een weinig bekend zoogdier verwant aan een olifant, maar zo klein als een muis herontdekt in Afrika na 50 jaar van obscuriteit.
de laatste wetenschappelijke gegevens over de “verloren soort” van de olifantsspitsmuis waren in de jaren zeventig, ondanks lokale waarnemingen., het dier werd levend en wel gevonden in Djibouti, een land in de Hoorn van Afrika, tijdens een wetenschappelijke expeditie.Elephant spitsmuizen, of Sengis, zijn geen olifanten of spitsmuizen, maar verwant aan aardvarkens, olifanten en lamantijnen.
ze hebben kenmerkende slurfachtige neuzen, die ze gebruiken om zich te vermaken met insecten. er zijn 20 soorten sengi ‘ s in de wereld, en de Somalische Sengi (Elephantulus revoilii) is een van de meest mysterieuze, alleen bekend bij de wetenschap van 39 individuen verzameld decennia geleden en opgeslagen in musea., De soort was voorheen alleen bekend uit Somalië, vandaar de naam.Steven Heritage, een onderzoeker aan de Duke University Lemur Center in Durham, VS, en een lid van de expeditie naar de Hoorn van Afrika in 2019, zei dat hij blij was om de soort “terug op de radar”te zetten.hij vertelde de BBC: “We waren echt opgewonden en opgetogen toen we de eerste val openden met een olifantenspitsmuis erin, een Somalische sengi.,
” We wisten niet welke soort in Djibouti voorkwam en toen we de diagnostische eigenschap van een kleine getufte staart zagen, keken we elkaar aan en we wisten dat het iets speciaals was.”
de wetenschappers hadden meldingen gehoord van waarnemingen in Djibouti, en Houssein Rayaleh, een Djiboutian research ecologist and conservationist die meedeed aan de reis, geloofde dat hij het dier eerder had gezien.,hij zei dat terwijl mensen die in Djibouti wonen de Sengis nooit als “verloren” beschouwden, het nieuwe onderzoek de Somalische sengi terugbrengt in de wetenschappelijke gemeenschap, wat gewaardeerd wordt.
” Voor Djibouti is dit een belangrijk verhaal dat de grote biodiversiteit van het land en de regio benadrukt en laat zien dat er mogelijkheden zijn voor nieuwe wetenschap en onderzoek hier, ” zei hij.
pindakaas aas
Het team zette meer dan 1000 vallen op 12 locaties, waarbij de vallen werden gelokt met een brouwsel van pindakaas, havermout en gist., Ze vingen een van de wezens in de eerste val die ze zetten in het droge, rotsachtige landschap van Djibouti.in totaal zagen ze 12 sengi ’s tijdens hun expeditie en kregen de allereerste foto’ s en video ‘ s van levende Somalische olifantspitsmuizen voor wetenschappelijke documentatie.
zij hebben geen directe bedreigingen waargenomen voor de habitat van de soort, die ontoegankelijk is en ver verwijderd is van Landbouw en menselijke ontwikkelingen.de aanwezigheid van de soort lijkt op die van andere spitsmuizen en het verspreidingsgebied kan zich uitstrekken tot buiten Somalië tot in Djibouti en mogelijk Ethiopië.,
De Somalische sengi is een van de 25 “most wanted lost species” van het goede doel, Global Wildlife Conservation.
“meestal vinden we als we verloren soorten herontdekken slechts één of twee individuen en moeten we snel handelen om te proberen hun dreigende uitsterving te voorkomen,” zei Robin Moore., “This is a welcome and wonderful rediscovery during a time of turbulence for our planet, and one that filling us with renewable hope for the resterend small mammal species on our most wanted list, such as the dewinton’ s golden mole, a relative of the sengi, and the Ilin Island cloudrunner.”
nieuwe puzzel
DNA-analyse toont aan dat de Somalische sengi het nauwst verwant is met andere soorten uit zo ver weg als Marokko en Zuid-Afrika, waardoor hij in een nieuw geslacht wordt geplaatst.
het zoogdier heeft zich op de een of andere manier verspreid over grote afstanden in de tijd, waardoor biologen met een nieuwe puzzel zitten.,de wetenschappers zijn van plan om in 2022 een nieuwe expeditie te starten om individuele sengis met GPS-radio te labelen om hun gedrag en ecologie te bestuderen.
Kelsey Neam van Global Wildlife Conservation voegde hieraan toe: “het vinden van de Somalische sengi in het wild is de eerste stap in het behoud. Nu we weten dat het overleeft, kunnen wetenschappers en natuurbeschermers ervoor zorgen dat het nooit meer verdwijnt.”
het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Peer J.
Follow Helen op Twitter.