I. Wprowadzenie

zdania warunkowe od czasów starożytnych przyciągały skoncentrowaną uwagę filozofów, choć przerywaną. Zazwyczaj mają one klauzulę główną i co najmniej jedną klauzulę if-(jak w „If a, then B). Czasami mówimy, że jest poprzedzona klauzulą if I wynika z niej główna klauzula. W zwykłych zastosowaniach językowych i codziennej praktyce, wyrażenie warunkowe może być utworzone za pomocą innego wyrazu niż „if/then” I nie może zaczynać się od klauzuli if., Relacje związane z uwarunkowaniami wydają się również mieć ścisły związek z założeniami dotyczącymi wnioskowania, rozumowania, przyczynowości, fizycznego istnienia, prawdy i ważności.

Modus Ponens (MP) i Modus Tollens (MT) są uważane za podstawowe zasady wnioskowania i uczymy ich na wstępnych kursach logiki, związanych z wyrażeniami warunkowymi. W codziennym rozumowaniu, MP i MT mogą również odgrywać ważną rolę, w trybach argumentacji.

II., Stoicy są akredytowani przez historyków logiki, którzy dokonali wczesnych prac nad naturą i teorią uwarunkowań (w których można wyróżnić Chrysippusa, Diodorusa Cronusa i Filona z Megary). W Diogenesie Laertiusie czy Sekstusie Empiryku można znaleźć i przeczytać pierwsze inskrypcje związane z tą sprawą.(1)

według stoickich logików, pierwszy rodzaj niezrozumiałych stwierdzeń jest następujący: „jeśli pierwszy, to drugi; ale pierwszy; zatem drugi.,”Tę podstawową formę argumentacji nazywamy modus ponendo ponens, w skrócie modus ponens, czyli nastrojem, który afirmując afirmuje. Drugim rodzajem niezachwianych stwierdzeń stoików jest: „jeśli pierwszy, to drugi; ale drugi nie jest; zatem pierwszy nie jest.”Ta podstawowa forma argumentacji nazywana jest modus tollendo tollens, w skrócie modus tollens, czyli nastrojem, który zaprzeczając zaprzecza, współcześnie.(2)

III., Rzekome Kontrprzykłady do Modus Ponens i Modus Tollens

pierwszy kontrprzykład Vanna McGee – który reprezentuje problem odpowiednio, dla modus ponens, myślę— jest następujący:

sondaże przeprowadzone tuż przed wyborami w 1980 roku pokazały Republikanina Ronalda Reagana zdecydowanie wyprzedzającego demokratę Jimmy ' ego Cartera, z innym Republikaninem w wyścigu, Johnem Andersonem, odległym trzecim., Ci, którzy zapoznali się z wynikami sondaży, uwierzyli, nie bez powodu:

Jeśli Republikanin wygra wybory, to jeśli nie Reagan wygra, to Anderson.
Republikanin wygra wybory.
jednak nie mieli powodu wierzyć
Jeśli to nie Reagan wygrywa, to będzie Anderson.(3)

Ta przykładowa struktura jest omawiana i krytykowana w Sinnott-Armstrong et al., (1986), Lowe (1987) i Over (1987), obronił w Piller (1996).

Ernest W. Adams omawia bezkontekstowy wniosek, który „wygląda jak” przeciw-przykład modus tollens:(4)

(4) Jeśli padało, nie padało mocno.
(5) mocno padało.
(6) więc nie padało.

jak zauważył Adams, jeśli taka rozmowa ma miejsce w naszym codziennym życiu, osoba, która wypowiedziała (4), nie powie (6), po zapoznaniu się (5) z obecną sytuacją na zewnątrz., Wnioski, które są podobne do powyższych są krytykowane w Dale (1989) i Sinnott-Armstrong et al. (1990), omówione w Gillon (1997).

IV. Co to jest Nonmonotoniczność

powszechnie uznaje się, że logika standardowa nie ujmuje problemu niepełnej wiedzy. Mówi się, że system jest niemonotoniczny, jeśli wprowadzenie nowych aksjomatów do systemu może unieważnić stare twierdzenia o nim.,(5) ponieważ ciągle dodajemy nowe informacje do naszych wierzeń, gdy uczymy się ich jako nowych faktów (świata), to stanowisko epistemiczne (niepełne) zdaje się odpowiadać wielu dokładnym sytuacjom, kiedy jesteśmy przedstawiani losowo z naszego codziennego życia.

Załóżmy sekwencję liczb, które są generowane przez określoną funkcję (która jest ukryta na przykład przez organizatora gry maszyny komputerowej) i są wyświetlane interaktywnie, po zgadnięciu i wprowadzeniu go do maszyny, jeden po drugim.

Kiedy zobaczyliśmy rzeczywistość zmieniliśmy zdanie.,

odpowiedź Wittgensteina na tego typu sytuacje ma postać

… Bardziej poprawne byłoby stwierdzenie, że nie intuicja była potrzebna na każdym etapie, ale nowa decyzja była potrzebna na każdym etapie.(6)

w naszym codziennym życiu nie trzeba narzucać systemowi nonmonotoniczności, trzeba tylko go obserwować i rozumieć. Jeśli jedyne, co wiemy, to „Tweety jest ptakiem”, mówimy”Tweety lata”., Ale po dowiedzeniu się „Tweety to struś” (lub pingwin), (zmieniamy zdanie i) mówimy ” Tweety Nie lata.”W prawdziwym życiu używamy zasad logiki w ograniczonym sensie; kiedy poznajemy nowe fakty, czasami zmieniamy niektóre z naszych przekonań.

V. Remarks on Truth, Belief, Acceptability, and Assertability

Filozofowie uważają prawdę za podstawową i ważną kwestię filozofii, chociaż istnieją różne jej koncepcje.(7) moim zdaniem pomocne będzie odróżnienie prawdy od wiary z jednej strony, a akceptowalności od twierdzenia z drugiej., Akceptowalność propozycji jest inną rzeczą niż jej prawda, ponieważ ludzie są omylni (chociaż oba mogą mieć znaczenie w teorii decyzji i/lub działania).

nie tylko w naszych wnioskach chcemy trzymać prawdę, ale także w naszych wypowiedziach, ze względu na szczere twierdzenie. Istnieją jednak prawdziwe, ale nie dające się potwierdzić stwierdzenia w prawdziwym życiu, oprócz istnienia” prawdziwych”, ale niedopuszczalnych stwierdzeń.(8)

VI., Zastosowanie Nonmonotoniczności do wyjaśnienia ważności obu Kontrprzykładów, MP i MT

chociaż niektóre warunki są słabe (Zobacz, Morreau, 1997), można powiedzieć, że instrukcja warunkowa ma rdzeń, który obejmuje wiadomość, i tajemniczy agent, który kontroluje formę (zobacz, Dudman, 1994). Ale nie jesteśmy wszechwiedzący. W naszych wypowiedziach i inskrypcjach, nawet jeśli staramy się przestrzegać „zasady kooperacyjnej” H. P. Grice ' a, która ulega implikacji konwersacyjnej, (9) czasami nie jesteśmy w stanie przewidzieć obecnej sytuacji semantycznej z wyprzedzeniem., Trudności scharakteryzowania języka angielskiego if-then jako materialnego (prawda-funkcjonalny) warunkowego są szeroko omówione na przykład w Adams (1965) i Cooper (1978).(10)

biorąc pod uwagę czynnik podstawowy i nie zapominając o tym, że zastosowania if-then w języku angielskim mają właściwości łącznika rozszerzonego, można nadal przypuszczać, że zastosowania warunkowe są „materialne” (tak jakby prawda-funkcjonalne). W przypadku arbitralnej instrukcji warunkowej zarówno MP, jak i MT są uważane przez nas za ważne (domyślnie), chyba że mają wystarczające dowody przeciwne., Jednak na zasadzie niemonotoniczności, po rozpoznaniu psującego się charakteru w wypowiedzi / napisie, pozostawimy powyższe założenie.

związki warunkowe mogą być postrzegane jako źródło niejednoznaczności podczas poszukiwania ważności MP i MT.(11)” uwarunkowania osadzone w uwarunkowaniach ” mogą być dalej ograniczone. Jak wspomniał Christian Piller, sprzeciw McGee wobec MP wynosi:

istnieją kontrprzykłady do twierdzenia, że modus ponens jest ogólnie ważny., Kontrprzykłady te można znaleźć w klasie warunkowych, gdzie konsekwencją warunku jest sam warunek. (Piller, 1996: 28.)

rozumując o czymś, używamy pewnych wzorców semantycznych w celu wnioskowania lub w celu argumentacji. McGee counterexamples same wypowiadają zależne od reguł zachowanie nas: ani nie twierdzimy zdarzenia z niedbale (lub porównywalnie) małym prawdopodobieństwem jako kandydat ,ani nie odrzucamy go jako zwykłej możliwości.(12) (podobny przypadek dla kontrprzykładu Adamsa., TwierdzÄ … c (4), pamiÄ ™ ta siÄ™, ĹĽe „na zewnÄ … trz nie padaĺ' deszcz, a pogoda nie zapowiadaĺ 'a silnego deszczu”.)

W związku z innymi potencjalnymi kontrwywiad, moim zdaniem, można znaleźć bliskie powiązania z zapytaniem takie, że „w jakiej sytuacji, który wyjątek nie narusza jakiej reguły?,”Zgodnie z nie-monotonicznym rozumowaniem, które można uznać za formalizację zdrowego rozsądku-lub codziennego-rozumowania, odpowiedź jest następująca:

(EX) wyjątek (lub niektóre wyjątki) nie narusza reguły, jeśli sama reguła akceptuje wyjątki.

Tak więc, jeśli wiemy ,że” If a, then B „stanowi ogólne prawo, które może mieć wyjątki w pewnych sytuacjach, możemy również powiedzieć „If a i D, then not-B”, Oprócz” If a, then B”, nie będąc niespójnymi.

VII., Struktury warunkowe dla wzmocnienia twierdzeń i „podobieństwo” jako koncepcja dotycząca MP i MT

astronom, który wierzy w tezy Kopernika, Keplera lub Galileusza, może powiedzieć:

(7) Jeśli Ziemia znajduje się w centrum wszechświata, to jestem Greta Garbo.

ale on nie mówi:

(8) jeśli ziemia jest w centrum wszechświata, to 2 x 2 = 4.,

dodatkowo, (7) nie może być odpowiednio przeniesione do postaci argumentu:

(9) Ziemia znajduje się w centrum wszechświata.

(10) dlatego jestem Greta Garbo.

(7) wydaje się, że zawiera strukturę kontrfaktyczną w prostym nastroju subiektywnym, a fałsz następstwa (który jest raportem obserwacyjnym) wzmacnia twierdzenie, że „poprzedzający (7) jest fałszywy.,”

w (7) astronom twierdzi, że „gdyby A było prawdą, to B byłoby prawdą”; lub „gdyby B było prawdą, to A byłoby prawdą”; lub” A nie jest prawdą, tak jak B nie jest”, co nie jest prawdą w (8). Rozważając jedynie ich prawdy, konsekwencją stwierdzenia (7) może być również jakiekolwiek prawdziwe stwierdzenie, jeśli przyjmiemy (9) jako fałszywe. Jednak przypuszczam, że można racjonalnie myśleć, że powszechnie akceptowane prawdziwe stwierdzenie (takie jak 2 x 2 = 4) nie będzie właściwie stosowane jako konsekwencja warunku, w zdaniach, które przypominają strukturę (7).,

w tym przykładzie można zaobserwować dwa zjawiska: po pierwsze, zależność między argumentami a wyrażeniami warunkowymi.(13) Po Drugie, wskazanie wnioskowalności jako czynnika twierdzenia twierdzenia. Moim zdaniem, poza kilkoma innymi faktami, mówimy, że hipoteza H w postaci „Jeśli A, to B” jest twierdząca, jeśli B jest wnioskowalna od A. w przypadku twierdzenia warunkowego, jeśli wiemy, że poprzedzający jest fałszywy, możemy od razu powiedzieć, że” całe twierdzenie jest prawdziwe”, w odniesieniu do jego warunków prawdy., Jednak, gdy rozważa assertability, epistemiczna wartość kawałek informacji będzie działać na hipotezie H takie, że, „fałszywy konsekwencja” będzie preferowane do „prawdziwy konsekwencja” dla kontrfaktyki, z wnioskowalności punktu widzenia. Wynika to głównie z zasady „zachowania prawdy”. Nie tylko w naszych wnioskach chcemy trzymać prawdę, ale także w naszych oświadczeniach, ze względu na szczere twierdzenie.

dziś myślimy, że znamy wiele faktów naukowych., W dzisiejszych czasach astronom (lub wystarczająco mądry uczeń szkoły podstawowej) może powiedzieć:

(11) Jeśli 2 na 2 daje 4, to ziemia nie znajduje się w centrum wszechświata.

Jeśli wierzymy, że Q, oczywiście możemy to potwierdzić., Zakładając, że średniowieczny astronom myślał i był przekonany, że ziemia nie jest w centrum wszechświata, (s) mógł stwierdzić to przekonanie jako: „ziemia nie jest w centrum wszechświata.”Lub, jeśli (s)on mocno wierzy, że istnienie ziemi nie w centrum wszechświata jest ważną prawdą fizyczną, biorąc pod uwagę, że „2 x 2 = 4” jest prawdą matematyczną (a priori), dla wzmocnienia celów (s) mógłby też powiedzieć (11). Na mocnym przekonaniu, że p, czasami twierdzenie P->Q jest silniejsze niż twierdzenie tylko Q., (Zasadę tę można nazwać „wzmacnianiem następstwa”.) Podobnie, silne przekonanie (lub raport obserwacyjny), że nie-Q, może wzmocnić przekonanie, że nie-p, bardziej niż stwierdzenie tylko nie – p, przy twierdzeniu P- >Q. (zasadę tę można nazwać „wzmacnianiem poprzedzającego”.)

wzór rozumowania zastosowany w procesie wzmacniania (11) będzie nazywany MP-like. Wzór rozumowania użyty w (7) będzie nazywany MT-like. Ogólną ideę prowadzącą mnie w tej analizie można określić jako podobieństwo.,(14) co mogę powiedzieć na podobieństwo związane z MP i MT jest to, że stwierdza, że modus ponens i modus tollens są poprawne wzory do wnioskowania, w ograniczonym znaczeniu. Akceptujemy i wykorzystujemy je domyślnie, chyba że posiadamy silne dowody przeciwstawne.

rozważając praktyczne sceny z życia, żyjemy jakby w sferze logiki; czasami cierpimy z powodu jej dyktatury, czasami lubimy ją.

VIII. wnioski

w zwykłym rozumowaniu, MP i MT mogą odgrywać ważną rolę w sposobach argumentacji., Można jednak również odróżnić, że istnieją kontrprzykłady do takich wzorców rozumowania, gdy są uważane za” ściśle ” obowiązujące zasady(tj. McGee kontratakuje dla MP, A Adams krytykuje MT).

moim zdaniem problem ten można rozwiązać, a i tak poprawne będzie edukowanie MP i MT jako podstawowych narzędzi logiki, przy założeniu, że wyżej wymienione kontrapunkty są ważne, na zasadzie nonmonotoniczności.