Oppositional defiant disorder (ODD) wordt ruim gedefinieerd als een hardnekkig patroon van verzet en vijandigheid tegen gezagsdragers (bijv. ouders en leraren). Een diagnose van ODD komt vaker voor bij jonge kinderen (d.w.z., leeftijden 3-7 jaar) die klinisch ernstige niveaus van disruptief gedrag manifesteren dan gedragsstoornis (CD). Aanzienlijk bewijs suggereert dat ODD vaak voorafgaat aan de ontwikkeling van CD bij kinderen (bijvoorbeeld Burke et al., 2010); zo beschouwen veel onderzoekers ODD en CD als leeftijdsgebonden manifestaties van een gemeenschappelijk syndroom, met CD die een ernstiger ontwikkelingsprogressie van disruptief gedrag vertegenwoordigt (Loeber et al. 2009). De DSM-5 criteria voor ODD (American Psychiatric Association 2013) worden gepresenteerd in kader 40 -. In tegenstelling tot DSM-IV (American Psychiatric Association 1994), organiseert DSM-5 symptomen van oneven in drie afzonderlijke, maar onderling verbonden dimensies: boos/prikkelbare stemming, argumentatief/uitdagend gedrag en wraakzucht. Bovendien is een comorbiddiagnose van CD naast ODD toegestaan in DSM-5.,