co oznacza „aura”?
termin aura opisuje wszelkie zaburzenia neurologiczne pojawiające się na krótko przed lub w trakcie rozwoju migrenowych bólów głowy. Migrena z aurą jest częstym rodzajem migreny. Aura trwa zwykle mniej niż 1 godzinę i prawie niezmiennie zanika bez długotrwałych efektów. Najczęstszą aurą jest widzenie, z halucynacją / iluzją jasnych migających świateł i częściową ślepotą.,
pokazuje poziom aktywności elektrycznej mózgu. Czytając od lewej do prawej, widzimy rozprzestrzenianie się CSD aktywności elektrycznej (wykrywalne jako zmniejszenie rejestrowanych sygnałów do linii prostej) i późniejszy powrót do normalnej aktywności elektrycznej w okresie 9 minut (zmodyfikowany z leão AAP, Journal of Neurophysiology, 1944, za zgodą American Physiological Society).,
pierwszy opis aury migrenowej przypisuje się Niemieckiej przełożonej Hildegardzie z Bingen, naprawdę niezwykłej kobiecie, która żyła w Nadrenii w XII wieku. W wieku 32 lat zaczęła otrzymywać „święte wizje”, ale niektórzy neurolodzy przypisują jej opisy do klasycznych objawów migreny z aurą (Patrz okładka). Do 1941 r. charakterystyczne objawy aury wzrokowej były dobrze opisane i wiadomo, że wynikały z zaburzeń kory wzrokowej, a nie z nieprawidłowego funkcjonowania siatkówki oka., Jednak w tym roku Karl Spencer Lashley, wybitny psycholog pracujący na Harvardzie, który cierpiał na migreny, opublikował artykuł, który później okazał się niezwykle ważny. Dzięki uważnej analizie szkiców jego iluzji wzrokowych, a zwłaszcza śledząc ich rozwój, z czasem był w stanie zaproponować, że aura wzrokowa prawdopodobnie wynika z fali intensywnego pobudzenia kory wzrokowej (produkującej wizualną iluzję scyntylacji lub jasnych błysków), a następnie całkowitego zahamowania aktywności (skutkującego tymczasową i częściową ślepotą)., Zaburzenia te poruszają się z prędkością około 3 milimetrów na minutę przez ten obszar korowy w mózgu.
co to jest depresja korowa?
termin naukowy „cortical spreading depression” (CSD) opisuje miejscowe zaburzenia czynności mózgu, które charakteryzuje się przejściowym i miejscowym zahamowaniem (depresją) spontanicznej aktywności elektrycznej w korowej (korowej), która powoli przemieszcza się przez ten obszar mózgu (spreading). Aristides A. P. Leão, Brazylijczyk studiujący na Uniwersytecie Harvarda jako pierwszy opisał to zjawisko w 1944 roku (ryc. 1)., Dokonał tego odkrycia podczas badań nad epilepsją. Rok później lepsza charakterystyka CSD, zwłaszcza jego progresji, pozwoliła Leão i jego koledze R. S. Morisonowi zaproponować po raz pierwszy, że uszkodzenie komórek nerwowych korowych podejrzewanych o wywołanie aury może być również CSD. Rzeczywiście, zarówno podejrzewana awaria nerwowa, jak i CSD dzieliły zaskakująco wiele wspólnych właściwości.
rozprzestrzenianie się tłumienia aktywacji korowej podczas migreny aura., A – w lewym górnym rogu znajduje się rysunek przedstawiający postęp objawów aury, opisany przez pacjenta. B jest źródłem tej anomalii mózgu, jak widać w funkcjonalnym MRI (fMRI). (Zmodyfikowane z Hadjikhani i współpracowników, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, kwiecień 2001, za zgodą autorów i National Academy of Sciences of the USA).,
pracujący mózg
w normalnych warunkach komórki mózgowe wykorzystują złożony mechanizm biochemiczny, aby utrzymać bardzo różne poziomy kilku jonów po każdej stronie błony komórkowej. Na przykład poziom potasu jest znacznie wyższy w komórkach niż na zewnątrz, podczas gdy jest odwrotnie dla sodu i wapnia. Zdolność ta, zwana homeostazą jonów mózgu, ma kluczowe znaczenie dla aktywności elektrycznej mózgu (ryc. 2)., Obecnie dobrze ustalono, że tymczasowa niewydolność homeostazy jonów komórkowych występuje podczas CSD, a potas nagle wycieka z komórek, podczas gdy sód i wapń dostają się do przestrzeni wewnątrzkomórkowej. Stąd pierwotna usterka prowadząca do rozprzestrzeniania się, lokalnego tłumienia aktywności elektrycznej jest w rzeczywistości migrującą lokalną niewydolnością homeostazy jonów mózgu.
postęp nauki
związek między aurą migrenową a CSD został potwierdzony na początku lat 80., wraz z rozwojem klinicznych metod obrazowania przepływu krwi w mózgu u pacjentów., Te nowe metody pozwoliły zespołowi naukowców w Kopenhadze wykazać, że unikalny wzór zmian w lokalnym przepływie krwi mózgowej był związany z atakiem migreny z aurą. W szczególności byli w stanie zaobserwować, że na początku takiego ataku mózgowy przepływ krwi zmniejszył się w tylnej części mózgu (co dotyczy percepcji wzrokowej), a obszary niskiego przepływu rozprzestrzeniały się następnie do bardziej przednich obszarów mózgu z szybkością 2 do 3 milimetrów na minutę., Takie właśnie Tempo propagacji CSD było mierzone w modelach zwierzęcych, a zmniejszony przepływ krwi był już znany jako związany z eksperymentalnym CSD. Ostatnie, spektakularne postępy w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego (MRI) funkcji mózgu dostarczyły ostatecznego potwierdzenia tych wyników.
wartość wiedzy
CSD cieszy się obecnie coraz większym zainteresowaniem neurobiologów zarówno w środowisku akademickim, jak i w przemyśle farmaceutycznym., Po pierwsze, 50 lat po jego odkryciu, ostatecznie uzgodniono, że zjawisko to odgrywa kluczową rolę w genezie ataków migreny, być może nawet wtedy, gdy nie jest poprzedzone aurą(migrena bez aury jest powszechnym typem). Rzeczywiście, obecnie podejrzewa się, że CSD, w zależności od tego, gdzie występuje w korze mózgowej, nie zawsze może być związane z postrzeganą aurą., Po drugie, ponieważ CSD pojawia się jako początkowy czynnik wywołujący ataki migreny, odkrycie leków zdolnych do tłumienia tego zaburzenia nerwowego potencjalnie prowadziłoby do opracowania leków zapobiegających rozpoczęciu migreny (leczenie profilaktyczne), w przeciwieństwie do większości obecnych leków przeciw migrenowych, które leczą tylko późniejszy ból głowy.
Pozostałe wyzwania
obecnie najważniejszym zadaniem jest odkrycie leków, które mogą tłumić CSD., Będą one musiały być dobrze tolerowane (bez skutków ubocznych), jeśli mają być stosowane w zapobieganiu migrenie, ponieważ migreny będą musiały przyjmować je wielokrotnie przez długi czas, podobnie jak pacjenci z padaczką przyjmują leki zapobiegające napadom padaczkowym.
poprawa naszego zrozumienia, w jaki sposób CSD może prowadzić do bólu głowy to kolejna strategia badawcza, która z pewnością pomoże w odkryciu nowych leków przeciw migrenie. Jak dotąd wiemy, że wiąże się to ze złożoną kaskadą zdarzeń, która ostatecznie prowadzi do aktywacji wrażliwych na ból włókien w mózgu, ale ogólny obraz jest daleki od pełnego.,
większość badań nad CSD przeprowadza się w modelach i preparatach tkankowych, w których CSD jest wywoływany eksperymentalnie przy użyciu silnych bodźców zewnętrznych, takich jak stosowanie chlorku potasu lub stymulacja elektryczna części mózgu. Ale w mózgach osób z migreną aura występuje bez tak silnych bodźców zewnętrznych. Dlatego kluczowe pytanie brzmi: co predysponuje mózg migreny do spontanicznego CSD?, Jest prawdopodobne, że kilka anomalii złożonych maszyn związanych z błoną komórkową mózgu może promować występowanie CSD, a to z pewnością obejmuje kilka rodzajów anomalii genetycznych. Odkrycie tych zmienionych genów znacznie poprawi nasze zrozumienie genezy ataków migreny. Ta wiedza naukowa może pozwolić nam dostosować leczenie migreny do specyficznych predyspozycji genetycznych danej grupy pacjentów.Możliwość takiej terapii genowej migreny jest z pewnością opłacalnym celem długoterminowym.,
podziękowania
autorzy są wdzięczni Louise Shepherd z Biblioteki Instytutu Neurologii (Londyn) za dostarczenie im „historycznej” literatury naukowej.
autorzy
Tiho P. Obrenovitch jest czytelnikiem Neurologii w Bradford School of Pharmacy. Jens P. Dreier jest neurologiem na Uniwersytecie Charité w Berlinie. Obaj są aktywnie zaangażowani w badania koncentrujące się na depresji rozprzestrzeniania korowego.
czy ta informacja była dla ciebie pomocna?,
Twoje wsparcie może pomóc upewnić się, że każdy z migrena dostaje informacje, których potrzebują. Kliknij tutaj, aby wesprzeć migrena Trust.