dysfunkcja Bulbara wynikająca ze szlaku kortykobulbarowego lub zwyrodnienia neuronu pnia mózgu jest jednym z najważniejszych problemów klinicznych występujących w chorobie neuronu ruchowego (MND) i przyczynia się do różnych powikłań oddechowych, które są głównymi przyczynami zachorowalności i śmiertelności., Przewlekłe niedożywienie jako konsekwencja osłabienia mięśni bulbarowych może mieć znaczny wpływ na czynność i przeżywalność mięśni oddechowych. Zaburzenia kontroli i siły mięśni krtani i gardła mogą powodować niedrożność górnych dróg oddechowych zwiększając opór przepływu powietrza. Osłabienie mięśni Bulbar zapobiega odpowiednim szczytowym przepływom kaszlu w celu oczyszczenia dróg oddechowych. Dysfagia może prowadzić do aspiracji mikroorganizmów, żywności i płynów, a tym samym zapalenia płuc., U pacjentów z MND z zajęciem bulbar często występuje nieprawidłowy wzorzec oddechowy podczas połykania, charakteryzujący się inspiracją po połykaniu, przedłużającym się bezdechem jaskółczym i wielokrotnym połykaniem w jednym bolusie. Wolicjonalne testy czynnościowe układu oddechowego, takie jak wymuszona pojemność życiowa, mogą być niedokładne u pacjentów z bulbofacialnym osłabieniem i (lub) upośledzeniem wolicjonalnej kontroli oddechowej. Osłabienie mięśni bulbarowych z obfitymi wydzielinami może zwiększać ryzyko aspiracji i utrudniać skuteczną nieinwazyjną wentylację wspomaganą., Wnioskujemy, że ocena dysfunkcji bulbar jest istotnym elementem w ocenie dysfunkcji układu oddechowego w MND.