Księga Daniela, zwana także proroctwem Daniela, Księga Starego Testamentu znajdująca się w Ketuvim (pisma), trzeciej części kanonu żydowskiego, ale umieszczona wśród proroków w kanonie chrześcijańskim. Pierwsza połowa księgi (rozdziały 1-6) zawiera opowieści w trzeciej osobie o doświadczeniach Daniela i jego przyjaciół pod rządami królów Nabuchodonozora II, Belszazara, Dariusza i I Cyrusa II; Druga połowa, napisana głównie w pierwszej osobie, zawiera raporty o trzech wizjach Daniela (i jednym śnie)., Druga połowa księgi wymienia jako autora pewnego Daniela, który zgodnie z rozdziałem 1 został wygnany do Babilonu.
język księgi-którego częścią jest aramejski (2,4-7,28) – wskazuje prawdopodobnie na datę powstania późniejszą niż babilońskie wygnanie (VI wiek p. n. e.)., Liczne nieścisłości związane z okresem wygnania (w 605 p. n. e.nie doszło do deportacji; Dariusz był następcą Cyrusa, a nie poprzednikiem itp.). Ponieważ jego idee religijne nie należą do VI wieku p. n. e., liczni uczeni datują Daniel w pierwszej połowie II wieku p. n. e. i odnoszą wizje do prześladowań Żydów za panowania Antiocha IV Epifanesa (175-164/163 p. n. e.).
Daniel, wychwalany za swój prawy charakter, jest przedstawiony jako wzór dla prześladowanej społeczności., Nieznany autor mógł czerpać inspirację ze źródeł Ugaryckich i fenickich, które mówią o legendarnej postaci wyróżniającej się jego prawością i mądrością.
książka przyjmuje apokaliptyczny pogląd na historię: czas końcowy jest ŻYWO przewidywany, kiedy panowanie Boga zostanie ustanowione, a wierni, przez zmartwychwstanie Sprawiedliwych, zostaną uwolnieni od cierpienia. Książka zachęca swoich słuchaczy i czytelników, by wytrwali, nawet do męczeństwa.
w rzymsko-katolickim Starym Testamencie księga zawiera także modlitwę Azariasza, Pieśń o trzech Młodzieńcach, Susannę, Bel i Smoka-pisma uważane za apokryficzne przez Żydów i protestantów.