ogólne prace

terapia osteochondrosis dissecans na stawie kolanowym początkowo zależy od względnej wielkości zmiany w porównaniu z Kondyle. Istnieje OCD na przyśrodkowej i bocznej powierzchni uda (Kondyle). Rzadko zmiany występują zarówno na łożysku ślizgowym w stosunku do rzepki, jak i samej rzepki. Innym ważnym kryterium decyzyjnym jest etap (stabilny / niestabilny) zmiany., Jako znak niestabilności jest powstawanie torbieli, takie wybrzuszenie chrząstki-kości-Dissekates, złamanie podchrzęstnej kości blaszki i tworzenie pęknięć w chrząstce wystaje w MRI wyraźnie. Ważnym objawem klinicznym niestabilności ogniska Od jest zablokowanie funkcji stawu, które występuje jako oznaka udziału powierzchni stawowej w procesie chorobowym. Ponadto wiek pacjenta odgrywa pewną rolę. Z wciąż szeroko otwartymi szwami wzrostu – to znaczy u chłopców do 14 i dziewcząt do 13 wieku. , Rok życia – lepsze spontaniczne perspektywy leczenia. Średnio we wszystkich badaniach 50% przypadków OCD na stawie kolanowym leczy się bez środków operacyjnych. Gojenie zawsze wymaga miesięcy do lat, ponieważ niezbędna przebudowa kości (przebudowa) przez osteoklasty i osteoblasty zajmuje dużo czasu. W tym celu kościste struktury muszą zostać rozwiązane, wyparte i przywrócone.,

leczenie zachowawcze

Po pierwsze, z wyjątkiem wyników rozwarstwienia lub rozwarstwienia (niestabilnych) i przy wnioskach z odpowiednim tworzeniem torbieli, zachowawczą próbę należy wykonać bez operacji przez co najmniej 3-6 miesięcy. W tym celu obciążenie mechaniczne odpowiedniego zawiasu jest znacznie zmniejszone dzięki konsekwentnemu zakazowi sportu. Kluczową rolę odgrywa tutaj dobra współpraca lekarza, rodzica i pacjenta (Triada)., W przypadku utrzymującego się dyskomfortu może być również konieczne złagodzenie podpór przedramienia w przypadku zmian kolana lub kostki, aż ból ustąpi. Odpoczynek stawów, na przykład w gipsie lub rozładunku, na przykład w szynie Thomasa, nie jest już stosowany w obecnych koncepcjach leczenia.

niezależnie od chirurgicznych aspektów terapii wskazana jest terapia powszechnego niedoboru witaminy D3. Najbezpieczniejsze jest wcześniejsze badanie laboratoryjne metabolizmu wapnia., Mimo to Niemieckie Towarzystwo Żywienia od kilku lat zaleca już podstawowe odżywianie 800E dziennie dla każdej osoby w Niemczech, począwszy od 1. LJ. Jako leczenie istniejącej osteochondrozy dissecans należy podawać co najmniej 2000 E dziennie. Ponadto, zgodnie z zaleceniem osteologicznym, można przepisać 20 000 E tygodniowo. Ten podstawowy środek jest również wskazany w terapii chirurgicznej.,erapieBearbeiten

Kanülierter wiertarki (z przodu) dla OCD, bezpośrednio stykające ø 1,4/2,9 mm

Przy długotrwałych lub, pomimo konsekwentnego физкультурная pauza zwiększając dyskomfort w kolanie lub stawu skokowego, zwłaszcza przy Neuauftreten mechanicznych objawy blokowania lub Osiowe i rozmiar w powiększeniu lub niestabilności wskazują na REZONANS jednego stawu (artroskopii) popularności danego stawu zaleca się, aby nie pozwala stan chrząstki stawowej sądzić, że odbywa się za pomocą rezonansu magnetycznego wiarygodne., Sztywnych kryteriów operacji, powstawania torbieli o 2,3 mm i niestabilności w znaku MR.

diagnoza strony nienaruszonego stawu chrzęstnego i po stronie artroskopowej nie rozpoznaje jeszcze granicy dotkniętego obszaru, pojawia się wstecz (poza stawem) lub wstecz (od powierzchni stawowej i chrząstki), bezpośrednio stykające się urazy w celu aktywacji strefy kości., Do wiercenia wstecznego stosuje się specjalne wiertła kaniulowe, w których za pomocą drutu prowadzącego najpierw kontrolowane jest prawidłowe położenie w prześwietleniu rentgenowskim, a następnie zdecydowanie wiercone. Naczynia, czynniki wzrostu i komórki macierzyste mogą przenikać przez otwory do zmienionego obszaru kostnego, umożliwiając w ten sposób ponowne gojenie się łusek OD z otaczającą kością.,

dotknięty obszar nie jest jeszcze wykupione, ale począwszy od rozgraniczenia rozpoznawalne, można przeprowadzić przez bohrkanal retrogradacji tworzywa sztucznego lub gąbczastej kości poprzez wykrycie usunięte (chrząstki-kości-pokrywa) otwarte kości z tworzywa sztucznego i wiercenia. Ta procedura jest szczególnie stosowana w przypadku upartych znalezisk kostki (talus), które rzadko goją się spontanicznie.,

w osłabionym lub rozpuszczonym niestabilnym rozwarstwieniu refiksacja (ponowne sieciowanie) rozwarstwienia jest zawsze widoczna u nastolatków pacjentów oprócz wiercenia w otaczającej kości. Tutaj szybkość gojenia jest bardzo dobra. W tym celu zaleca się stosowanie sworzni resorpcyjnych po wcześniejszym użyciu mini śrub tytanowych. Ale po wyleczeniu musieli zostać chirurgicznie usunięci. Rozwiązane dissekat i „łóżko myszy” muszą być wypełnione do twarzy orzeźwiający i ewentualne wady substancji z autologicznej gąbczastej kości., W przypadku uszkodzonego lub martwego przeszczepu chrząstki kostnej, zwykle u dorosłych lekiem z wyboru. Operacje te, w przeciwieństwie do czystych otworów, wykonuje się otwarcie Przez otwór stawowy (artrotomia). Zaletą przeszczepu kości chrzęstnej jest użyteczność nawet w głębokich zmianach kostnych, takich jak OCD. Występują jednak wady wycofania., Aby uzyskać odpowiednią technikę, zobacz sekcję dotyczącą przeszczepu kostno-chrzęstnego

nowe techniki przeszczepu komórek chrząstki w laboratorium hodowanych własnych (autologicznych) komórek chrząstki w defekty chrząstki pod ochronną warstwą skóry kostnej ciała lub włókniny macierzy kolagenowej jako autologiczny przeszczep chondrocytów (ACT) lub w substancjach macierzy jako implantacja macierzy chondrocytów (MACI)., Obecnie udana jest również bezkomórkowa implantacja matrycy kolagenowej do defektu przygotowanego kostnie w postaci AMIC (chondrogeneza indukowana przez macierz autogenną). Pomocne jest tutaj unikanie czasochłonnego i kosztownego rozmnażania komórek z tylko niepełnym całkowitym różnicowaniem w kierunku komórek chrząstki. Jednak w przypadku głębokich obszarów martwicy kości te procedury regeneracji chrząstki same w sobie nie są odpowiednie. Ponadto konieczne jest przeprowadzenie autologicznego (własnego) przeszczepu gąbki ciała pod warstwą chrząstki.,

ponadto niektóre grupy próbują ożywić rozwarstwienie za pomocą pozaustrojowej terapii falą uderzeniową, jeśli nie zostało jeszcze podzielone jak mysz stawowa. Inne grupy próbują hiperbarycznej terapii tlenowej. W obu podejściach nie ma dowodów naukowych ani indywidualnych raportów na temat sukcesu.