Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) interpretuje prawo wspólnotowe, rozwiązuje konflikty między instytucjami organizacji i określa, czy członkowie wypełnili swoje zobowiązania traktatowe. Każdy z członków wybiera jednego sędziego, który pełni odnawialną sześcioletnią kadencję; aby zwiększyć skuteczność, po przystąpieniu 10 kolejnych krajów w 2004 r. ETS mógł zasiadać w” Wielkiej Izbie ” złożonej z zaledwie 13 sędziów., Ośmiu bezstronnych rzeczników generalnych wspiera ETS, przedstawiając opinie w sprawach przed Trybunałem. W 1989 r. utworzono dodatkowy sąd, Sąd pierwszej instancji, który miał pomagać w zwiększaniu się liczby spraw we Wspólnocie. ETS ustanowił dwie ważne doktryny prawne. Po pierwsze, prawo europejskie ma „bezpośrednią skuteczność”, co oznacza, że postanowienia traktatu i prawodawstwo są bezpośrednio wiążące dla poszczególnych obywateli, niezależnie od tego, czy ich rządy odpowiednio zmodyfikowały przepisy krajowe. Po drugie, prawo wspólnotowe ma „wyższość” nad prawem krajowym w przypadkach, w których oba te prawa są ze sobą sprzeczne., Ogłoszenie Traktatu Lizbońskiego oznaczało akceptację tych doktryn prawnych przez sądy krajowe, a ETS uzyskał ponadnarodowy autorytet prawny.

div > w latach 80.kanclerz Niemiec Helmut Kohl pracował nad stworzeniem zjednoczonej Europy, która byłaby zintegrowana gospodarczo i politycznie.,

Contunico © ZDF Enterprises GmbH, Moguncjazobacz wszystkie filmy do tego artykułu

w latach 70.i 80. EWG stopniowo rozszerzała swoje członkostwo i zakres. W 1973 roku przyjęto Wielką Brytanię, Danię i Irlandię, w 1981 Grecję, a w 1986 Portugalię i Hiszpanię. (Wielka Brytania złożyła wniosek o członkostwo w EWG w 1963 i w 1966, ale jej wniosek został zawetowany przez Francuską Pres. Charles de Gaulle.,) Wspólna polityka handlu zagranicznego wspólnoty wywarła presję na wspólną politykę zagraniczną i rozwojową, a na początku lat 70.utworzono europejską współpracę polityczną (EPC; przemianowaną na wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa na mocy traktatu z Maastricht), składającą się z regularnych spotkań ministrów spraw zagranicznych każdego kraju, w celu koordynacji polityki zagranicznej. W 1975 r. utworzono Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w celu rozwiązania regionalnych dysproporcji gospodarczych i zapewnienia dodatkowych środków dla najbardziej potrzebujących obszarów Europy., W tym samym roku członkowie zatwierdzili Konwencję z Lomé, pakiet pomocy rozwojowej i Umowę o preferencyjnym handlu z licznymi krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku. Członkowie podjęli również kilka prób wspólnego zarządzania kursami walutowymi, co doprowadziło do ustanowienia Europejskiego Systemu Walutowego w 1979 roku.