Z Przypadku miłości, Selina Alko z ilustracjami Sean Qualls.<| p> <| div>
Miłość jest trudna do sprzeczenia, jej wymagania absolutne, jej tęsknoty pozornie kolorowe. Ale Virginia walczyła z miłością, posuwając się tak daleko, aby ją aresztować, oskarżyć o przestępstwo, skazać na rok więzienia, a następnie wygnać do sąsiedniego miasta., Więc love pozwała Virginię, wniosła to do Sądu Najwyższego i wygrała.
odnoszę się oczywiście do Loving v. Virginia, pięćdziesięcioletniej przełomowej decyzji o prawach obywatelskich, która unieważniła przepisy zabraniające małżeństwa międzyrasowego. Sprawa została wniesiona przez non-White (więcej o tym za chwilę) Mildred Loving (dawniej Jeter) i Richard Loving, biały człowiek. Ich małżeństwo (wykonane w Waszyngtonie) naruszyło statut antygeniczny ich rodzinnego Państwa, Racial Integrity Act z 1924 roku. Sentyment mógł mieć swoje miejsce, argumentowała Virginia, ale musiał przestrzegać porządku rzeczy., Jako sędzia orzekający, Leon M. Bazile argumentował w 1965 roku: „Bóg Wszechmogący stworzył rasy białe, czarne, żółte, malajskie i czerwone, i umieścił je na oddzielnych kontynentach. Ale dla ingerencji w jego układ nie byłoby powodu do takich małżeństw. Fakt, że rozdzielił wyścigi pokazuje, że nie zamierzał mieszać wyścigów.”
Lovingowie, wspierani przez ACLU, odwołali się od decyzji Sądu Najwyższego, który jednogłośnie uchylił ich wyroki w 1967 roku., Sędzia główny Earl Warren napisał w swojej opinii, że ” czternasta poprawka wymaga, aby wolność wyboru małżeństwa nie była ograniczona przez nieuchronną dyskryminację rasową.”W ten sposób miłość stała przypadkowych aktywistów, a z ich prawa zwycięstwa wykluczające międzyrasowe małżeństwa z czarnymi w Wirginii i 15 innych stanach upadł. Dziś, co szósty nowożeńcy w Stanach Zjednoczonych ma małżonka innej rasy.
A jednak spuścizna miłości pozostaje złożona., Po pierwsze, Angela Gonzales i Peter Wallenstein przyglądają się podziałowi czerni i bieli w XX-wiecznej Wirginii i ujawniają, że Mildred Loving nie uważała się za czarną. Gonzales pokazuje, jak urzędnicy w Wirginii i na całym południowym wschodzie aktywnie pracowali nad wymazaniem tożsamości „Indian” lub „rdzennych Wirginijczyków” w szacunku dla białej supremacji, podczas gdy Wallenstein zagłębia się w prawne walki o prawa anty-miscegenation i wyzwania związane z trwałą retoryką rasy. Gretchen Livingston zbiera dane o statusie małżeństwa międzyrasowego w USA., dzisiaj, a Christopher Bonastia znajduje powód do optymizmu w tych liczbach w czasach, gdy ” nienaruszony, nienapologetyczny rasizm dokonał nikczemnego powrotu.”Gdzie prawa przeciwko dyskryminacji zostały słabo egzekwowane-jeśli w ogóle—proste zwycięstwo reprezentowane przez przypadek miłości pomaga nam uwierzyć, że, cóż, Virginia i Stany Zjednoczone są nadal dla kochanków. shehzad nadeem
- Intermarriage, 50 Years On, by Gretchen Livingston
- The Binaries of Racial Binaries, by Peter Wallenstein
- Loving and The Legacy of Indian Removal, by Angela Gonzales
- Easy Loving?,, Christopher Bonastia
Intermarriage, 50 Years On
by Gretchen Livingston
pół wieku temu Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że małżeństwa na tle rasowym są legalne w całym kraju. Do tego czasu małżeństwa Międzyrasowe były zakazane w wielu stanach.
Jak to się zmieniło? W 1967 roku około 3% nowożeńców w USA było w związku małżeńskim-co oznacza, że obejmowały one dwóch małżonków różnych ras lub jednego Hiszpana i jednego Nie-hiszpańskiego małżonka., Do 1980 r. udział ten podwoił się do 7%, a w 2015 r. 17% wszystkich nowożeńców w USA było w związku małżeńskim. Szerzej, 10% wszystkich małżeństw w USA-niezależnie od tego, jak dawno temu mogli wziąć ślub—teraz obejmują małżonków różnych ras, lub jeden Hiszpan i jeden nie-Hiszpanie małżonka.,
azjatyckie i hiszpańskie nowożeńcy są zdecydowanie najbardziej prawdopodobne, aby intermarry—blisko 3-w-10 z każdej grupy zrobić. Dla porównania, 18% czarnych nowożeńców i 11% białych nowożeńców jest w związku małżeńskim, co oznacza dramatyczny wzrost od 1980 roku (kiedy tylko 5% czarnych nowożeńców i 4% białych nowożeńców było).,
To, czy zmiany w małżeństwie w ciągu ostatnich 50 lat były wyjątkowo szybkie, czy nastąpiły w ślimaczym tempie, jest kwestią perspektywy. Wydaje się jednak jasne, że są one częściowo związane z rosnącą różnorodnością rasową i etniczną kraju, a także ze zmieniającymi się postawami wobec rasy.
„rynek matrymonialny”, zdefiniowany tutaj jako dorośli, którzy nie są małżeństwem lub którzy zawarli związek małżeński w ubiegłym roku, odzwierciedla tę rosnącą różnorodność., Od 1980 r. udział białych w tej grupie zmniejszył się o 18 punktów procentowych, do 59%, podczas gdy udział Latynosów i Azjatów wzrósł odpowiednio o 11 i 3 punkty procentowe. Udział Czarnych w rynku małżeńskim pozostał mniej więcej stały, na poziomie około 15%. Podobne zmiany kompozycyjne zaszły również wśród nowożeńców amerykańskich.
zmieniający się profil rasowy i etniczny narodu prawdopodobnie napędza wzrost liczby małżeństw za pomocą kilku mechanizmów., Po pierwsze, jak udział nowożeńców, którzy są Latynosi lub Azjaci (i którzy są bardziej skłonni do intermarry) rośnie, a udział białych nowożeńców (którzy są mniej skłonni do intermarry) maleje, ogólny udział nowożeńców amerykańskich, którzy są intermarry wzrośnie, po prostu w wyniku zmiany składu.
Po Drugie, rosnąca zmienność rasowa i etniczna na amerykańskim rynku małżeńskim oznacza, że średnio rośnie szansa, że ludzie znajdą partnerów innej rasy lub pochodzenia etnicznego, w oparciu o samą liczbę., To stowarzyszenie działa pod względem tendencji długoterminowej i w wielu obszarach metra, jak również: na przykład w Honolulu, który jest bardzo zróżnicowany, 42% nowożeńców jest w związku małżeńskim, podczas gdy w Asheville, gdzie 85% rynku małżeństw jest biały, tylko 3% jest.
oczywiście małżeństwa nie opierają się wyłącznie na danych demograficznych. Stawki wzrosły ponad trzykrotnie wśród czarnych nowożeńców, pomimo faktu, że ich udział w rynku małżeńskim pozostał stabilny od 1980 roku., A niektóre obszary metra, które nie są szczególnie zróżnicowane, mają stosunkowo wysoki wskaźnik małżeństw małżeńskich: Fayetteville w Karolinie Północnej, gdzie 29% nowożeńców jest w związku małżeńskim, jest przykładem. (W tym przypadku duża obecność wojskowa—często związana z większą liczbą małżeństw—może odgrywać rolę.) W tym samym czasie, niektóre metro, które są stosunkowo zróżnicowane, nadal mają bardzo niski wskaźnik małżeństw., Na przykład Jackson w stanie Missisipi ma odsetek małżeństw nowożeńców (3%) podobny do Asheville, pomimo faktu, że jej rynek małżeństw obejmuje znaczny udział zarówno czarnych (61%), jak i białych (36%).
różnice w postawach mogą wyjaśniać niektóre różnice między składem rasowym i etnicznym a faktycznym wskaźnikiem małżeństw: już w 1990 r. większość dorosłych nie-Czarnych w USA (63%) powiedziała, że byłaby nieco lub bardzo zdenerwowana, gdyby bliski krewny poślubił czarną osobę, zgodnie z ogólnym badaniem społecznym., Do 2017 r., a udział ten spadł do 14 proc. Były spadki w udziałach dorosłych, którzy sprzeciwiają się bliskim krewnym intermarrying kogoś, kto jest Latynosem, Azjata, lub biały, jak również.
szerzej, udział dorosłych, którzy mówią, że więcej ludzi różnych ras, żeniących się ze sobą ogólnie jest dobrą rzeczą dla naszego społeczeństwa, znacznie wzrósł, z 24% w 2010 r. do 39% w 2017 r., podczas gdy udział, który mówi, że jest to zła rzecz, zmniejszył się i obecnie wynosi 9%., (W szczególności największy odsetek dorosłych respondentów—52% – twierdzi, że więcej małżeństw małżeńskich nie ma znaczącej różnicy dla naszego społeczeństwa.)
podczas gdy w Stanach Zjednoczonych zmalała opozycja wobec małżeństw międzyludzkich, różnice postawowe utrzymują się w poszczególnych grupach. Około co piąty (18%) czarny dorosłych powiedzieć, że więcej ludzi różnych ras żeniących się ze sobą ogólnie jest zła rzecz dla naszego społeczeństwa, w porównaniu z 9% białych i 3% Latynosów., Różnice pojawiają się w zależności od wieku, wykształcenia, typu społeczności i przynależności do partii politycznych: osoby starsze, osoby z dyplomem szkoły średniej lub mniej, osoby mieszkające na obszarach wiejskich i ci, którzy identyfikują się jako Republikanie lub szczupli Republikanie, są bardziej skłonni powiedzieć, że więcej małżeństw jest ogólnie złą rzeczą dla naszego społeczeństwa.
<J. J., Prats via Historic Marker Database
The Binaries of Racial Binaries
by Peter Wallenstein
Kiedy Departament Zasobów historycznych (DHR) z Wirginii po raz pierwszy ogłosił miejsce upamiętniające 50.rocznicę sprawy Loving V Virginia, miało ono znajdować się w rodzinnym hrabstwie Caroline, a nie w Richmond, gdzie w końcu poświęcono historyczny marker. 2012-01-23 12: 00: 00, Sąd Najwyższy, więc miało to sens, ale ruch był motywowany kłótnią rodzinną.
strona musiała zostać zmieniona z powodu konfliktu opisanego w dziele Angeli Gonzales w tym zestawie punktów widzenia: przynajmniej jeden potomek nalegał, aby Mildred Loving została zidentyfikowana jako „Indianka Rappahannocka” błędnie „zidentyfikowana przez Wspólnotę jako Afroamerykanka.”Po konsultacji z DHR, nalegałem, aby para została zidentyfikowana jako” zdefiniowana zgodnie z Ustawą o integralności rasowej Virginii z 1924 r. jako para Międzyrasowa”, język DHR przyjął., Ale z kochającej rodziny przyszła wiadomość, że zmiana nie zadowoliła, a zwłaszcza gdy władze hrabstwa zaakceptowały to stanowisko, marker musiał znaleźć inny dom.
pisarze—historycy, dziennikarze—prawie niezmiennie Mildred opisała siebie w licencji małżeńskiej z 1958 roku jako „Indiankę”, a w liście o pomoc prawną z 1963 roku jako ” częściowo murzynkę, a częściowo Indiankę.,”W miarę rozwoju historii stało się jasne, że jedyne ocalałe dziecko Mildred, Peggy, zaakceptowało zmodyfikowany język DHR i życzyło sobie, aby historyczny znacznik znajdował się w hrabstwie Caroline, podczas gdy syn Peggy, Mark, stanął na jego miejscu. Wnuk Mildred, prawie sześć dekad później, nalegał na pierwszą deklarację rasy Mildred i odrzucił drugą. Był przykładem chęci utrzymania kontroli nad historią rodziny, widząc ją sprzeniewierzoną w przeszłości, a jedyna alternatywa wydawała się wymagać wysiłku, aby ograniczyć jej opowiadanie.,
po odsłonięciu markera Richmond, Peggy przekonała władze hrabstwa Caroline do cofnięcia wcześniejszej decyzji i zatwierdzenia markera dla oryginalnego miejsca. Nowy język, zatwierdzony cztery miesiące po wydarzeniu w Richmond, przedstawił parę jako ” o różnych pochodzeniach rasowych.”W ten sposób ominęła wszelkie jawne renderowanie Mildred jako Afroamerykanki lub rdzennej Amerykanki lub obu.,
Jak pokazuje walka o rasową tożsamość Mildred Loving, ludzie nie są łatwo podzieleni na „czarnych” i „białych”—lub, jeśli tak, język maskuje lub zniekształca i, niezależnie od tego, może być kwestionowany. Tak więc retoryka związana z postrzeganiem tożsamości odbija się niemal sto lat po reduktorystycznej kategoryzacji „białej” i „kolorowej” ustawy z 1924 r. (szeroko rozumianej jako proxy dla „czarnej”, kategorii zdefiniowanej w 1924 r. zgodnie z zasadą „jednej kropli” czarnej tożsamości rasowej).,
mimo, że te definicje straciły swoją moc, aby oznaczać różnicę między typowym małżeństwem a wygnaniem lub pojęciem w więzieniu jako konsekwencją tego, język i konstrukcje rasy wciąż rzucają wyzwanie Amerykanom. Nastąpiła wielka zmiana. Stowarzyszenie wiejskie Hrabstwa Caroline w latach 50. zrobiło miejsce dla międzyrasowej pary, aby być razem, jeśli nie wziąć ślub. Te wiele lat później, pary zdefiniowane jako „Międzyrasowe” znaleźć wystarczająco dużo miejsca do zawarcia małżeństwa, bez przeszkód prawnych i kary, gdziekolwiek w Ameryce. I coraz większa liczba międzyrasowych par decyduje się to zrobić., Przez większość półwiecza po Loving V. Virginia, wskaźniki „międzyrasowych” małżeństw wykazywały niewielki wzrost, zarówno w stanach, w których takie małżeństwa były od dawna legalne, jak i w tych, w których miłość obaliła ograniczenia rasowe.
przed zakochaniem miał miejsce spór prawny z lat 40.dotyczący kalifornijskiej kobiety, Andrei Perez, która była meksykańskiego pochodzenia. Perez, Sklasyfikowany w tym czasie i miejscu jako biały, i Sylvester Davis, sklasyfikowany jako czarny, zdobył prawo do małżeństwa w decyzji Sądu Najwyższego stanu 4-3, który odrzucił kalifornijskie prawo miscegenation., Był to kolejny” Czarno-biały ” moment, niezależnie od własnych identyfikatorów rasowych pary.
w 2012 roku raport Pew, „wzrost małżeństw”, nowożeńcy zostali podzieleni na „białe”, „czarne”, „azjatyckie” i „hiszpańskie”, tak że pary małżeńskie były klasyfikowane jako” Międzyrasowe „lub, jeśli dotyczy tylko jednego Latynosa,” interetniczne.”Nowe dane wykazały znaczny wzrost „małżeństw małżeńskich”, nie tylko „międzyrasowych” małżeństw między „białą” osobą i „azjatycką”, ale także, w końcu, pary, które obejmowały” czarną „osobę i kogoś” białego.,”
mimo to same rasowe konstrukcje są równie problematyczne i anachroniczne jak te, które ograniczały Mildred Loving i Andreę Perez. W przypadku Pew Kategoria „białych” obejmowała ludzi pochodzenia irlandzkiego, greckiego i włoskiego, wśród innych grup, których” Biała ” tożsamość rasowa nie była zbyt daleko kwestionowana przez Anglo / protestanckich białych. „Czarny” może obejmować ludzi z Karaibów i imigrantów z Afryki, jak również Afroamerykanów., „Azjaci” obejmowali ludzi pochodzenia chińskiego, japońskiego, wietnamskiego, filipińskiego i koreańskiego-choć wcześniej grupy te mogły postrzegać siebie nawzajem z pogardą i wrogością, a nie jako członków wspólnej „rasowej” (lub panetnicznej) azjatycko-amerykańskiej tożsamości.
bez względu na konstrukty, bez względu na retorykę, raport Pew pokazuje długoterminową zmianę w zachowaniach małżeńskich wśród Amerykanów, którzy porzucili miłość V. Virginii., Jest to prawdą, nawet jeśli zadanie kalibracji tych zmian może zamaskować zmianę w akcie jej wyjaśnienia i chociaż miłość nie może działać sama, ponieważ zmiany w kategoriach Rasowych w wyborze partnera małżeńskiego zależały również w dużej mierze od zmieniającej się Kultury i społeczeństwa, w tym znacznej desegregacji w szkołach, zatrudnieniu i mieszkalnictwie.,
ale konkurs na rasistowską tożsamość Mildred Loving-wyraźny w Wirginii w 2017 roku, ukryty w ciągłym klasyfikowaniu jej w prostych terminach binarnych jako „czarnej”, ponieważ nie była „biała” – ujawnia, jak teraźniejszość przenosi się na przeszłość. Czarno-biały binarny utrzymuje się, zarówno w stenografii kulturowej, jak i w szerokim rozumieniu spraw rasowych.
Loving and The Legacy of Indian Removal
Angela Gonzales
aby uczcić 50.rocznicę przełomowej sprawy Sądu Najwyższego, Loving przeciwko Wirginii, stan Wirginia planował wznieść znacznik autostrady na cześć pary rozsławionej przez sprawę., Planowany napis na markerze brzmiał: „Richard Loving, biały mężczyzna, i Mildred Jeter, kobieta pochodzenia afroamerykańskiego i wirginijskiego, pobrali się w czerwcu 1958 roku w Waszyngtonie”, ale podobnie jak kontrowersje wokół sprawy pięćdziesiąt lat wcześniej, niezgoda wybuchła wkrótce po upublicznieniu tekstu planowanego napisu. Wnuk The Lovings, Mark Loving, sprzeciwił się językowi identyfikującemu swoją babcię jako afroamerykańską, stwierdzając, że Mildred była ” całą Indianką z Wirginii.,”Rzeczywiście, w jednym z ostatnich wywiadów Mildred Loving oświadczyła w 2004 roku:” I am not Black. Nie mam czarnego pochodzenia. Jestem Indianinem-Rappahannock.”
negacja czarnego pochodzenia Mildred i deklaracja jako Indianina amerykańskiego stoją w kontraście do tego, jak była przedstawiana w czasie sprawy i jak jest pamiętana dzisiaj. Dla większości ludzi Mildred była czarna, tożsamość mocno ugruntowana przez sprawę Sądu Najwyższego USA, która nosi jej imię., Jej twierdzenie przeciwne i nasz nacisk lub opór wobec jej bycia czarnym, Indyjskim lub obu są dowodem trwałej spuścizny eugeniki w tym, jak myślimy o rasie i tożsamości oraz naszej historycznej amnezji o kolonizacji rdzennych mieszkańców Wirginii.
rdzenni mieszkańcy Wirginii, a nawet w dużej części południowo-wschodniej części, stanowią ważny przykład tego, jak biała supremacja i eugenika-informowana polityka publiczna w pierwszym kwartale 20 wieku systematycznie usuwała rdzennych mieszkańców i społeczności z oficjalnych rejestrów., W XVIII i XIX-wiecznych ideologiach dotyczących” rasy „i” wyższości rasowej ” eugenika wyłoniła się dzięki pracy Francisa Galtona, młodszego kuzyna Karola Darwina. Galton był głęboko pod wpływem pracy swojego kuzyna, szczególnie w dziedzinie hodowli zwierząt i jej implikacji dla oceny zmienności genetycznej i wartości w populacji ludzkiej. Poprzez pewnego rodzaju arytmetykę linii krwi, Galton bronił międzypokoleniowego przekazywania atrybutów rasowych i rasowych poprzez podział „czystej” krwi rasowej na pokolenia., Opracował ułamkową koncepcję dziedziczenia Rasowego, zgodnie z którą kolejne pokolenia dziedziczyły połowę swojej krwi rasowej od rodziców, jedną czwartą od dziadków i tak dalej. Oczywiście nie każda krew była równa, a troską Galtona było zachowanie i promowanie ” bardziej odpowiednich ras lub szczepów krwi.”
w Wirginii i gdzie indziej w Stanach Zjednoczonych ułamkowa koncepcja dziedziczenia Rasowego zyskała popularność, ostatecznie dając początek kodom rasowym zarówno dla czarnych, jak i Indian., W 1866 roku stan Wirginia ogłosił, że ” bardzo osoba posiadająca jedną czwartą lub więcej krwi Murzyna będzie uważana za osobę kolorową, a każda osoba nie posiadająca jednej czwartej lub więcej krwi indiańskiej będzie uważana za Indiankę.”Ta koncepcja dziedziczenia Rasowego stanowiła podstawę” zasady jednej kropli „definiującej każdego, kto ma jakiekolwiek znane lub domniemane Czarne pochodzenie jednoznacznie Czarne i leksykon, który określał ilość:” Mulat”,” quadroon „i” octoroon.,”Ale tam, gdzie Czarna tożsamość była oparta na jakiejkolwiek frakcji czarnej krwi, indyjska tożsamość wymagała większej frakcji krwi indyjskiej, Zwykle jednej czwartej lub więcej. Zakorzeniona w ideologii czystości rasowej koncepcja ułamkowego Dziedzictwa służyła nie tylko pozbawieniu rdzennych mieszkańców Wirginii ich ziemi, ale także ich tożsamości jako Indian. Czego nie udało się osiągnąć wojnie i chorobom, arytmetyka i nauka zadbały o „statystyczne ludobójstwo” rdzennych mieszkańców Wirginii.,
ponad 500 lat kolonizacji zdziesiątkowało rdzenne ludy i narody na całym południowym wschodzie, czyniąc je niewidzialnymi i podzielnymi dla społeczeństwa, które nie chciało uznać ich za coś innego niż czerń. W tym kontekście rdzenni mieszkańcy Wirginii stali się celem stanowej ustawy o integralności rasowej z 1924 roku.
uchwalona 20 marca 1924 roku przez Zgromadzenie Ogólne Wirginii Ustawa o integralności rasowej surowo zakazała związków międzyrasowych., W latach 1912-1942, dzięki działaniom lobbingowym Waltera Pleckera, Sekretarza Bureau of Vital Statistics, ustawa ta jasno zdefiniowała osobę białą jako osobę „która nie ma żadnego śladu krwi innej niż Kaukaska.”Jednak zapewniła specjalny wyjątek—” wyjątek Pocahontas ” – w celu ochrony statusu Rasowego wielu wiodących rodzin Wirginii. Ci potomkowie Pocahontasa i Johna Rolfe 'a zainspirowali dodatek:” osoby, które mają jedną szesnastą lub mniej krwi Indian amerykańskich i nie mają innej krwi nie-kaukaskiej”, mogą być zdefiniowane jako białe. ,
Plecker nie wierzył, że w Wirginii pozostali „czysti” Indianie i że wyjątek Pocahontas pozwalał ludziom mieszanego pochodzenia indiańsko-Czarnego na przechodzenie jako biali. Korzystając z wagi swojego biura, Plecker nakazał urzędnikom miejskim w całej Wirginii zaklasyfikować każdego, kto twierdzi, że jest Indianinem, jako czarnego., Wysyłał także listy do urzędników miast i hrabstw Wirginii, a także do lekarzy, pielęgniarek i administratorów szkół, ostrzegając, że ci, którzy chcą zidentyfikować się jako Indianie, byli oszustami i przestępcami: „teraz, gdy ci ludzie grają korzyści uzyskane dzięki pozwoleniu na podawanie „Indian” jako rasy rodziców dziecka Na aktach urodzenia, widzimy wielki błąd popełniony w nie zaprzestaniu wcześniej zorganizowanej propagacji tego Rasowego fałszu … , Niektórzy z tych Kundli, odkrywając, że udało im się zakraść w swoich aktach urodzenia bez przeszkód, ponieważ Indianie spieszą się, aby zarejestrować się jako biali.”
Plecker wziął nawet na siebie zmianę aktów urodzenia wydanych Indianom przed 1924 r. (kiedy wprowadzono w życie ustawę o integralności rasowej), kwalifikując ich napisem: „wczesne zapisy tego stanu pokazują, że ta grupa ludzi jest potomkami wolnych Murzynów…. Zgodnie z Prawem Wirginii jest zatem klasyfikowany jako osoba kolorowa.,”
zmiany Pleckera i jego apele w formie broszur, redakcji prasowych i bezpośredniej korespondencji z lokalnymi urzędnikami okazały się skuteczne. W 1930 roku spis ludności USA wykazał, że w Wirginii mieszkało 779 Indian amerykańskich. Do 1940 liczba ta spadła do 198. Dla wszystkich intencji i celów, jeśli chodzi o sprawy narodzin, małżeństw i śmierci, Virginia Bureau of Vital Statistics było upoważnione do decydowania o rasie każdego Wirginii i, czyniąc to, skutecznie wymazał rdzennych mieszkańców Wirginii ze wszystkich oficjalnych rejestrów .,
12 czerwca 2017 roku gubernator Wirginii Terry McAuliffe odsłonił Stanowy znaczek historyczny upamiętniający 50.rocznicę decyzji Sądu Najwyższego w sprawie Loving V. Virginia. Kontrowersje wokół napisu zostały rozwiązane poprzez wyeliminowanie jakichkolwiek oznaczeń rasowych i po prostu zidentyfikowali Richarda i Mildred Loving jako ” międzyrasową parę.”Dla wielu inskrypcja potwierdza prawo do małżeństwa bez względu na rasę, ale dla potomków Mildred Loving i rdzennych mieszkańców Wirginii służy jako przypomnienie spuścizny eugeniki, która nadal zaprzecza ich tożsamości jako Indian., Tylko poprzez wymazanie rodzimych tożsamości Wirginijskich świętujemy miłość jako czarno-białe zwycięstwo.
łatwa miłość?
Autor: Krzysztof Bonastia
trudno powiedzieć słowo o miłości Richarda i Mildred. Sam biały mężczyzna ożenił się z czarną kobietą, uważam, że ich historia porusza się z oczywistych powodów., Jednocześnie niepokoi mnie ich szacunek jako bohaterów Praw Obywatelskich nad mniej znanymi bojownikami o wolność, takimi jak Gloria Richardson, która prowadziła wieloaspektową kampanię na rzecz sprawiedliwości rasowej w Cambridge w Maryland, Wielebny L. Francis Griffin, który walczył o wznowienie Edukacji Publicznej w hrabstwie Prince Edward w Wirginii i … Ta lista może trwać kilka akapitów. Podczas gdy ich taktyka i osobowości były różne, tym, co wiązało te osoby, było ich niepologetyczne żądanie obywatelstwa i równości dla wszystkich czarnych Amerykanów. Byli działaczami i to z dumą.,
praktycznie każdy obraz miłości przedstawia ich jako skromnych wieśniaków, przypadkowych historyków, którzy po prostu chcieli żyć w pokoju jako małżeństwo. Mają być pochwaleni za chęć podjęcia walki przed sądem, trwającego rozgłosu, którego najwyraźniej nie chcieli. A jednak atrakcyjność ich historii wynika po części z wizerunku pary jako „nie-aktywistów”: zwykłych ludzi, którzy nie chcą wywoływać kłopotów. Ale czasami kłopoty są dokładnie tym, co jest potrzebne. Jako bohater Praw Obywatelskich i wieloletni, Przedstawiciel John Lewis doradza młodym ludziom: „musisz znaleźć sposób, aby wejść w drogę i wpaść w dobre kłopoty, konieczne kłopoty.”
walka miłości o obalenie przepisów zakazujących małżeństw międzyrasowych i o to, jak ten wysiłek porównuje się do innych bitew o równość rasową, jest również warta rozważenia., Z jednej strony małżeństwo jest być może najbardziej intymną formą międzyrasowego kontaktu, a zatem jego potencjalna legalizacja – poprzez uniemożliwienie państwom zakazania go-przyciągnęła potępienie ze strony rasistów obawiających się” rasy Kundli”, a dokładniej ich białych dzieci poślubiających czarnych partnerów i produkujących nie-białe wnuki. Z drugiej strony, wynikająca z tego Zmiana prawna była zasadniczo bez kosztów zarówno dla rządu, jak i większości indywidualnych rodzin.
, Dla tych, którzy się temu sprzeciwiali, rygorystyczny program desegregacji szkolnej potęgował chaos w klasie, balonowanie kosztów transportu, fizyczne niebezpieczeństwo, zniszczenie Sąsiedzkiej szkoły—i zwiększał międzyrasową intymność w wieku wrażliwym. Desegregacja sąsiedzka zagroziłaby wartościom własności, rzekomo wywołałaby falę przestępczości i coraz bliższy kontakt z czarnymi. Zakończenie dyskryminacji w zatrudnieniu może zagrozić środkom utrzymania białych pracowników, które nie będą już chronione sztucznie wytyczonym rynkiem pracy., A akcja afirmatywna wywołała obawy, że rzekomo mniej wykwalifikowani Czarni i Latynosi / jak przeskoczyliby linię do zatrudniania i awansu.
ponieważ decyzja o miłości z 1967 dotknęła bezpośrednio niewielu jej przeciwników, wywołała mniej zawirowań społecznych niż nawet desegregacja publicznych basenów. Rozważmy Atlantę, gdzie badania z 1960 roku wykazały, że 42 Z 45 głównych parków publicznych w mieście i 12 z 15 basenów publicznych były tylko białe., Gdy desegregacja pool rozpoczęła się latem 1963 roku, segregacjonista ostrzegł białe rodziny, aby trzymały swoje dzieci z dala od wody, z dala od” śmiertelnego zagrożenia „” infekcji wenerycznej”, która rzekomo przebiegała przez czarną społeczność. Jak pisze historyk Kevin Kruse, biali z wystarczającymi zasobami rzucili się na budowę przydomowych basenów, podczas gdy klasy robotniczej biali pocili się latem, kipiąc, że ” ich ” przestrzenie publiczne zostały im skradzione.,
natomiast zakaz zawierania małżeństw międzyrasowych jedynie „chronił” rodziców przed dopuszczeniem ich dzieci do bycia zdrajcami sprawy białej supremacji. Gdybyś był rasistą i nie mógł powstrzymać córki przed poślubieniem Murzyna, poza prawem, jakim białym rodzicem byłeś?
pod wieloma względami historia miłości jest dostosowana do osób, które zasadniczo wspierają integrację i sprawiedliwość, ale nie lubią wspierać praktycznie każdego podejścia sektora publicznego lub prywatnego, aby te zasady stały się rzeczywistością., Jeśli niektórzy ludzie patrzą czule na historię, ponieważ reprezentuje „dobre samopoczucie”, zasadniczo bez kosztów strajku przeciwko rażącemu rasizmowi, Loving V. Virginia nie jest zbyt wielkim zwycięstwem.
jednak w praktyce, jak i w zasadzie, miłość stanowi coś ważnego dla prawdziwych zwolenników sprawiedliwości rasowej. W ciągu pięciu dekad od decyzji o miłości, Międzyrasowe wskaźniki małżeństw wzrosły., Szaleństwem jest wierzyć, że Amerykanie mogą się żenić i prokreować swoją drogę do równości rasowej, ale wzrost międzyrasowego małżeństwa stanowi bardzo potrzebną przyczynę optymizmu w czasach, gdy niekarni, nieapologetyczny rasizm dokonał nikczemnego powrotu. W innych dziedzinach życia publicznego, takich jak szkoły, mieszkalnictwo i zatrudnienie, przepisy zwalczające dyskryminację są zazwyczaj egzekwowane słabo, jeśli w ogóle, przez rząd i osłabiane w sektorze prywatnym. Natomiast miłość wygrała. Kropka.,