Neptun (np) – radioaktywny pierwiastek chemiczny z serii aktynoidów układu okresowego, który był pierwszym pierwiastkiem transuranowym, który został sztucznie wytworzony, o liczbie atomowej 93. W 1940 roku amerykański fizyk Edwin M. McMillan i chemik Philip H. Abelson po raz pierwszy odkryli Neptun w przyrodzie, gdzie nie jest on pierwotny, lecz wytwarzany w reakcjach Transmutacji indukowanej neutronami w Rudzie uranu., Pierwiastek został nazwany na cześć planety Neptun, która jest pierwszą planetą poza Uranem.
Neptun został wyprodukowany w wagowych ilościach w reaktorach jądrowych. W reaktorach hodowlanych jest to produkt uboczny produkcji plutonu z uranu-238 (na każde 1000 części plutonu powstaje około jednej części neptunu). Wszystkie izotopy neptunu są radioaktywne; najbardziej stabilny jest Neptun-237, z okresem półtrwania wynoszącym 2 144 000 lat, a wśród najbardziej niestabilnych jest Neptun-225, z okresem półtrwania wynoszącym ponad 2 mikrosekundy., Neptun-237 może być oddzielony od zużytego paliwa reaktora w celu zbadania właściwości fizycznych i chemicznych pierwiastka.
Neptun, srebrzysty metal, występuje w trzech modyfikacjach krystalicznych; forma o temperaturze pokojowej (alfa) jest ortorombiczna. Neptun jest reaktywny chemicznie i jest bardziej podobny do plutonu niż uranu, ze Stanami utleniania od +3 do + 7., Jony neptunu w roztworze wodnym mają charakterystyczne barwy: NP3+, blado fioletowy; Np4+, blado żółto-zielony; NpO2+, zielono-niebieski; NpO22+, od bezbarwnego do różowego lub żółto-zielonego, w zależności od obecnego anionu; i NP7+, ciemnozielony. Związki neptunu zostały przygotowane we wszystkich stanach utleniania od +3 do + 7; są one na ogół podobne do związków uranu i plutonu o tym samym stanie utleniania.