Pokuta, proces, w którym osoba usuwa przeszkody w jego pojednania z Bogiem. Jest to powracający temat w historii religii i teologii. Rytuały zadośćuczynienia i zadowolenia pojawiają się w większości religii, zarówno prymitywnych, jak i rozwiniętych, jako środki, za pomocą których osoba Religijna przywraca lub wzmacnia swoją relację ze Świętym lub boskim. Pokuta jest często powiązana z ofiarą, które często łączą czystość rytualną z czystością moralną i akceptacją religijną.,
termin pokuta rozwinął się w języku angielskim w XVI wieku przez połączenie „at onement”, co oznacza „ustawić na jednym” lub „pogodzić.”Był on używany w różnych angielskich przekładach Biblii, w tym w wersji Króla Jakuba (1611), aby przekazać ideę pojednania i pojednania, i był ulubionym sposobem dla chrześcijan mówić o zbawczym znaczeniu przypisywanym śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu., Pojawiły się różne teorie o znaczeniu pojednania Chrystusa: zadośćuczynienie za grzechy świata; odkupienie od diabła lub od gniewu Bożego; zbawczy przykład prawdziwej, cierpiącej miłości; główna ilustracja Bożego Miłosierdzia; boskie zwycięstwo nad siłami zła. W chrześcijańskiej ortodoksji nie ma odpuszczenia grzechu bez „przelania krwi” (Hebrajczyków 9:26).
w judaizmie pokuta zastępcza ma niewielkie znaczenie. Dla tradycyjnego Żyda, pokuta jest zadośćuczynieniem za jego własny grzech w celu uzyskania Bożego przebaczenia., Może on osiągnąć to na różne sposoby, w tym pokutę, zapłatę za złe działanie, dobre uczynki, cierpienie i modlitwę. Pokuta i zmienione postępowanie są zwykle podkreślane jako najważniejsze aspekty pojednania. Dziesięć „dni podziwu”, których kulminacją jest Dzień Pojednania (Jom Kippur), koncentruje się na pokucie.