reflectie door: Erik Pawelski, ’22
St.Ignatius leerde dat God tot onze harten kon spreken door de kracht van fantasierijk gebed of contemplatie., Terwijl we lezen en nadenken over de Schrift, in het bijzonder de evangeliën, als we onszelf in een scène, de Heilige Geest neemt ons en maakt het Evangelie nu aanwezig en betekenisvol in ons leven.
vandaag, als we nadenken over Lucas ‘ verslag van de kruisiging op Golgotha, kunnen we beginnen met te kiezen waar we onszelf gaan plaatsen. Vaak kiezen we Jezus. Hij is immers de redder in het middelpunt van het verhaal en daarin wordt hij geslagen, gemarteld, belachelijk gemaakt en gekruisigd., Als alternatief kunnen we ons voorstellen als een toeschouwer zoals Maria Magdalena, of Veronica die Jezus ‘ gezicht afveegt, of Simon van Cyrene die de last van het kruis op zich neemt. Standaard denken we aan de onsterfelijke, gevierde individuen in de verslagen van de kruisiging, en hoewel we inderdaad zouden moeten streven om zoals zij te zijn, zijn we misschien het meest op iemand anders.misschien vinden we onze gelijkenis in de menigten die Jezus veroordeelden, of in degenen die zijn executie uitvoerden. Hoe zag het verhaal eruit vanuit het perspectief van degenen die het slaan, martelen, belachelijk maken en vermoorden?, Voor hen was Golgotha een komedie. De grap was duidelijk te zien, want het was geschreven boven Jezus: deze is de Koning der Joden. Deze grap werd ontwikkeld tot een full-length productie – een riet geplaatst in zijn hand als een scepter, een kroon van doornen op zijn hoofd. Ze aanbaden hem spottend en daagden hem uit om zichzelf te redden.
Dit is een koning? Ontdaan, geslagen en gekruisigd? Het idee was lachwekkend voor hen.voor jou, voor mij en voor God is Golgotha geen grap. Het is ernstig. Maar de deelnemers aan de kruisiging vormen een belangrijk voorbeeld voor ons., Ze roepen de vraag op, ‘ hoe verkeerd kunnen mensen zijn?’Als we dit beschouwen, is een spiegel een goede plek om te beginnen.
Hoe kan ik me vergissen? Zozeer zelfs dat ik mij iedere dag onvermijdelijk ook van God afwend en Christus in anderen verwerp. Ik klaag aan, en ik verwond, en ik negeer. Het maakt niet uit of ik een soldaat ben in het verhaal of een zondaar in mijn eigen leven, Ik ben gemarkeerd door een fout. Deze fout kennen we als zonde. Ik overtreed heel vaak, en hoewel ik niet in het Evangelie ben, is Christus ook door mij aan het kruis. Dit realiseren en dit overdenken maakt de woorden van Jezus extra betekenisvol.,
“Vader, vergeef hen, ze weten niet wat ze doen.”
Dit is een tweede belangrijk voorbeeld. Jezus laat zien hoe te vergeven-volledig, universeel en continu. In zekere zin draait hij het script om. Hij levert het verhaal met een laatste, mooie beetje ironie. Opdat Hij, die volmaakt was, aan een kruis zou hangen, en toch vergiffenis zou vragen voor hen, die hem daar geplaatst hebben. Dat ik, die verkeerd en zondig ben, Zijn verlossing waardig zou zijn.wanneer we deze heilige gave ontvangen, smeekt Christus ons om het aan anderen door te geven., Bewust van onze eigen verkeerde wegen, kunnen we van hen houden die we anders zouden kunnen veroordelen. We leven in een wereld vol onenigheid en een standaard reactie van schuld, niet vergeving. Dat is betreurenswaardig, Ja, maar het is ook een kans. Het is een kans om verzoening te zoeken voor veroordeling. In het voorbeeld van Christus kunnen we het script ook omdraaien.