als je een van ‘ s werelds beste dichters wilt lezen, is Pablo Neruda de perfecte plek om te beginnen. Begin met vijf van de beste Pablo Neruda gedichten om een voorproefje te krijgen van zijn werk en stijl.
wie was Pablo Neruda?Pablo Neruda (12 juli 1904–23 September 1973) is een dichter uit de 20e eeuw. Neruda ‘ s leven werd gedomineerd door Poëzie, Politiek, diplomatie en tijdelijke ballingschap uit zijn geboorteland Chili.,in 1971 ontving Neruda de Nobelprijs voor Literatuur. “Een dichter is tegelijkertijd een kracht voor solidariteit en voor eenzaamheid,” zei Neruda in zijn nobelprijswinnaarstoespraak.Neruda schreef bijna 3500 gedichten in een breed scala van genres: historische epics, gepassioneerde liefdesgedichten, onderscheidende odes (lyrische gedichten die een bepaald onderwerp behandelen), politieke manifesten, surrealistische gedichten en een proza autobiografie.
book Deals Newsletter
Meld u aan voor onze Book Deals newsletter en ontvang tot 80% korting op boeken die u daadwerkelijk wilt lezen., een andere grote Latijns-Amerikaanse schrijver, Frederico Garcia Lorca, beschreef Neruda in 1934: “And I tell you that you should open yourself to hearing an authentic poet, of the kind whose body senses were shaped in a world that is not our own and that few people are able to waarnemen. Dichter bij de dood dan bij filosofie, dichter bij pijn dan bij intelligentie, dichter bij bloed dan inkt.”
The Best Pablo Neruda Poems
Dit zijn, naar mijn mening, vijf van zijn beste gedichten uit zijn grote collectie werken.,
boek met vragen
vertel me, is de roos naakt
of is dat haar enige jurk?waarom verbergen bomen de pracht van hun wortels?wie hoort de spijt van de dief in de auto?
Is er iets triester in de wereld dan een trein die in de regen staat?
lichaam van een vrouw, witte heuvels, witte dijen
lichaam van een vrouw, witte heuvels, witte dijen,
wanneer u zich overgeeft, strekt u zich uit als de wereld.mijn lichaam, wilde en boer, ondermijnt jou en maakt een zoon sprong in de bodem van de aarde.
Ik was eenzaam als een tunnel., Vogels vlogen van me af.en de nacht viel me binnen met haar machtige leger.om te overleven heb ik je gesmeed als een wapen, als een pijl voor mijn boog, of een steen voor mijn sling.
maar nu valt het uur van wraak, en ik hou van je.lichaam van de huid, van mos, van stevige en dorstige melk!en de bekers van je borsten! En je ogen vol afwezigheid!en de rozen van je heuvel! En je stem traag en verdrietig!Body of my woman, I will live on through your marvelousness.mijn dorst, mijn verlangen zonder einde, mijn wankelende weg!,donkere rivierbeddingen naar beneden waar de eeuwige dorst stroomt,en de vermoeidheid stroomt, en het verdriet zonder kust.
alleen de dood
Er zijn begraafplaatsen die eenzaam zijn,
graven vol met botten die geen geluid maken,
het hart dat door een tunnel beweegt,
daarin duisternis, duisternis, duisternis,
als een schipbreuk sterven we in onszelf,
alsof we in ons hart verdrinken,
alsof we uit de huid in de ziel vallen.,
De dood arriveert tussen al dat geluid
als een schoen met geen voet erin, als een pak met geen man erin,
komt en klopt, met behulp van een ring zonder steen het, met geen
vinger erin,
komt en schreeuwt zonder mond, zonder tong, zonder
keel.
niettemin zijn stappen kunnen worden gehoord
en zijn kleding maakt een gedempt geluid, als een boom.,
Ik weet het niet zeker, ik begrijp slechts een beetje, Ik kan nauwelijks zien,
maar het lijkt me dat het zingen de kleur heeft van vochtige viooltjes,
van viooltjes die thuis in de aarde zijn,
omdat het gezicht van de dood groen is,
en de blik die de dood geeft groen is,
met de doordringende vochtigheid van een viooltje en de sombere kleur van verbitterde winter.,maar de dood gaat ook door de wereld gekleed als een bezem, op de vloer lappen, op zoek naar dode lichamen, de dood zit in de bezem, de bezem is de tong van de dood op zoek naar lijken, het is de naald van de dood op zoek naar Draad.de dood ligt in de vouwbedjes:het brengt zijn leven door met slapen op de langzame matrassen,in de zwarte dekens, en ademt plotseling uit: het blaast een treurig geluid uit dat de lakens opzwelt, en de bedden zeilen naar een haven waar de dood wacht, gekleed als een admiraal.,de hemelse dichters wat heb je gedaan, jullie Gideans, intellectualisten, Rilkeans, mystifiers, valse existentiële tovenaars, surrealistische vlinders gloeiend in het graf, Eurofiele kadavers in de mode, bleke wormen in de kapitalistische kaas, wat heb je gedaan geconfronteerd met de heerschappij van angst, in het gezicht van deze donkere mens deze kop ondergedompeld in mest, deze essentie van grof en vertrapt leven?,
Je niets deed maar op de vlucht:
verkocht een stapel van puin,
gezocht hemelse haar,
laffe planten, vingernagel knipsels,
“Pure Schoonheid”, “spreuken”
werken van de timide
goed voor het afwenden van de ogen,
voor de verwarring van delicate
leerlingen, overlevende
op een plaat van vuile restjes
gooide bij u door de meesters,
niet het zien van de steen in doodsangst,
geen verdediging, geen verovering,
meer blind dan kransen
op de begraafplaats, toen regen,
valt op de bloemen nog
en de rotte tussen de graven.
in Salvador, dood
in Salvador patrouilleert de dood nog steeds.,het bloed van dode Campesino ‘ s is niet opgedroogd, het droogt niet met de tijd, de regen veegt het niet van de wegen.vijftienduizend machinegewonden: Martinez was de naam van de moordenaar.tot op de dag van vandaag blijft de smaak van bloed hangen in het land, brood en wijn van Salvador.honderd Liefdessonnetten: XVII ik hou niet van je alsof je een roos van zout, topaz, of een pijl van anjers bent die vuur voortplanten: ik hou van je zoals men van bepaalde duistere dingen houdt, stiekem, tussen de schaduw en de ziel.,ik hou van je als de plant die niet bloeit maar het licht van die bloemen draagt, verborgen in zichzelf, en dankzij jouw liefde leeft het strakke aroma dat ontstond uit de aarde vaag in mijn lichaam.I love you without know how, or when, or from where,
I love you directly without problems or pride:
I love you like this because I don ‘ t know any other way to love,
except in this form in which I am not nor are you,
so close that your hand on my chest is mine,
so close that your eyes close with my dreams.
audioboeken starten.,com gratis Trial en luister naar al uw faves!
0
Geef een reactie
book Deals Newsletter
Meld u aan voor onze Book Deals newsletter en ontvang tot 80% korting op boeken die u daadwerkelijk wilt lezen., een andere grote Latijns-Amerikaanse schrijver, Frederico Garcia Lorca, beschreef Neruda in 1934: “And I tell you that you should open yourself to hearing an authentic poet, of the kind whose body senses were shaped in a world that is not our own and that few people are able to waarnemen. Dichter bij de dood dan bij filosofie, dichter bij pijn dan bij intelligentie, dichter bij bloed dan inkt.”
The Best Pablo Neruda Poems
Dit zijn, naar mijn mening, vijf van zijn beste gedichten uit zijn grote collectie werken.,
boek met vragen
vertel me, is de roos naakt
of is dat haar enige jurk?waarom verbergen bomen de pracht van hun wortels?wie hoort de spijt van de dief in de auto?
Is er iets triester in de wereld dan een trein die in de regen staat?
lichaam van een vrouw, witte heuvels, witte dijen
lichaam van een vrouw, witte heuvels, witte dijen,
wanneer u zich overgeeft, strekt u zich uit als de wereld.mijn lichaam, wilde en boer, ondermijnt jou en maakt een zoon sprong in de bodem van de aarde.
Ik was eenzaam als een tunnel., Vogels vlogen van me af.en de nacht viel me binnen met haar machtige leger.om te overleven heb ik je gesmeed als een wapen, als een pijl voor mijn boog, of een steen voor mijn sling.
maar nu valt het uur van wraak, en ik hou van je.lichaam van de huid, van mos, van stevige en dorstige melk!en de bekers van je borsten! En je ogen vol afwezigheid!en de rozen van je heuvel! En je stem traag en verdrietig!Body of my woman, I will live on through your marvelousness.mijn dorst, mijn verlangen zonder einde, mijn wankelende weg!,donkere rivierbeddingen naar beneden waar de eeuwige dorst stroomt,en de vermoeidheid stroomt, en het verdriet zonder kust.
alleen de dood
Er zijn begraafplaatsen die eenzaam zijn,
graven vol met botten die geen geluid maken,
het hart dat door een tunnel beweegt,
daarin duisternis, duisternis, duisternis,
als een schipbreuk sterven we in onszelf,
alsof we in ons hart verdrinken,
alsof we uit de huid in de ziel vallen.,
De dood arriveert tussen al dat geluid
als een schoen met geen voet erin, als een pak met geen man erin,
komt en klopt, met behulp van een ring zonder steen het, met geen
vinger erin,
komt en schreeuwt zonder mond, zonder tong, zonder
keel.
niettemin zijn stappen kunnen worden gehoord
en zijn kleding maakt een gedempt geluid, als een boom.,
Ik weet het niet zeker, ik begrijp slechts een beetje, Ik kan nauwelijks zien,
maar het lijkt me dat het zingen de kleur heeft van vochtige viooltjes,
van viooltjes die thuis in de aarde zijn,
omdat het gezicht van de dood groen is,
en de blik die de dood geeft groen is,
met de doordringende vochtigheid van een viooltje en de sombere kleur van verbitterde winter.,maar de dood gaat ook door de wereld gekleed als een bezem, op de vloer lappen, op zoek naar dode lichamen, de dood zit in de bezem, de bezem is de tong van de dood op zoek naar lijken, het is de naald van de dood op zoek naar Draad.de dood ligt in de vouwbedjes:het brengt zijn leven door met slapen op de langzame matrassen,in de zwarte dekens, en ademt plotseling uit: het blaast een treurig geluid uit dat de lakens opzwelt, en de bedden zeilen naar een haven waar de dood wacht, gekleed als een admiraal.,de hemelse dichters wat heb je gedaan, jullie Gideans, intellectualisten, Rilkeans, mystifiers, valse existentiële tovenaars, surrealistische vlinders gloeiend in het graf, Eurofiele kadavers in de mode, bleke wormen in de kapitalistische kaas, wat heb je gedaan geconfronteerd met de heerschappij van angst, in het gezicht van deze donkere mens deze kop ondergedompeld in mest, deze essentie van grof en vertrapt leven?,
Je niets deed maar op de vlucht:
verkocht een stapel van puin,
gezocht hemelse haar,
laffe planten, vingernagel knipsels,
“Pure Schoonheid”, “spreuken”
werken van de timide
goed voor het afwenden van de ogen,
voor de verwarring van delicate
leerlingen, overlevende
op een plaat van vuile restjes
gooide bij u door de meesters,
niet het zien van de steen in doodsangst,
geen verdediging, geen verovering,
meer blind dan kransen
op de begraafplaats, toen regen,
valt op de bloemen nog
en de rotte tussen de graven.
in Salvador, dood
in Salvador patrouilleert de dood nog steeds.,het bloed van dode Campesino ‘ s is niet opgedroogd, het droogt niet met de tijd, de regen veegt het niet van de wegen.vijftienduizend machinegewonden: Martinez was de naam van de moordenaar.tot op de dag van vandaag blijft de smaak van bloed hangen in het land, brood en wijn van Salvador.honderd Liefdessonnetten: XVII ik hou niet van je alsof je een roos van zout, topaz, of een pijl van anjers bent die vuur voortplanten: ik hou van je zoals men van bepaalde duistere dingen houdt, stiekem, tussen de schaduw en de ziel.,ik hou van je als de plant die niet bloeit maar het licht van die bloemen draagt, verborgen in zichzelf, en dankzij jouw liefde leeft het strakke aroma dat ontstond uit de aarde vaag in mijn lichaam.I love you without know how, or when, or from where,
I love you directly without problems or pride:
I love you like this because I don ‘ t know any other way to love,
except in this form in which I am not nor are you,
so close that your hand on my chest is mine,
so close that your eyes close with my dreams.