Mary Anderson, (ur. 28 lipca 1859 w Sacramento, Kalifornia., USA-zmarł 29 maja 1940, Broadway, Worcestershire, Eng.), Amerykańska aktorka, której popularność w dużej mierze opierała się na jej wyjątkowej urodzie i bardzo udanym rozgłosie.
Anderson wcześnie zdecydowała się na karierę na scenie i w wieku 16 lat zadebiutowała jako Juliet w Louisville w stanie Kentucky. Następnie koncertowała w miastach Południa i Zachodu i odniosła popularny sukces, choć krytyczna opinia była bardziej powściągliwa, z częstymi skargami, że nie czuje się dobrze., Jej wielka Uroda i niezwykły głos podbiły publiczność podczas debiutu w Nowym Jorku w 1877 roku i w Londynie w 1883 roku.
po dwuletnim tournée po Wyspach Brytyjskich, podczas którego wystąpiła w Pigmalionie i Galatei W. S. Gilberta oraz komedii i tragedii (tej ostatniej napisanej specjalnie dla niej), powróciła do Nowego Jorku w 1885 roku. W 1887 roku, ponownie w Londynie, pojawiła się we własnej aranżacji opowieści zimowej, stając się pierwszą aktorką, która zagrała zarówno Hermionę, jak i Perditę., W 1888 roku przeniosła produkcję do Stanów Zjednoczonych i koncertowała z nią aż do załamania nerwowego podczas występu w Waszyngtonie w marcu 1889 roku. W następnym roku wyszła za mąż za Antonio Fernando de Navarro i osiedliła się z nim w Broadway w Worcestershire w Anglii. Jej występy publiczne były rzadkie.
Biblioteka Kongresu, Waszyngton, D. C.,
Anderson opublikował dwa tomy autobiografii, a Few Memories (1896) i a Few More Memories (1936). Była podobno wzorem dla bohaterki popularnych opowiadań „Lucia” E. F. Bensona.