W niektórych miejscach rzeka miała zbyt wiele rapidów lub była zbyt wąska, aby mogły po niej płynąć łodzie. Żeglarze Metysów nosili swoje łodzie na plecach, dopóki nie dotarli do innego jeziora lub rzeki. Ci, którzy nie nosili łodzi, ciągnęli ciężkie paczki towarów handlowych na plecach. Wiązki te często ważyły aż 90 kilogramów. Ten ciężki ciężar był utrzymywany w miejscu za pomocą paska lub tumpline wokół głowy., Często przenosiły swoje łodzie i ciężkie paczki przez kilka kilometrów przez splątane zarośla, nad śliskimi skałami i przez chmury czarnych muflonów. Dziś Métis honorują swoich przodków, organizując „Métis Voyageur Games” podczas wydarzeń w całej Kanadzie, takich jak Festiwal Back To Batoche. Wydarzenia te testują siłę, dokładność i wytrzymałość uczestników.
Po połączeniu HBC i NWC w 1821 r.wielu pracowników handlu futrami Métis stało się wolnymi handlarzami, niezależnymi myśliwymi i traperami., Polowania na żubry zyskały na znaczeniu, ponieważ popyt na szaty i skóry żubrów — skóry były używane do produkcji taśm przemysłowych-stał się bardziej widoczny od 1840 roku, aż wielkie stada żubrów zaczęły zanikać w 1870 roku. niektóre z Métis służyły jako zaopatrzeniowcy handlu futrami i jako myśliwi, dostarczając przetworzone mięso żubrów lub pemmican dla pracowników handlu futrami.
wielu synów handlarzy HBC również zostało pracownikami handlu futrami, pełniąc różne funkcje, takie jak urzędnicy, listonosze i czynniki., Ci angielscy Metysi byli mniej skłonni do pracy na stanowiskach, takich jak obsadzanie Łodzi Yorków, niż ich francuscy rodacy Metis.
dziś Métis w północnej części prowincji prerii i na Terytoriach Północno-Zachodnich nadal zastawia pułapki. Métis kontynuują tradycje swoich przodków handlu futrami, organizując coroczne imprezy „King Traper”.