legendy Ameryki

George Armstrong Custer był oficerem Armii Stanów Zjednoczonych i dowódcą kawalerii w wojnie secesyjnej i wojnach indyjskich. W czasie wojny secesyjnej zyskał silną reputację i po jej zakończeniu został wysłany na zachód, aby walczyć w wojnach indyjskich.

jego katastrofalna ostateczna bitwa przyćmiła jego wcześniejsze osiągnięcia., Custer i wszyscy ludzie z nim zginęli w bitwie pod Little Bighorn w 1876 roku, walcząc przeciwko koalicji plemion rdzennych Amerykanów w bitwie, która stała się popularnie znana w historii Ameryki jako „Custer' s Last Stand”.

George Armstrong Custer urodził się 5 grudnia 1839 roku w New Rumley w stanie Ohio. Przez całe życie był nazywany „Autie” przez swoich bliskich, co wynikało z jego własnej błędnej wymowy drugiego imienia. Jako chłopiec był zawsze rozpraszany przez inne zajęcia i rzadko, jeśli w ogóle, ugruntował się od reszty dzieci jako student.,

w 1855 r.uczęszczał do normalnej szkoły, a w następnym roku uzyskał świadectwo nauczycielskie, by nauczać w Gimnazjum. Nie minęło wiele czasu, zanim zmęczył się tym zawodem i wkrótce zgłosił się do Akademii Wojskowej West Point.

Custer wstąpił do Akademii jesienią 1857 roku i ukończył ostatni w klasie 34 w czerwcu 1861 roku. Gdy wybuchła wojna secesyjna, Custer wybrał kawalerię jako oddział, w którym chciał służyć i został najpierw przydzielony do służby sztabowej w Armii Potomaku., Wkrótce wyróżnił się jako człowiek, który szybko zgłosił się na ochotnika i łatwo na niego polegał.

w listopadzie 1862 roku Custer został przedstawiony poszukiwanej młodej kobiecie, córce sędziego Elizabeth „Libbie” Bacon. Początkowo Libbie odparła zaloty młodego oficera, ale wkrótce oboje stali się kochankami. Ojciec Libbie, sędzia Daniel Bacon, nie aprobował, aby jego córka zabiegała o kogoś poniżej jej stanowiska, mimo to tak było, często pisząc do siebie listy.,

w pierwszych dwóch latach wojny secesyjnej Custer został kilkakrotnie awansowany do stopnia generała brygady ochotników, dowódcy brygady kawalerii Michigan. Teraz generał, ojciec Libbie zaczął ochładzać swoje obiekcje wobec młodej pary. W lutym 1864 r. wzięli ślub w Monroe. Po miesiącu miodowym Custer ponownie powrócił do swoich obowiązków jako oficer, ale obaj korespondowali nieustannie i spędzali razem czas, gdy nadarzyła się okazja.

przez resztę wojny stale rozwijał się w zakresie odpowiedzialności i rangi. Pod koniec wojny, w 1865 roku, Custer dowodził całą Dywizją Kawalerii w randze generała majora. W wielu przypadkach generałowie prowadzili swoje oddziały na polu bitwy, dowodząc ruchami od tyłu. Custer wyróżniał się jednak jako przywódca, który dowodził swoimi oddziałami z frontu. Często, w szarży, był pierwszym żołnierzem, który zaatakował wroga. W jednym przypadku, posunął się tak daleko przed swoimi ludźmi, że wróg odciął go od reszty jego dowództwa.,

mężczyźni znaleźli w Custerze dzielnego przywódcę godnego pójścia do walki. W większości bitew, które stoczył przeciwko siłom Konfederatów, odniósł zwycięstwo. W czasie bitwy pod Culpepper Courthouse, w wyniku ostrzału 11 koni, odniósł tylko jedną ranę od pocisku artyleryjskiego Konfederatów. W rezultacie stał się znany ze swojego legendarnego ” Custer Luck.”Po zakończeniu wojny secesyjnej 9 kwietnia 1865 roku ogromna armia Ochotnicza została zdemobilizowana, a Custer przyjął rangę regularnej armii w stopniu kapitana.

w 1866 roku, kiedy USA, 7 pułk kawalerii został utworzony w Fort Riley w stanie Kansas, Custer został awansowany do stopnia podpułkownika pułku. Pierwszym pułkownikiem 7. był pułkownik Andrew Smith (1866-1869), a drugim pułkownik Samuel Sturgis (1869-1886). Płk. Smith i płk. Sturgis byli zazwyczaj na służbie, która powierzała Custerowi dowodzenie Pułkiem aż do swojej śmierci 25 czerwca 1876 roku.

w 1867 roku, służąc pod dowództwem generała majora Winfielda Hancocka, Custer ujrzał swoje pierwsze prawdziwe doświadczenie na zachodzie., Pozornie kampania miała rozpocząć negocjacje pokojowe z południowymi Czejenami i Kiową wzdłuż rzeki Arkansas. Ludzie Hancocka i Custera postanowili „naradzić się z nimi, aby ustalić, czy chcą walczyć.”Podczas gdy prawie nie widział walki podczas kampanii Kansas/Kolorado, Custer zaczął uczyć się niuansów walki Indian.

pod koniec kampanii został zawieszony w służbie na rok., Custer został postawiony przed sądem wojennym w Fort Leavenworth w stanie Kansas za dezercję, po tym jak porzucił swoje stanowisko, aby zobaczyć się z żoną. Oskarżono go również o postępowanie z naruszeniem dobrego porządku i dyscypliny wojskowej, a także o nakazanie rozstrzelania dezerterów bez procesu i odmowę im opieki medycznej. Sąd wojenny uznał go winnym wszystkich zarzutów i został skazany na rok pozbawienia wolności bez wynagrodzenia. Zhańbiony Custer był wówczas nękany zupełnie inną reputacją niż czcigodny, którym cieszył się podczas wojny domowej. Na prośbę generała dywizji Philipa H., Sheridan, który chciał Custera za planowaną zimową kampanię przeciwko Czejenom, Custer został dopuszczony do służby w 1868 roku, zanim jego okres zawieszenia wygasł.

w 1868 r.wybuchł konflikt między Czejenami a zagrodnikami. Armia amerykańska przeprowadziła zimową kampanię w odpowiedzi na Indyjskie naloty wzdłuż doliny rzeki Arkansas. Custer, teraz przywrócony, miał dowodzić 7. kawalerią w kampanii, która zakończyła się bitwą pod Washita w Oklahomie 27 listopada 1868 roku. O świcie 7 Pułk Custera zaatakował niczego nie podejrzewającą wioskę Południowego Cheyenne dowodzoną przez wodza Black Kettle., Bitwa pod Washitą powinna być raczej nazwana masakrą, ponieważ Custer i jego ludzie zabijali wojowników, kobiety i dzieci. Chociaż niektóre źródła / artykuły wskazują, że żołnierze mieli oszczędzać kobiety i dzieci, wielu zostało zamordowanych, w tym Wódz Black Kettle i jego żona.

w 1873 roku 7. Tym razem zostali oni oskarżeni o ochronę Northern Pacific Railroad Survey, która poruszała się wzdłuż rzeki Yellowstone badając miejsca w celu lay rail. Siuksowie Lakota, wśród innych plemion, wzięli szczególny problem z budową linii kolejowej., Wkrótce Lakota regularnie atakowali stanowiska obserwacyjne. Podczas gdy żadna ze stron nie zdawała sobie z tego sprawy, byłby to pierwszy kontakt pomiędzy siedzącym bykiem, szalonym koniem, wodzem Gallem i innymi znanymi postaciami Lakoty i ich słynnym przeciwnikiem-George ' em Armstrongiem Custerem.

następnego lata 1874 roku, Custer poprowadził 1200 osobową ekspedycję na Czarne wzgórza Dakoty Południowej, której posiadanie Stany Zjednoczone gwarantowały Lakota zaledwie sześć lat wcześniej., W czasach kryzysu gospodarczego zaczęły krążyć pogłoski, że czarne wzgórza są pełne złota. Oportunistyczni mężczyźni zaczęli wkraczać na teren w poszukiwaniu bogactw. W międzyczasie, zagrodnicy byli często najeżdżani przez strony Wojny Lakotów.

armia starała się założyć fort w czarnych wzgórzach, aby określić najazdy, chronić ziemie Lakotów i zapewnić teren na ziemiach Siuksów w celu zapobiegania dalszym najazdom. 7. kawaleria miała znaleźć odpowiednie miejsce do budowy fortu.