Fundacja Apostolskaedytuj
Kościół Egipski jest tradycyjnie uważany za założony przez św. Marka około 42 roku n. e.i uważa się za przedmiot wielu proroctw w Starym Testamencie. Prorok Izajasz, w rozdziale 19, werset 19 mówi „w On dzień będzie ołtarz Panu w środku ziemi Egipskiej, a słup Panu na jej granicy”. Pierwsi chrześcijanie w Egipcie byli zwykłymi ludźmi, którzy mówili po Egipsku Koptyjsku., Byli też Aleksandryjscy Żydzi, tacy jak Teofil, do którego św. Łukasz Ewangelista zwraca się we wstępnym rozdziale swojej Ewangelii. Kiedy Kościół został założony przez świętego Marka podczas panowania rzymskiego cesarza Nerona, wielka rzesza rdzennych Egipcjan (w przeciwieństwie do Greków lub Żydów) przyjęła wiarę chrześcijańską.,
chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w całym Egipcie w ciągu pół wieku od przybycia Świętego Marka do Aleksandrii, jak wynika z pism Nowego Testamentu znalezionych w Bahnasa, w środkowym Egipcie, które pochodzą z około roku 200 AD, oraz fragment Ewangelii Jana, napisany w języku koptyjskim, który został znaleziony w Górnym Egipcie i może być datowany na pierwszą połowę II wieku. W II wieku chrześcijaństwo zaczęło rozprzestrzeniać się na obszary wiejskie, a pisma zostały przetłumaczone na języki lokalne, a mianowicie Koptyjskie.,
język Koptyjski w Kościele
język Koptyjski jest uniwersalnym językiem używanym w kościołach koptyjskich w każdym kraju. Wywodzi się ze starożytnego Egiptu i używa greckich liter. Wiele hymnów w liturgii jest w języku koptyjskim i były przekazywane przez kilka tysięcy lat. Język ten jest używany w celu zachowania oryginalnego języka Egiptu, który został zakazany przez arabskich najeźdźców, którzy nakazali użycie arabskiego. Niektóre przykłady tych hymnów to Koptyjskie: Ⲡⲟⲩⲣⲟ, Romanizowane: EP.ouro, lit. „Król”, Koptyjski: Ⲕⲥⲙⲁⲣⲱⲟⲩⲧ, Romanizowany: ek.esmaro ' oot, lit., „(Thou) Blessed”, Koptyjski: Ⲧⲁⲓϣⲟⲩⲣⲏ, Romanizowany: Tai.shouri, lit. „Ta Kadzielnica” i wiele innych.
wkład w chrześcijaństwo
Szkoła katechetyczna Aleksandrii
Szkoła katechetyczna Aleksandrii jest najstarszą szkołą katechetyczną na świecie. Św. Hieronim podaje, że Chrześcijańska Szkoła Aleksandryjska została założona przez samego św. Marka., Około roku 190, pod kierownictwem uczonego Pantanaeusza, Szkoła Aleksandryjska stała się ważną instytucją nauki religijnej, gdzie uczeni byli nauczani przez uczonych, takich jak Atenagoras, Klemens, Didymus i rdzenny egipski Orygenes, który był uważany za ojca teologii i który był również aktywny w dziedzinie komentarza i Porównawczych Studiów Biblijnych.
wielu uczonych, takich jak Jerome, odwiedziło szkołę Aleksandryjską, aby wymieniać się pomysłami i komunikować się bezpośrednio z uczonymi., Zakres tej szkoły nie ograniczał się do przedmiotów teologicznych; wykładano tam również nauki ścisłe, matematykę i Nauki humanistyczne. W tym miejscu zaczęła się metoda komentowania pytań i odpowiedzi, a 15 wieków przed Braille ' em techniki rzeźbienia w drewnie były używane przez niewidomych uczonych do czytania i pisania.
w 1893 r.reaktywowano kolegium teologiczne szkoły katechetycznej., Nowa szkoła ma obecnie kampusy w Irlandii, Kairze, New Jersey i Los Angeles, gdzie kapłani Koptyjscy i inni wykwalifikowani mężczyźni i kobiety uczą się między innymi teologii chrześcijańskiej, historii, języka koptyjskiego i Sztuki–w tym śpiewu, muzyki, ikonografii i gobelinów.
kolebka monastycyzmu i jego praca misyjnaedytuj
wielu egipskich chrześcijan udało się na pustynię w III wieku i pozostało tam, aby modlić się, pracować i poświęcać swoje życie odosobnieniu i czczeniu Boga., Był to początek ruchu monastycznego, który został zorganizowany przez Antoniego wielkiego, świętego Pawła z Teb, pierwszego anchoryta na świecie, Świętego Makariusza Wielkiego i Świętego Pachomiusza Cenobity w IV wieku.
monastycyzm chrześcijański narodził się w Egipcie i odegrał kluczową rolę w ukształtowaniu się Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego charakteru uległości, prostoty i pokory, dzięki naukom i pismom wielkich ojców egipskich pustyń., Pod koniec V wieku na pustyni egipskiej znajdowały się setki klasztorów oraz tysiące cel i jaskiń. Wiele z tych klasztorów nadal kwitnie i ma nowe powołania do dnia dzisiejszego.,
cały monastycyzm chrześcijański wynika, bezpośrednio lub pośrednio, z egipskiego przykładu: Święty Bazyli Wielki Arcybiskup Cezarei Kapadocji, założyciel i organizator ruchu monastycznego w Azji Mniejszej, odwiedził Egipt około AD 357, a jego rządy są przestrzegane przez Wschodnie kościoły prawosławne; Święty Hieronim, który przetłumaczył Biblię na łacinę, przybył do Egiptu, podczas gdy w drodze do Jerozolimy, około 400 i zostawił szczegóły swoich doświadczeń w swoich listach; Benedykt założył Zakon Benedyktynów w VI wieku na wzór Świętego Pachomiusza, ale w bardziej rygorystycznej formie., Niezliczeni pielgrzymi odwiedzili ojców pustyni, aby naśladować ich duchowe, zdyscyplinowane życie.
rola i udział w soborach Ekumenicznychedytuj
Sobór Nicejskiedytuj
w IV wieku Aleksandryjski prezbiter o imieniu Ariusz rozpoczął spór Teologiczny o naturę Chrystusa, który rozprzestrzenił się na cały świat chrześcijański i jest obecnie znany jako arianizm., Sobór Ekumeniczny w Nicei w 325 roku został zwołany przez Konstantyna po tym, jak papież Aleksander I z Aleksandrii poprosił o zwołanie soboru w celu odpowiedzi na herezje, pod przewodnictwem św. Ostatecznie doprowadziło to do sformułowania symbolu wiary, znanego również jako Nicejskie Wyznanie Wiary., Wyznanie wiary, które jest obecnie recytowane w całym świecie chrześcijańskim, opierało się w dużej mierze na nauczaniu przedstawionym przez człowieka, który ostatecznie stał się świętym Atanazjuszem Aleksandryjskim, głównym przeciwnikiem Ariusza i dwudziestym biskupem Aleksandrii, a zatem papieżem według chrześcijan koptyjskich.,
Sobór Konstantynopolitański
W roku 381, Papież Tymoteusz i Aleksandryjski przewodniczył drugiemu soborowi ekumenicznemu znanemu jako Sobór Ekumeniczny Konstantynopola, aby sądzić Macedoniusza, który zaprzeczył Boskości Ducha Świętego., Ten Sobór uzupełnił Credo Nicejskie tym potwierdzeniem Boskości Ducha Świętego:
wierzymy w Ducha Świętego, Pana, dawcę życia, który pochodzi od ojca, który z ojcem przez syna jest czczony i uwielbiony, który mówił przez proroków i w jednym, Świętym, katolickim i apostolskim kościele. Wyznajemy jeden chrzest na odpuszczenie grzechów i oczekujemy zmartwychwstania umarłych i życia nadchodzącego wieku, Amen.,
Sobór w Efezieedytuj
kolejny spór teologiczny miał miejsce w V wieku na temat nauk nestoriusza, patriarchy Konstantynopola, który nauczał, że Bóg słowo nie jest hipostatycznie połączone z ludzką naturą, ale raczej mieszka w człowieku Jezusie., W konsekwencji tego zaprzeczył tytułowi ” Matki Bożej „(Theotokos) Dziewicy Maryi, deklarując ją zamiast” Matki Chrystusa ” Christotokos.
Kiedy doniesienia o tym dotarły do tronu Apostolskiego Świętego Marka, Papież św. Cyryl i Aleksandrii działał szybko, aby naprawić to naruszenie z ortodoksji, prosząc Nestoriusza pokuty. Gdy tego nie zrobił, Synod Aleksandryjski zebrał się na nadzwyczajnej sesji i osiągnięto jednomyślne porozumienie., Patriarcha Aleksandrii Cyryl i, wspierany przez całą stolicę, wysłał list do Nestoriusza znany jako ” trzeci List św. Cyryla do Nestoriusza.”List ten czerpał w dużej mierze z ustalonych Konstytucji patrystycznych i zawierał najbardziej znany artykuł Aleksandryjskiej ortodoksji:” dwanaście Anatemów Świętego Cyryla.”W tych anatemach Cyryl ekskomunikował każdego, kto podążał za naukami Nestoriusza. Na przykład, „każdy, kto ośmieli się odmówić Świętej Dziewicy tytuł Theotokos jest anatema!,”Nestoriusz jednak nadal nie żałował, co doprowadziło do zwołania pierwszego Ekumenicznego Soboru Efeskiego (431 R.), któremu przewodniczył Cyryl.
Sobór potwierdził nauki św. Atanazego i potwierdził tytuł Maryi jako „Matki Bożej”. Stwierdził również wyraźnie, że każdy, kto dzieli Chrystusa na dwie hipostazy, jest anatemą, ponieważ Cyryl powiedział, że istnieje „jedna natura Boga Słowo wcielone” (Mia Physis tou Theou Logou Sesarkōmenē)., Również wprowadzenie do Credo zostało sformułowane w następujący sposób:
Wielbimy Cię, Matko prawdziwego światła i Wielbimy Cię, święta i Matko Boża (Theotokos), bo urodziłaś nam Zbawiciela świata. Chwała Tobie, nasz Mistrzu i Królu: Chryste, pycha Apostołów, Korona męczenników, radość Sprawiedliwych, stanowczość kościołów i odpuszczenie grzechów. Głosimy Trójcę Świętą w jednym Bóstwie: czcimy go, uwielbiamy go, Panie zmiłuj się, Panie zmiłuj się, Panie pobłogosław nas, Amen.,
Sobór w Chalcedonedytuj
Kiedy w 451 roku cesarz Marcjan próbował uzdrowić podziały w Kościele, odpowiedź Papieża Dioscorusa-Papieża Aleksandrii, który został później wygnany-jako że cesarz nie powinien interweniować w sprawy Kościoła. To właśnie w Chalcedonie cesarz, za pośrednictwem cesarskich delegatów, zastosował surowe środki dyscyplinarne wobec papieża Dioskora w odpowiedzi na jego śmiałość., W 449 roku papież Dioscorus stanął na czele II Soboru w Efezie, zwanego przez historyków Chalcedońskich „Soborem rozbójników”. Utrzymał on formułę Miafizyczną, która podtrzymywała Chrystologię „jednej wcielonej natury Boga słowa” (gr. μία φύσις Θεοῦ Λόγου σεσαρκωμένη (mia physis Theou Logou sesarkōmenē)) i podtrzymywała heretyckich Eutychów, twierdząc, że jest ortodoksyjny.
Rada chalcedonu wezwała Dioscorusa trzykrotnie, aby pojawił się na soborze, po czym został obalony. Sobór Chalcedoński obalił go za poparcie Eutychesa, ale niekoniecznie za Monofizytyzm Eutychański., Dioscorus zaapelował do ojców soborowych, aby pozwolili na bardziej Miafizyczną interpretację chrystologii na soborze, ale został odrzucony. Po jego obaleniu Kościół Koptyjski i jego wierni czuli się niesprawiedliwie niedostatecznie reprezentowani na soborze i uciskani politycznie przez Cesarstwo Bizantyńskie. Po tym, jak Bizantyjczycy mianowali Proteriusza Aleksandryjskiego patriarchą, który miał reprezentować Kościół Chalcedoński, Kościół Koptyjski wyznaczył własnego Patriarchę Tymoteusza Aelura i zerwał z Kościołem Państwowym Cesarstwa Rzymskiego.,
Sobór Chalcedoński, z punktu widzenia chrystologii Aleksandryjskiej, odstąpił od zatwierdzonej terminologii cyrylickiej i stwierdził, że Chrystus jest jedną hipostazą w dwóch Naturach. Jednak w Credo Nicejsko-konstantynopolitańskim” Chrystus został poczęty z Ducha Świętego i z Maryi Dziewicy”, tak więc podstawa definicji według wyznawców Nie-Chalcedońskich, zgodnie z Chrystologią Cyryla Aleksandryjskiego jest aktualna. Istnieje tu zmiana definicji nie-Chalcedońskiej, ponieważ Credo Nicejskie wyraźnie używa terminów „of”, a nie ” in.,”
Jeśli chodzi o Chrystologię, orientalni ortodoksyjni (Nie-Chalcedończycy) rozumieją, że Chrystus jest” jedną naturą—wcielonym Logosem”, pełnego człowieczeństwa i pełnej Boskości. Chalcedończycy rozumieją, że Chrystus jest rozpoznawany w dwóch Naturach, pełnym człowieczeństwie i pełnej Boskości. Ortodoksja orientalna twierdzi, że takie sformułowanie nie różni się od tego, czego uczą Nestorianie. To jest doktrynalne postrzeganie, które czyni wyraźną różnicę, która oddzielała prawosławie Wschodnie od prawosławnego.,
ustalenia soboru zostały odrzucone przez wielu chrześcijan na obrzeżach Cesarstwa Bizantyjskiego, w tym Egipcjan, Syryjczyków, Ormian i innych.
od tego momentu Aleksandria będzie miała dwóch patriarchów: nie-Chalcedońskiego rdzennego egipskiego, znanego obecnie jako koptyjski papież Aleksandrii i Patriarcha całej Afryki przy Stolicy Apostolskiej św. marka, oraz Melkickiego lub cesarskiego Patriarchy, znanego obecnie jako Grecki prawosławny patriarcha Aleksandrii.,
prawie cała ludność Egipska odrzuciła warunki Soboru Chalcedońskiego i pozostała wierna rodzimemu Kościołowi Egipskiemu (obecnie znanemu jako Koptyjski Kościół Ortodoksyjny w Aleksandrii). Ci, którzy popierali definicję Chalcedońską, pozostali w komunii z innymi wiodącymi kościołami cesarskimi Rzymu i Konstantynopola. Nie-Chalcedońska partia stała się tym, co dziś nazywa się orientalnym Kościołem Prawosławnym.
Koptyjski Kościół Ortodoksyjny Aleksandrii uważa się za niezrozumiany podczas soboru Chalcedońskiego.,Sobór dobrze rozumiał Kościół Aleksandryjski, ale chciał ograniczyć dotychczasową władzę hierarchy Aleksandryjskiego, zwłaszcza po wydarzeniach, które miały miejsce kilka lat wcześniej w Konstantynopolu od papieża Teofila Aleksandryjskiego do patriarchy Jana Chryzostoma i nieszczęśliwych wydarzeniach drugiego soboru w Efezie w 449 R., gdzie Eutychus wprowadził Papieża Dioskora i Sobór w błąd w wyznaniu wiary prawosławnej na piśmie, a następnie wyrzekł się jej po Soborze, który z kolei zdenerwował Rzym, zwłaszcza że przysłany Tom nie był odczytywany podczas sesji soborowych.,
aby jeszcze bardziej pogorszyć sytuację, Tom papieża Leona z Rzymu był, według Aleksandryjskiej Szkoły Teologicznej, szczególnie w odniesieniu do definicji chrystologii, uważany za pod wpływem nestoriańskich Nauk heretyckich. Tak więc, ze względu na wyżej wymienione, zwłaszcza w kolejnych sekwencjach wydarzeń, hierarchowie Aleksandryjscy uważani byli za posiadających zbyt dużą władzę z jednej strony, a z drugiej strony, ze względu na konflikt Szkół teologicznych, byłby impas i kozioł ofiarny, czyli Papież Dioskorus., Tom Leo był szeroko krytykowany (zaskakująco przez rzymskich i prawosławnych uczonych) w ciągu ostatnich 50 lat jako znacznie mniej niż doskonała ortodoksyjna Doktryna teologiczna. Przez znieczulenie papieża Leona z powodu tonu i treści jego tomu, zgodnie z teologią Aleksandryjską, Papież Dioscorus został uznany winnym uczynienia tego bez należytego procesu; innymi słowy, Tom Leona nie był przedmiotem herezji w pierwszej kolejności, ale chodziło o zakwestionowanie powodów, dla których nie został uznany lub przeczytany na drugim Soborze w Efezie w 449 roku., Papież Dioskor Aleksandryjski nigdy nie został określony jako heretyk przez kanony soboru.Koptowie uważają również, że papież Aleksandryjski został siłą wykluczony z udziału w trzeciej Kongregacji soboru, z której został usunięty, co było prawdopodobnie wynikiem spisku zorganizowanego przez rzymskich delegatów.
przed obecną pozytywną erą Wschodnich i Orientalnych dialogów ortodoksyjnych, Chalcedończycy czasami nazywali nie-Chalcedończyków „Monofizytami”, chociaż Koptyjski Kościół Ortodoksyjny w rzeczywistości uważa Monofizytyzm za herezję., Doktryna Chalcedońska z kolei stała się znana jako „Dyofizyt”. Termin bliższy ortodoksji koptyjskiej to Miafizyt, który odnosi się do połączonej natury Chrystusa, zarówno ludzkiej, jak i boskiej, Zjednoczonej niepodzielnie we wcielonym Logosie. Koptyjski Kościół Ortodoksyjny w Aleksandrii wierzy, że Chrystus jest doskonały w swojej Boskości i jest doskonały w swoim człowieczeństwie, ale jego boskość i jego człowieczeństwo były zjednoczone w jednej naturze zwanej „naturą wcielonego słowa”, co zostało powtórzone przez Świętego Cyryla Aleksandryjskiego., Koptowie wierzą więc w dwie natury „ludzkie” i „boskie”, które są połączone w jedną hipostazę”bez Mieszania, bez zamieszania i bez zmian”. Te dwie natury „nie rozdzieliły się ani na chwilę ani na mgnienie oka” (koptyjska Liturgia św. Bazylego z Cezarei).
od chalcedonu do arabskiego podboju Egiptuedytuj
przed Chalcedonem główny podział Kościoła cesarskiego wynikał z Nestorianizmu, ostatecznie doprowadzając Kościół Wschodu do ogłoszenia niepodległości w 424 r.n. e., Po Soborze w Chalcedonie w 451 r. Kościół Koptyjski i jego hierarchia poczuli się podejrzliwi wobec tego, co uważali za elementy Nestoriańskie w Kościele Chalcedońskim. W rezultacie, antychalcedoński Partyzant, Timotheos Aelurus, zobowiązał się do obalenia Chalcedońskiego Papieża Aleksandrii, Proteriusza Aleksandryjskiego, i ustawić się jako papież Aleksandrii w opozycji do Kościoła Chalcedońskiego. Koptowie cierpieli pod panowaniem Cesarstwa Bizantyjskiego., Patriarchowie Melkitów, mianowani przez cesarzy zarówno jako przywódcy duchowi, jak i gubernatorzy cywilni, zmasakrowali tych Egipcjan, których uważali za heretyków. Wielu było torturowanych i męczeńskich, próbując wymusić akceptację warunków Chalcedońskich, ale Egipcjanie pozostali lojalni wobec Miafizyzmu cyrylickiego. Jednym z najbardziej znanych egipskich świętych tego okresu jest Święty Samuel spowiednik.,
muzułmański podbój Egiptedytuj
muzułmańska inwazja na Egipt miała miejsce w roku 639. Opierając się na zeznaniach naocznych świadków, biskup Jan z Nikiu w swojej Kronice przedstawia graficzny opis najazdu z perspektywy koptyjskiej. Chociaż Kronika zachowała się tylko w etiopskim (Ge ' ez) tekście, niektórzy uczeni uważają, że pierwotnie została napisana w języku koptyjskim.,al Z najeźdźców, o których mówi, że „despoiled Egipcjan z ich posiadłości i potraktował okrutnie z nimi”, i on żywo szczegółowo opisuje okrucieństwa popełnione przez muzułmanów przeciwko rdzennej ludności podczas podboju:
i kiedy z wielkim trudem i wysiłkiem zrzucili Mury Miasta, natychmiast stali się panami tego miasta, i umieścić do miecza tysiące jego mieszkańców i żołnierzy, i zdobyli ogromny łup, i wzięli kobiety i dzieci uwięziły je i podzieliły między siebie, i uczyniły to miasto spustoszeniem.,
chociaż krytyczny wobec Muzułmańskiego dowódcy (Amr ibn al-As), który podczas kampanii powiedział: „nie miał litości dla Egipcjan i nie przestrzegał przymierza, które zawarli z nim, ponieważ był barbarzyńską rasą”, zauważa, że po zakończeniu podboju, Amr ” nie wziął żadnej własności kościołów, nie popełnił żadnego aktu psucia lub grabieży, i zachował je przez wszystkie swoje dni.”
pomimo przewrotów politycznych ludność Egipska pozostała głównie chrześcijańska., Jednak stopniowe nawrócenie na Islam na przestrzeni wieków zmieniło Egipt z chrześcijańskiego na muzułmański pod koniec XII wieku. Inny uczony pisze, że połączenie „tłumienia buntów koptyjskich”, arabsko-muzułmańskiej imigracji i konwersji koptyjskiej na Islam spowodowało upadek demograficzny Koptów. Egipscy władcy Umajjadów opodatkowali chrześcijan wyższą stawką niż muzułmanów, doprowadzając kupców do islamu i podważając bazę ekonomiczną Kościoła koptyjskiego., Chociaż Kościół Koptyjski nie zniknął, Polityka podatkowa Umajjadów utrudniała Kościołowi utrzymanie egipskich elit.
pod rządami islamu (640-1800)Edytuj
Kościół bardzo ucierpiał pod wieloma rządami islamu. W II tysiącleciu n. e.kierownictwo kościoła, w tym papież, przeniosło się z Aleksandrii do Kairu. W 1798 roku Francuzi bezskutecznie najechali Egipt, a Brytyjczycy pomogli Turkom odzyskać władzę nad Egiptem za panowania dynastii Muhammada Alego.,
od XIX wieku do rewolucji 1952 roku
pozycja Koptów zaczęła się poprawiać na początku XIX wieku pod wpływem stabilności i tolerancji dynastii Muhammada Alego. Wspólnota koptyjska przestała być uznawana przez państwo za jednostkę administracyjną. W 1855 roku podatek dżizja został zniesiony przez Sa ' id paszę. Wkrótce potem Koptowie zaczęli służyć w armii egipskiej.,
mnisi Koptyjscy, w latach 1898-1914
pod koniec XIX wieku Kościół Koptyjski przeszedł kolejne fazy rozwoju. W 1853 Papież Cyryl IV założył pierwsze nowoczesne Szkoły Koptyjskie, w tym pierwszą egipską szkołę dla dziewcząt. Założył także drukarnię, która była drugą w kraju prasą narodową., Papież nawiązał bardzo przyjazne stosunki z innymi wyznaniami, do tego stopnia, że gdy Patriarcha Grecki w Egipcie musiał na dłuższy czas nieobecność w kraju, opuścił swój kościół pod przewodnictwem Patriarchy koptyjskiego.
Kolegium teologiczne Szkoły Aleksandryjskiej zostało przywrócone w 1893 roku. Swoją nową historię rozpoczął od pięciu studentów, z których jeden został później jej dziekanem. Obecnie posiada kampusy w Aleksandrii i Kairze oraz w różnych diecezjach w całym Egipcie, a także poza Egiptem., Ma kampusy w New Jersey, Los Angeles, Sydney, Melbourne i Londynie, gdzie potencjalni duchowni i inni wykwalifikowani mężczyźni i kobiety studiują wiele przedmiotów, w tym teologię, historię kościoła, studia misyjne i język Koptyjski.
obecnie
nowoczesna Katedra koptyjska w Asuanie.
w 1959 roku Etiopski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo otrzymał pierwszego Patriarchę od papieża Cyryla VI., Ponadto Erytrejski Kościół Prawosławny Tewahedo stał się niezależny od etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego Tewahedo w 1994 roku, kiedy to czterech biskupów zostało konsekrowanych przez Papieża Shenouda III z Aleksandrii, tworząc podstawę lokalnego Świętego Synodu Kościoła Erytrejskiego. W 1998 Erytrejski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo uzyskał autokefalię od Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego, gdy jego pierwszy Patriarcha został intronizowany przez Papieża Shenouda III z Aleksandrii.
te trzy kościoły pozostają w pełnej komunii ze sobą i z innymi orientalnymi kościołami prawosławnymi., Etiopski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo i Erytrejski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo uznają Honorową zwierzchność koptyjskiego Patriarchy Aleksandrii, ponieważ Kościół Aleksandryjski jest formalnie ich Kościołem macierzystym. Po ich wyborze obaj patriarchowie (Etiopscy & Erytrejczycy) muszą otrzymać aprobatę i komunię od Świętego Synodu Stolicy Apostolskiej Aleksandrii przed ich intronizacją.,
od lat 80. teologowie z orientalnego (Nie-Chalcedońskiego) ortodoksyjnego i wschodniego (Chalcedońskiego) Kościoła Ortodoksyjnego spotykają się w celu rozwiązania różnic teologicznych i doszli do wniosku, że wiele różnic jest spowodowanych przez dwie grupy używające różnych terminologii do opisania tej samej rzeczy.
latem 2001 roku Koptyjski Prawosławny i Grecki Prawosławny Patriarchat Aleksandrii zgodzili się na wzajemne uznawanie chrztów w swoich kościołach, co sprawiło, że ponowny Chrzest stał się zbędny, oraz na uznawanie sakramentu małżeństwa jako sprawowanego przez drugiego., Wcześniej, jeśli Koptyjski Ortodoksyjny i Grecki Ortodoksyjny chcieli się pobrać, małżeństwo musiało być wykonane dwa razy, po raz w każdym kościele, aby zostało uznane przez oba. Teraz Można to zrobić tylko w jednym kościele i być rozpoznawanym przez oba.
na Placu Tahrir w Kairze, w środę 2 lutego 2011 r., chrześcijanie Koptyjscy połączyli siły, aby zapewnić Kordon ochronny wokół swoich muzułmańskich sąsiadów podczas salat (modlitwy) w trakcie rewolucji egipskiej w 2011 r.,
w dniu 17 marca 2012 r.zmarł Koptyjski Ortodoksyjny Papież Szenouda III, pozostawiając wielu Koptów w żałobie i niepokoju, gdy narastały napięcia z muzułmanami. Papież Szenouda III stale spotykał się z przywódcami muzułmańskimi w celu stworzenia pokoju. Wielu obawiało się, że muzułmanie kontrolują Egipt, ponieważ Bractwo Muzułmańskie wygrało 70% wyborów parlamentarnych.
w dniu 4 listopada 2012 r.biskup Tawadros został wybrany na 118. Papieża., W rytuale wypełnionym modlitwą, śpiewami i kadzidłami w Katedrze Abbasiya w Kairze imię 60-letniego biskupa zostało wybrane przez dziecko z zawiązanymi oczami ze szklanej miseczki, w której umieszczono nazwiska dwóch innych kandydatów. Intronizacja została zaplanowana na 18 listopada 2012.