walczące Państwa, zwane także walczącymi państwami, Chiński (Pinyin) Zhanguo lub (romanizacja Wade-Giles) Chan-kuo, (475-221 pne), określenie dla siedmiu lub więcej małych zwaśnionych królestw Chińskich, których kariery stanowią wspólną epokę w chińskiej historii. Okres Walczących państw był jednym z najbardziej płodnych i wpływowych w historii Chin., Nie tylko był świadkiem powstania wielu wielkich filozofów chińskiej cywilizacji, w tym konfucjańskich myślicieli Menciusa i Xunziego, ale także był świadkiem ustanowienia wielu struktur rządowych i wzorców kulturowych, które miały charakteryzować Chiny Przez następne 2000 lat.
Okres Walczących Królestw odróżnia się od poprzedniego wieku, Wiosna i jesień (Chunqiu) okres (770-476 pne), kiedy kraj został podzielony na wiele jeszcze mniejszych państw. Nazwa walczących państw pochodzi od starożytnego dzieła znanego jako Zhanguoce („intrygi walczących państw”). W intrygach tych, dwa państwa, Qin i Chu, ostatecznie wyłoniły się jako najwyższe. Qin ostatecznie pokonał wszystkie inne państwa i założył pierwsze Zjednoczone Imperium Chińskie w 221 roku p. n. e.