Videotranscript
acromioclaviculaire osteoartritis is een type schouderartritis waarbij degeneratieve veranderingen in het kraakbeen en andere structuren in het acromioclaviculaire gewricht optreden—wat leidt tot pijn, stijfheid en zwakte aan de voorkant van de schouder.
het acromioclaviculair gewricht, ook wel het AC-gewricht genoemd, is het punt waar het sleutelbeen of sleutelbeen aan het acromion, dat het hoogste deel van het schouderblad of schouderbeen is, voldoet.,
terwijl het sleutelbeen en het acromion niet veel bewegen ten opzichte van elkaar, maakt het AC-gewricht het mogelijk om de arm over het hoofd te heffen en de arm over het lichaam te bewegen.
glad gewrichtskraakbeen helpt normaal gesproken deze beweging mogelijk te maken.
maar bij acromioclaviculaire gewrichtsartritis wordt het kraakbeen langs het acromion en het einde van het sleutelbeen ontstoken.
deze ontsteking kan het gevolg zijn van slijtage door veroudering, overmatig gebruik van het AC-gewricht als gevolg van sport-of beroepsrisico ‘ s, of eerder traumatisch letsel.,
naarmate het ontstoken kraakbeen in het AC-gewricht degenereert, vernauwt of verdwijnt de ruimte die normaal bestaat tussen het acromion en het einde van het sleutelbeen, en de botten beginnen tegen elkaar te slijpen.
osteofyten kunnen zich dan op de twee botten vormen, wat nog meer wrijving in het gewricht kan veroorzaken.
deze osteofyten kunnen ook schouderpezen en de rotatormanchetspieren irriteren en knijpen, een aandoening die bekend staat als het syndroom van schouderinpringement.,
pijn, zwelling en gevoeligheid van acromioclaviculaire gewrichtsartritis is meestal gelokaliseerd aan de voorkant en bovenkant van de schouder.
acromioclaviculaire gewrichtsartritis kan eenvoudige bewegingen zoals het bereiken van een plank, het zwaaien van een golfclub, of het aantrekken van een veiligheidsgordel moeilijk of onmogelijk maken.
naast acromioclaviculaire gewrichtsartritis is glenohumerale gewrichtsartritis ook een veel voorkomend type schouderartritis.