Sir Robert Peel ©Peel był dwukrotnie premierem Wielkiej Brytanii, a jego okres w rządzie widział przełomowe reformy społeczne i uchylenie prawa kukurydzy.
Robert Peel urodził się 5 lutego 1788 roku w Bury w Lancashire. Jego ojciec był zamożnym właścicielem fabryki bawełny, a Peel kształcił się w Harrow i Oksfordzie, gdzie w 1809 roku wstąpił do parlamentu jako torysi. Jego wczesna kariera polityczna obejmowała stanowiska podsekretarza wojny i Kolonii (1809) i głównego sekretarza Irlandii (1812)., W 1822 r. został ministrem spraw wewnętrznych i wprowadził szeroko zakrojone prawo karne i reformę więziennictwa, a także utworzył policję metropolitalną – od jego nazwiska pochodzą określenia „bobbies” i „peelers”.
rząd Wellingtona, w którym Peel był ministrem spraw wewnętrznych, upadł w 1830 roku, a Peel stanął w opozycji do nowej administracji, na czele której stanął Earl Grey. Peel namiętnie sprzeciwiał się propozycjom Greya dotyczącym reformy parlamentarnej. Jednak w 1832 roku uchwalono ustawę reformującą.,
rząd Whiga Earla Greya został zdymisjonowany w 1834 roku przez Williama IV, który mianował Peela nowym premierem. W swoim manifeście Tamwortha Peel przedstawił swoje poparcie dla Reform Act, co podkreślało jego przyjęcie bardziej oświeconego konserwatyzmu. Choć Peel był u władzy, torysi pozostawali mniejszością w Izbie Gmin, sytuacja, którą Peel uważał za coraz bardziej nie do przyjęcia, i podał się do dymisji w 1835 roku.,
w 1841 roku Peel ponownie utworzył konserwatywną administrację i to właśnie podczas tego rządu nadzorował wprowadzenie znaczących przepisów, takich jak Mines Act z 1842 roku, który zakazywał zatrudniania kobiet i dzieci w podziemiu oraz Factory Act z 1844 roku, który ograniczał godziny pracy dzieci i kobiet w fabrykach. W 1845 roku Peel stanął przed decydującym wyzwaniem swojej kariery, kiedy próbował uchylić przepisy dotyczące kukurydzy, które zostały wprowadzone w celu ochrony brytyjskiego rolnictwa., Było to spowodowane potrzebą uwolnienia większej ilości żywności dla Irlandii, gdzie szalał głód ziemniaków. Właściciele ziemscy stawiali opór w Izbie Gmin, co postrzegali jako atak na ich interesy. Partia Konserwatywna Peela nie poparła go, a debata trwała kilka miesięcy. Ostatecznie, w czerwcu 1846 roku, przy poparciu Wigów i radykałów, ustawy o kukurydzy zostały uchylone. Tego samego dnia Peel został pokonany w kolejnej ustawie i podał się do dymisji. Nigdy więcej nie objął urzędu.
cztery lata później Peel został ciężko ranny po upadku z konia i zmarł 2 lipca 1850 roku w Londynie.