Sangha-Buddyjski zakon monastyczny, tradycyjnie składający się z czterech grup: mnichów, mniszek, świeckich i świeckich. Sangha jest częścią—wraz z Buddą i dharmą (nauką) – trojakiego schronienia, podstawowego wyznania buddyzmu.
sangha powstała w grupie uczniów, którzy wyrzekli się ziemskiego życia, aby wędrować z Buddą i słuchać Jego nauk. Po śmierci Buddy jego uczniowie nadal żyli razem jako wspólnota, wędrując z miejsca na miejsce, żyjąc z otrzymywania jałmużny. Co dwa tygodnie, w czasie pełni i nowiu (dni uposatha), wyznawcy Buddy zbierali się, aby potwierdzić swoje poczucie wspólnoty i celu, recytując swoje podstawowe wierzenia, takie jak potrójne schronienie i kodeksy postępowania., Zwyczaj spędzania pory deszczowej w jednym miejscu na odosobnieniu studyjnym (zob. vassa) doprowadził stopniowo do osiedlenia się społeczności.
współczesna sangha jest regulowana przez reguły dyscyplinarne (vinaya), które stanowią część Świętego kanonu. Mnisi buddyjscy-zwłaszcza mnisi z tradycji Theravādy w Azji Południowo-Wschodniej-nie zajmują się handlem ani rolnictwem, są uzależnieni od społeczności świeckiej.