obłok Oorta jest najbardziej odległym rejonem naszego Układu Słonecznego, wielokrotnie dalej niż odległy pas Kuipera.Podczas gdy orbity planet, a nawet Pasa Kuipera, leżą głównie w tym samym płaskim dysku wokół Słońca, obłok Oorta uważa się za gigantyczną kulistą powłokę otaczającą resztę układu słonecznego., Ruch obrotowy dysku planetarnego, z którego powstały planety, może być postrzegany jako wynikający z zachowania momentu pędu, gdzie każdy ruch kątowy chmury, z której powstał układ słoneczny, jest akcentowany przez „efekt wirowania”. Gdy masa zbliża się do osi obrotu, prędkość kątowa wzrasta. Ale zewnętrzny materiał gazowy, taki jak cząsteczki wody, może nie mieć pełnego udziału w tym pędzie kątowym i pozostać w postaci prawie kulistego obłoku. Później kondensacja i akrecja mogą wytworzyć lodowate kawałki materiału.,

podejrzewa się, że obłok Oorta jest źródłem komet, częściowo dlatego, że okresy niektórych komet są tak długie. Na przykład Kometa C / 2013 A1 Siding Spring, która w 2014 roku przeszła bardzo blisko Marsa, nie powróci do wewnętrznego układu słonecznego przez około 740 000 lat. (Koncepcja artysty NASA komety w pobliżu Marsa.,)

przypuszczalna odległość do obłoku Oorta jest tak duża, że zazwyczaj podaje się ją w jednostkach astronomicznych lub AU, gdzie 1 AU to odległość między Ziemią a Słońcem. Orbita eliptyczna Plutona waha się między 30 a 50 AU. Mimo że obiekty Obłoku Oorta nie zostały zaobserwowane bezpośrednio, uważa się, że znajdują się w odległości od 2000 do 5000 AU od Słońca. Zewnętrzna krawędź jest jeszcze bardziej niepewna, może 10 000 lub nawet 100 000 AU., Ta większa liczba jest większa niż jedna czwarta drogi do najbliższej gwiazdy, Proximy Centauri. Uważa się, że rozciąga się ponad tysiąc razy dalej od Słońca niż pas Kuipera.


obraz z Wikipedii

chociaż uważa się, że komety długookresowe obserwowane wśród planet pochodzą z obłoku Oorta, żaden obiekt nie został zaobserwowany w samym odległym Obłoku Oorta, co na razie jest koncepcją teoretyczną., Pozostaje jednak najszerzej akceptowanym wyjaśnieniem pochodzenia komet długookresowych. Holenderski astronom Jan Oort zaproponował istnienie obłoku, aby wyjaśnić (między innymi) skąd pochodzą komety długookresowe i dlaczego wydają się pochodzić ze wszystkich kierunków, a nie wzdłuż płaszczyzny orbitalnej dzielonej przez planety, asteroidy i pas Kuipera.