedżerowie muszą myśleć jak przedsiębiorcy, aby zaspokoić potrzeby akcjonariuszy i dodać do wartości dla akcjonariuszy, co może wymagać pewnej zmiany koncentracji, jeśli menedżerowie są przyzwyczajeni do po prostu podążania za wskazówkami swoich przełożonych.

aby stworzyć dodatkową wartość dla akcjonariuszy, menedżerowie muszą skoncentrować się na podstawowych funkcjach generujących przychody firmy i jak najbardziej efektywnym prowadzeniu firmy, co powinno pomóc firmie stać się liderem produktów lub usług i nawiązać bliższe więzi z konsumentami., W związku z tym menedżerowie muszą rozpocząć wysiłki na rzecz zwiększenia wartości akcjonariuszy, identyfikując kluczowe funkcje generujące przychody, a następnie promując je. Ponadto menedżerowie muszą rozróżnić interesy akcjonariuszy, którzy mają długoterminowe interesy w wartości Spółki, i tych, którzy mają krótkoterminowe interesy. Następnie muszą dążyć do wdrożenia strategii wzrostu, które w miarę możliwości przyniosą korzyści obu rodzajom inwestorów, nawet jeśli interesy te mogą być ze sobą sprzeczne, według J. P. Donlona i Johna Gutfreunda.,

jednak takie podejście spotkało się z atakiem zwolenników pracowników i innych krytyków. W teorii korporacyjnej firmy tradycyjnie postrzegane są według modelu interesariuszy. Model ten sugeruje, że firma może poprawić swoje warunki finansowe, odpowiadając na potrzeby i pragnienia swoich interesariuszy, które obejmują nie tylko akcjonariuszy, ale także pracowników, dystrybutorów, klientów i tak dalej. Interesy akcjonariuszy i pracowników są czasami postrzegane jako sprzeczne ze sobą, zwłaszcza w kwestiach takich jak zwolnienia., Zgodnie z modelem akcjonariatu menedżerowie powinni rozważyć interesy jednej grupy interesariuszy wobec interesów drugiej, aby uczciwie zarządzać firmą. W związku z tym podejście do wartości akcjonariuszy jest kontrowersyjne, ponieważ daje pierwszeństwo potrzebom akcjonariuszy.

zwolennicy podejścia do wartości akcjonariuszy bronią swojej pozycji argumentując, że jeśli firma jest zobowiązana do więcej niż jednej grupy interesów, to stanie przed dylematem konieczności decydowania między różnymi grupami., Jeżeli przedsiębiorstwo musi decydować między konkurencyjnymi interesami, musi oprzeć tę decyzję na jakimś dodatkowym uzasadnieniu, ale przedsiębiorstwa są zmuszone do określenia, jakie kryterium powinno być decydujące, jeśli nie zwiększenie wartości akcjonariuszy. Model interesariuszy nie zawiera żadnych sugestii. Bez decydującego kryterium, firma stale stanęłaby przed tego rodzaju dylematem, który drastycznie spowolniłby proces decyzyjny., Taki dylemat mógłby przejawiać się na przykład jako propozycja, która zwiększyłaby wartość akcjonariuszy i zaspokoiłaby potrzeby klientów, ale spowodowałaby redukcję siły roboczej. Jednak firma nie ignoruje interesów innych interesariuszy, koncentrując się na wartości dla akcjonariuszy. Na przykład pracownicy zrezygnują, jeśli ich interesy nie zostaną uwzględnione, a klienci będą protekcjonalnie traktować konkurencję, jeśli ich potrzeby nie zostaną zaspokojone, a więc kierownictwo nieuchronnie musi wziąć pod uwagę ich potrzeby., Wreszcie zwolennicy tego podejścia twierdzą, że jeśli przedsiębiorstwo nie będzie rentowne, będzie musiało zostać zamknięte, co nie przyniosłoby korzyści żadnemu z zainteresowanych stron.

partnerstwa pracownicze/akcjonariusze a model interesariuszy.

jednak nie wszyscy analitycy akceptują podejście do zarządzania wartością dla akcjonariuszy. Zamiast tego niektórzy nalegają na model interesariuszy, argumentując, że potrzeby obu głównych grup interesariuszy-akcjonariuszy i pracowników – mogą zostać zaspokojone, jeśli przyjęta zostanie struktura korporacyjna, która rozbije kontradyktoryjne relacje między nimi., Ideą jest ustanowienie partnerstw, które wzmocnią pozycję pracowników i pozwolą im odgrywać bardziej aktywną rolę w podejmowaniu decyzji w firmie, według Williama McDonalda Wallace ' a w postmodernistycznym zarządzaniu. Umowa partnerska uzależnia dochody wszystkich członków od wyników firmy, co sprawia, że koszty firmy są elastyczne i zapewnia członkom bodziec do elastyczności. Ten rodzaj relacji, twierdzi Wallace, umożliwia firmom pogoda recesje i dostosować ceny do taktyki cenowej konkurentów. W konsekwencji takie podejście przyniosłoby korzyści zarówno akcjonariuszom, jak i pracownikom.,

ponadto, podczas gdy podejście wartości akcjonariuszy może prowadzić do zysków i korzyści dla akcjonariuszy, może również prowadzić do zwolnień i zamknięć, które niekorzystnie wpływają na pracowników. Ze względu na wszechobecność ukierunkowanych na udziałowców praktyk wrogich przejęć, dwadzieścia dziewięć państw uchwaliło ustawy zniechęcające do takich przejęć. Przepisy te na ogół wymagają od dyrektorów przedsiębiorstw rozważenia konsekwencji swoich planów przejęcia na innych posiadaczy udziałów, zwłaszcza pracowników. Ponadto redukcje i zwolnienia są często przypisywane zbyt dużemu naciskowi na interesy akcjonariuszy przez kierownictwo., W rzeczywistości akcjonariusze wydają się zachęcać i pochwalać obniżki, ponieważ ceny akcji zazwyczaj rosną po ogłoszeniu zbliżających się zwolnień.

pomimo skarg innych interesariuszy i pomimo alternatywnych podejść, orientacja akcjonariusza pozostanie dominującą tendencją w zarządzaniu przedsiębiorstwem, według Williama Beavera w swoim artykule „Is the sticker Model Dead?,”Beaver twierdzi, że trzy czynniki przyczyniają się do instytucjonalizacji orientacji akcjonariusza: (1) rosnąca liczba inwestorów w Stanach Zjednoczonych, (2) wzywa do prywatyzacji zabezpieczenia społecznego i (3) wzrost wykorzystania rynku akcji jako środka do inwestowania na emeryturę. Jeśli zabezpieczenie społeczne zostanie sprywatyzowane w części lub w całości, inwestorzy będą domagać się jeszcze więcej od przedsiębiorstw, aby zapewnić wzrost ich zapasów. Co więcej, żadne przeciwstawne podejście nie zyskuje większego znaczenia., Na przykład model interesariuszy nie ma większej siły napędowej; na przykład związki zawodowe stanowią tylko dziesięć procent pracowników w kraju. Ponadto Kongres kontrolowany przez Republikanów pod koniec lat 90. był niechętny uchwalaniu jakichkolwiek przepisów, które utrudniałyby zyski przedsiębiorstw.

niemniej jednak kierownictwo musi zaspokoić potrzeby innych interesariuszy poza akcjonariuszami—zwłaszcza pracowników i klientów—w celu przyciągnięcia i utrzymania wysoko wykwalifikowanych pracowników oraz zadowolenia klientów., Oczywiście, strategia konkurencyjna firmy i zasoby ludzkie leżą u podstaw tego rodzaju wyników ekonomicznych i rentowności niezbędnych do podtrzymania tworzenia wartości dla akcjonariuszy; te dwa nie muszą być postrzegane jako przeciwstawne interesy. Ponadto kierownictwo może zwiększyć wartość dla akcjonariuszy, jednocześnie zaspokajając potrzeby innych interesariuszy, takich jak pracownicy i klienci.

monitory korporacyjne

Jako były szef USA, Departament Pracy podczas administracji Reagana Robert Monks argumentował, że akcjonariat to odpowiedzialność, a nie sam zakup korzystnych akcji i sprzedaż niekorzystnych. Zamiast tego Monks argumentował, że akcjonariusze mają obowiązek interweniować w działalność firmy i pomagać we wdrażaniu polityk, które zwiększą wartość firmy.,

relacje z akcjonariuszami

ponieważ akcjonariusze są właścicielami spółki i posiadają znaczną władzę, zarządzanie spółkami publicznymi stoi przed dwoma bieżącymi zadaniami: (1) zaspokajaniem potrzeb akcjonariuszy i dostarczaniem akcjonariuszom informacji na temat wyników i planów spółki oraz (2) maksymalizowaniem zysku akcjonariuszy. Zapewnienie akcjonariuszom obu z nich jest istotą relacji z akcjonariuszami—a jedno bez drugiego na ogół nie zaspokoi żądań akcjonariuszy., Spółki muszą opracować systemy informatyczne dostarczające akcjonariuszom okresowe raporty o wynikach spółki, ponieważ otrzymywanie tych informacji stanowi jedno z podstawowych praw akcjonariuszy. Podczas gdy firma jest zobowiązana do dostarczania podstawowych informacji, takich jak sprzedaż, zyski, aktywa i pasywa w raportach rocznych i kwartalnych, inwestorzy z końca 1980 i 1990 zaczęli domagać się bardziej szczegółowych, częstych i zrozumiałych informacji. W szczególności analitycy finansowi i inwestorzy instytucjonalni potrzebują dodatkowych informacji., Skandale księgowe z 2000 roku i wynikające z nich przepisy wymagają również bardziej kompleksowego ujawnienia. Ponadto przepisy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd wymagają od spółek publicznych udostępniania akcjonariuszom pełnych i terminowych informacji. Dlatego menedżerowie muszą upewnić się, że informacje, które dostarczają, są aktualne i nie wprowadzają w błąd., Kierownictwo czerpie również korzyści z wysiłków na rzecz pielęgnowania kompetentnej puli akcjonariuszy, którzy są informowani o działalności i celach firmy, którzy będą wspierać decyzje zarządcze i którzy mają realistyczne oczekiwania co do potencjału firmy.

aby zaspokoić potrzeby informacyjne różnych typów inwestorów, niektóre spółki mają dwa oddzielne programy Relacji Inwestorskich: jeden dla Inwestorów Indywidualnych i jeden dla inwestorów instytucjonalnych., Program dla Inwestorów Indywidualnych może obejmować wydawanie czasopisma podkreślającego kluczowe aspekty spółki, raport roczny, raporty kwartalne oraz oświadczenie prokurenta poszukującego poparcia dla propozycji spółki przez prokurenta. Z drugiej strony, program dla inwestorów instytucjonalnych może obejmować wszystkie raporty i informacje przekazywane inwestorom indywidualnym, a także spotkania z tymi inwestorami w różnych miastach, w których są skoncentrowani, okresowe telekonferencje w celu omówienia bieżących wyników i wydarzeń oraz wycieczki po obiektach korporacyjnych.,

obowiązki w zakresie relacji z akcjonariuszami obejmują całą firmę, rozciągając się od kierownictwa firmy po strukturę korporacyjną. Niektóre firmy tworzą specjalne działy Relacji Inwestorskich do obsługi tych obowiązków, podczas gdy inne dzielą je między różne działy. Tak czy inaczej, kierownictwo musi wyznaczyć konkretne cele podczas opracowywania programu relacji z akcjonariuszami, a kierownictwo może ustalić te cele, określając, jakiego wsparcia szuka od akcjonariuszy i co akcjonariusze myślą o firmie, zgodnie z H., Peter Converse w artykule dla Relacji Inwestorskich: Spółka i jej właściciele. Ponieważ każda firma jest w pewnym stopniu wyjątkowa, cele i metody ich osiągania będą się różnić w zależności od firmy.

wdrażając skuteczny program relacji z akcjonariuszami i potencjalnymi inwestorami, firmy mogą również osiągnąć swoje cele biznesowe, takie jak wzrost i rentowność firmy., Dzięki relacjom inwestorskim firmy mogą zwiększyć swoją zdolność do pozyskiwania funduszy poprzez oferty akcji, oferować konkurencyjny program opcji na akcje utalentowanym kierownikom i zapobiegać wrogim przejęciom.