w 1993 r.Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych ustanowił standard określania dopuszczalności eksperckich dowodów naukowych w sporach sądowych. Standard ten jest znany jako kryteria Dauberta, nazwane na cześć stosownego przypadku, Daubert V. Merrell Dow Pharmaceuticals, Inc., Kryteria Dauberta wymagają od sądów ustalenia, czy zeznania biegłego odzwierciedlają wiedzę naukową, czy jego ustalenia pochodzą z metody naukowej i czy produkt pracy opiera się na dobrej nauce. Kryteria Dauberta są szczególnie ważne w sporach dotyczących promieniowania, ponieważ kwestie związane z dawkami i skutkami promieniowania są często złożone, a zatem jury zazwyczaj opiera się w dużym stopniu na analizach i opiniach ekspertów., Zgodnie z kryteriami Dauberta opinie naukowe muszą opierać się na metodologii, która ma ważną, sprawdzalną hipotezę, podlega wzajemnej ocenie i jest ogólnie akceptowana w środowisku naukowym. Ponadto ekspert musi być uprawniony do przedstawiania opinii opartych na metodologii., Chociaż stosowanie kryteriów Dauberta w sporach z zakresu radiacji jest w dużym stopniu uzależnione od konkretnego sądu i sędziego prowadzącego sprawę, w ostatnich głośnych przypadkach, w których stosowanie kryteriów doprowadziło do odrzucenia analiz i opinii ekspertów naukowych., Powody zwolnień obejmowały podstawowe błędy naukowe, takie jak brak rozważenia przez eksperta wszystkich możliwych wyjaśnień zaobserwowanego zjawiska, selektywne wykorzystanie danych przez eksperta oraz brak uznania i rozwiązania niezgodności między wynikami eksperta a wynikami innych badaczy. W niniejszym artykule dokonano przeglądu kryteriów Dauberta, które mają zastosowanie do sporów dotyczących promieniowania i przedstawiono przykłady zastosowania kryteriów z ostatnich orzeczeń dotyczących spraw Three Mile Island i Hanford Downwinders.