Caligula: a biography
pełne imię i nazwisko: Gajusz Cezar Augustus Germanicus
urodzony: 12 sierpnia AD
zmarł: 24 stycznia AD 41
znany z: choć rządził Rzymem jako cesarz tylko przez cztery lata, Kaligula został uwieczniony jako jeden z najbardziej okrutnych i nieobliczalnych przywódców w historii., Zyskując przydomek Kaligula – „małe buty” – w dzieciństwie został uwieczniony jako jeden z najokrutniejszych i najbardziej nieobliczalnych przywódców Rzymu, mimo że był cesarzem tylko przez cztery lata. Wśród najbardziej znanych wydarzeń Jego panowania, rzekomo próbował uczynić swojego konia konsulem i mówiono, że wypowiedział wojnę Bogu morza, Neptun.
panował: marzec 37 r. n. e.do swojej śmierci w styczniu 41 r. n. e.
przyczyna śmierci: został zamordowany przez członków Gwardii pretoriańskiej, prawdopodobnie w zmowie z Senatem.,
jego wuj Klaudiusz
Cesarstwo Rzymskie na przestrzeni wieków produkowało spektakularnie złych cesarzy. Był tam brutalnie egoistyczny Kommodus, który dorabiał jako gladiator w Koloseum, i dziwaczny Elagabulus, który ubierał się w damskie ubrania i poruszał się po Palatynie w rydwanach ciągniętych przez Niewolnice. Potem był Neron, którego orgie i tyraniczne ekscesy były notoryczne.
Żadna lista najgorszych cesarzy rzymskich nie byłaby kompletna bez Kaliguli., Każdy „wie” przecież, jak urządzał obsceniczne orgie, uprawiał seks z siostrami i był pomysłowym i sadystycznym oprawcą. I, oczywiście, był surowy, szalał. Jednak większość tego, co myślimy, że wiemy o Kaliguli pochodzi z relacji (zarówno starożytnych, jak i współczesnych) opartych na wysoce aktywnej wyobraźni autorów, a nie na zapisie historycznym.
prawdą jest, że niewielu ludzi zbliżyło się do absolutnych wysokości i głębokich głębin, których Caligula doświadczyła w ciągu zaledwie 25 lat., Był najmłodszym synem Germanika, wschodzącej gwiazdy cesarskiej dynastii, i częścią szanowanej rodziny, która łączyła sławny urok z monarchią i kultem osobowości.
Wczesne życie Kaliguli
jako najmłodszy w tym rzymskim panteonie, był „laską”, ulubieńcem, maskotką. Nazwa Kaligula, czyli „małe buciki”, pochodziła od adorujących żołnierzy, którym Germanikus lubił przedstawiać swojego syna przebranego za miniaturowego rzymskiego legionistę., Niewygodny z przydomkiem, Kaligula nalegał później na imię, które dzielił ze słynnym przodkiem-Gajuszem Juliuszem Cezarem. (Wielu historyków używa dziś raczej Gajusza niż sensacyjnego alter ego Kaliguli.)
idylla z dzieciństwa Kaliguli skończyła się, gdy jego ojciec najwyraźniej zaraził się śmiertelną dawką malarii w Egipcie i zmarł w prowincji Syrii, do końca pewny, że został otruty. Prawie cała ludność Rzymu otrzymała jego prochy, ale znacznie cesarz Tyberiusz nie był obecny.,
- In bed with the Romans: a short history of sex in Ancient Rome
synowie Germanika byli potencjalnymi następcami cesarza, czyniąc rodzinę zagrożeniem dla zastępcy Tyberiusza, złowrogiego Sejanusa, który miał własne ambicje. Do tej pory Tyberiusz był w podeszłym wieku i wycofał się do swojej willi w Capri, pozostawiając znaczną część władzy w Rzymie Sejanusowi.
jednak Sejanus nie mógł nic zrobić przeciwko swoim rywalom, gdy ich protektorka liwia, matka Tyberiusza, jeszcze żyła., Dopiero po jej śmierci w 29 roku n. e.matka Kaliguli i jego dwaj starsi bracia zostali aresztowani. Matka została wychłostana tak bardzo, że straciła oko, a wkrótce potem zmarła (lub została zabita) na wygnaniu. Brat Kaliguli Druzus był umyślnie głodzony w więzieniu, aż w swoim głodzie próbował zjeść farsz ze swojego materaca. Drugi brat uniknął podobnego losu, popełniając samobójstwo.
- wynalazek czy adaptacja: co tak naprawdę zrobili dla nas Rzymianie?,
zanim Sejanus mógł ruszyć przeciwko Kaliguli, jednak on sam został stracony, gdy Tyberiusz obudził się na zdradę jego intrygującego podwładnego. Kaligula, ostatni żyjący syn Germanika, został mianowany cesarskim dziedzicem i nakazał zamieszkać z Tyberiuszem w Capri.
następne sześć lat było dla Kaliguli stresujące. Biograf Suetoniusz mówi nam, że był badany dzień i noc pod kątem jakichkolwiek oznak niezadowolenia lub oznak nielojalności, umyślnej lub niezamierzonej., Nie zapominajmy, że to była epoka, w której senator mógł zostać skazany na śmierć za pójście do toalety podczas noszenia pierścionka z portretem cesarza.
choroba Kaliguli
Kaligula chodził spać każdej nocy zastanawiając się, czy zostanie obudzony w małych godzinach i zabrany do celi na egzekucję. Nawet gdy Tyberiusz umierał, kapryśny cesarz mógł nagle wyznaczyć innego następcę, co oznaczałoby pewną śmierć dla Kaliguli, ponieważ żaden inny cesarz nie mógł tolerować jego roszczeń do Imperium.,
Po śmierci Tyberiusza Kaligula udał się dosłownie na noc z Bliskiego zakładnika do uznanego mistrza Rzymu. Jego powrót do miasta został przyjęty z dzikim entuzjazmem. Wkrótce potem doznał załamania nerwowego. W epoce obeznanej ze stresem pourazowym powinniśmy się tego spodziewać. Jak zeznają weterani, prawdziwy wpływ psychologiczny odczuwa się dopiero po powrocie do normalności i bezpieczeństwa, a następnie doświadczeniu całkowitej alienacji od innych, którzy nie podzielili tego samego doświadczenia. Upadek Kaliguli sprawił, że leżał w delirium, podczas gdy niespokojny Rzym modlił się o jego wyzdrowienie., Starożytni biografowie donoszą, że powstał z łoża chorego jako szaleniec.
prawda okazała się jednak gorsza. Kaligula, władca Rzymu, nie działał od tygodni – i nic się nie stało. Prowincje były rządzone jak zwykle, Senat spotykał się i uchwalał dekrety, a pretorianie zarządzali wymiarem sprawiedliwości. Imperium poszło spokojnie o swoje interesy., Sposób, w jaki funkcjonował system Cesarski, sprawiał, że Rzym w rzeczywistości nie potrzebował władcy.
załamanie psychiczne Kaliguli pozostawiło go przykutego do łóżka w majaczeniu, podczas gdy Rzym modlił się o jego wyzdrowienie
Kaligula nie była naprawdę konieczna i dla kogoś z jego wychowaniem, „niepotrzebne” oznacza „jednorazowe”. Jako uparty młody człowiek z instynktem przetrwania zakorzenionym w każdym włóknie swojej istoty, Kaligula postanowił naprawić to, co uważał za niedopuszczalną sytuację., Stałby się koniecznym i uzależnił Senat i mieszkańców Rzymu od jego rządów. Okazało się to błędną i śmiertelną strategią, ale logicznie wynikało z dotychczasowych doświadczeń życiowych Kaliguli.
spór Kaliguli z Senatem
natychmiast odrzucił przykład swoich najbliższych poprzedników, którzy starannie udawali, że pracują przez Senat, nawet zabijając poszczególnych senatorów. Przejmując bezpośrednią kontrolę nad imperium, Kaligula nie tylko wyprzedzał swoje czasy, ale wypowiadał wojnę Senatowi., Dlatego panowanie Kaliguli Nie dotyczy wybryków młodego szaleńca, ale historii politycznej walki o supremację – historii opowiadanej przez zwycięzców, dla których prawa zniesławienia nie istniały, a prawda jest opcjonalna.
ostatnim władcą Rzymu, który otwarcie stawił się ponad Senatem był imiennik Kaliguli, Gajusz Juliusz Cezar, a Idy marcowe pokazują, co o tym sądzili. Mimo to Kaligula wzniósł się ponad Senat, ogłaszając się Bogiem., Później było to mniej niezwykłe – cesarz Domicjan tytułował się Panem i Bogiem – ale w tym czasie wydawało się to bluźniercze i dziwaczne.
Senat przekręcił każdą akcję Kaliguli. Błoto zostało rzucone z radosnym lekceważeniem prawdy
nawet w czasach Kaliguli nie było to bezprecedensowe. Na greckim wschodzie władcy byli niemal rutynowo deifikowani, a boski status egipskich faraonów został przyjęty przez ich macedońskich następców., Kaligula przyznając sobie ten sam status w Rzymie był tylko szalony w tym sensie, że był to polityczny gambit pewny porażki.
- krótki przewodnik po starożytnym Rzymie i Rzymianach, plus 9 fascynujących faktów
Kaligula Bóg miał poparcie ludu i armii, ale był politycznym neofitą o osobowości całkowicie nieodpowiedniej do walki z Senatem bezwzględnych fixerów zahartowanych przez dzikie, często śmiertelne, polityczne bitwy. Senatorowie mieli kontakty, klientów i ukryty chwyt na dźwigniach władzy., Obie strony w tej walce wykorzystały wszelkie środki do swojej dyspozycji, ale to Kaligula była lepsza.
jedną z broni Senatu była propaganda. Oto komentarz Wielkiego oratora Cycerona ujawnia: „nazywam tego człowieka gladiatorem, nie jako zwykłą retoryczną zniewagę, ale dlatego, że naprawdę nim był.”W innych słownych atakach Cyceron określał przeciwników jako podpalaczy ,patrycjuszy (nawet tych z żywymi ojcami), patrycjuszy, koprofili i morderców, a nawet twierdził – bez żadnego dowodu – że jeden człowiek zabił dzieci, aby użyć ich organów w obrzędach nekromantycznych., W rzymskiej politycznej inwektywie, błoto było rzucane z radosnym lekceważeniem prawdy, tylko po to, aby zobaczyć, co się trzyma.
- kim byli gladiatorzy starożytnego Rzymu? Do tego Spartakus, Kriksos i 8 innych wojowników, o których powinniście wiedzieć
jeśli chodzi o Kaligulę, Senat uznał jego roszczenie o boskość i zinterpretował je jako szaleństwo. Przekręcili każde działanie cesarza, który był w każdym razie młody, uparty i bezmyślny, i po prostu wymyślił inne przypadki. Nawet fakt, że jego żona go kochała, był postrzegany jako dowód jego szaleństwa (rzekomo groził jej torturami, aby odkryć dlaczego)., Kaligula był również kochającym ojcem, ale najwyraźniej tylko dlatego, że jego dziecko podzielało jego sadystyczne skłonności, co usprawiedliwiało ewentualnych morderców Kaliguli walących mózg malucha o ścianę.
czy Kaligula był złym cesarzem?,
Jednak Suetoniusz napisał sto lat później, kiedy ugruntowano legendę o Kaliguli jako lunatyku. Do tego czasu niektórzy wierzyli, że stał się szalonym seksualnie szaleńcem, ponieważ jego żona przedawkowała mu eliksir miłości. Ponieważ większość szczegółów stanu psychicznego Kaliguli pochodzi od Suetoniusza, twierdzenie o kazirodztwie zasługuje na dalsze zbadanie.,
- Agrypina młodsza: siostra Kaliguli i pierwsza prawdziwa cesarzowa starożytnego Rzymu
historyk Tacyt urodził się 15 lat po śmierci Kaliguli. W przeciwieństwie do Suetoniusza, skrupulatnie zgłasza zarzuty jako takie-zarzuty, a nie fakty – i nie wspomina o żadnej takiej rozrywce na przyjęciu. Ani filozof – i senator-Seneka, który znał Kaligulę. Obaj pisarze nie stronią od tematu, ale wspominają siostrę Kaliguli Agrypinę w związku z kazirodztwem tylko ze swoim wujem i synem, a nie bratem.,
jeśli chodzi o morderczą stronę Kaliguli, to zdecydowanie brakuje ofiar. Podczas gdy Suetoniusz lubi mówić, że cesarz kazał rzezić ludzi przez tuzin, jest dziwnie powściągliwy w kwestii nazwania ich. Inni pisarze, tacy jak Appian i Plutarch, skrupulatnie dokumentują senatorów zabitych w bardziej krwawych czystkach Sulli i triumwirów.
- 8 najkrwawszych cesarzy rzymskich w historii
Kaligula zarządził egzekucję syna Tyberiusza i jego Pretoriańskiego prefekta makro (który z ambicją naśladował Sejana), a także jego kuzyna, króla Mauretanii., Ale większość jego innych ofiar jest wątpliwa, jak gladiator, który zmarł na zarażoną ranę po wizycie Kaliguli. Więc w sumie jest mniej niż tuzin nazwisk. Porównaj to z setkami zabitych przez Augusta, dziesiątkami przez Tyberiusza i wieloma innymi przez Nerona i Klaudiusza, przy czym większość ich wysoko postawionych ofiar jest starannie nazwana.
ponieważ nie ma miejsca, aby obalić każdy zarzut szaleństwa Kaliguli, dwa przykłady muszą wystarczyć. Pierwsza to relacja Filona ze spotkania z Kaligulą. On i grupa ambasadorów podróżowali z Egiptu, aby narzekać na gubernatora prowincji, ale Kaligula sprawdzał niektóre posiadłości, które zamówił, więc nieszczęśliwi ambasadorzy musieli biegać za nim z pokoju do pokoju. W końcu Kaligula rozkazał pozbawionej tchu delegacji przedstawić swoją sprawę.,
Filo uważa, że miał do czynienia z szaleńcem, jednak to obłąkane zachowanie doprowadziło do skompresowania wielogodzinnej przemowy do pięciominutowego synopsis, po którym Kaligula zdecydował się na korzyść delegacji. W czasie pobytu w nim kontrolował także swoje budynki.
- 9 najgorszych monarchów w historii
Po drugie, mówi się nam, że na początku swego panowania Kaligula miał nagły impuls do odwiedzenia armii w Niemczech i uciekł na granicę bez zwykłych przygotowań. Tam postanowił zabić dowódcę armii i różnych żołnierzy., W rzeczywistości dowódca ten był generałem o podejrzanej lojalności, którego Tyberiusz wcześniej rozkazał Rzymowi. Generał wiedział, że czeka go egzekucja po przybyciu tam, więc odpowiedział, że jeśli przyjdzie, sprowadzi swoją armię; następnie pozostał w Niemczech. Nagłe przybycie Kaliguli pochwyciło go na płasko i został stracony przed zebraniem sprzymierzeńców, których Kaligula następnie oczyścił. Ruch był śmiały, bezwzględny i zdecydowany, ale niekoniecznie szalony.,
po zabójstwie Kaliguli cztery lata po objęciu władzy, jeszcze pilniej stało się podkreślać, że był szalony – mimo wojny z Senatem nadal cieszył się popularnością wśród ludu i armii. Nowy cesarz Klaudiusz był niepewny swojego stanowiska i Senat pragnął usprawiedliwić zabójstwo Kaliguli – więc bez obecności Kaliguli w odwecie potępienie jego imienia przebiegło bez powściągliwości.
dr Filip Matyszak jest historykiem i autorem wielu książek o historii starożytnej
jak zginął Kaligula?,
znieważeni strażnicy cesarza w końcu zwrócili się przeciwko niemu-pisze historyk Dominic Sandbrook
Kasjusz Chaerea nie był szczęśliwym człowiekiem na przełomie 41 roku. Doświadczony oficer w Gwardii pretoriańskiej, służył na Renie i szczycił się poczuciem honoru. Ale jak wiele innych weteranów w rzymskich klasach politycznych, Chaerea była coraz bardziej zaniepokojona tonem życia nihilistycznego młodego Kaliguli.
aby dodać obrazę do obrażenia, cesarz potraktował Chaerea jako komiczną puentę., Kaligula, pisał historyk Suetoniusz, „kiedyś z niego szydził,
człowiek już od lat dobrze prosperujący, z wulgarnością i zniewagą każdą formą zniewagi”. Kiedy Chaerea poprosił o hasło, Kaligula zasugerował „Wenus” i „wyciągnął rękę, aby pocałować, formując i przesuwając ją w obsceniczny sposób”. Dla Chaerei to było za dużo. Gdy usłyszał o spisku przeciwko nieznośnemu cesarzowi, postanowił odegrać swoją rolę.,
- ser, wściekli bogowie i tandetni chirurdzy: nieprawdopodobna śmierć cesarzy rzymskich
24 stycznia Kaligula wstał późno i postanowił udać się do trupy młodych aktorów, którzy ćwiczyli tuż pod Pałacem. Istnieją różne relacje o tym, co się wydarzyło, ale jedna z powszechnych wersji mówi, że gdy wracał podziemnym korytarzem, jeden z oficerów Chaerei, Sabinus, poprosił cesarza o hasło dnia.
„Jowisz” – powiedział Kaligula. „Niech tak będzie!”Sabinus zawołał, a następnie, wyciągając miecz, przeciął szczękę cesarza. Kaligula upadła natychmiast., „Gdy leżał na ziemi i z wijącymi się kończynami wołał, że wciąż żyje”, pisał Suetoniusz, „inni wysłali go z 30 ranami; dla ogólnego sygnału było” uderzyć ponownie.”Niektórzy nawet wbijali miecze w jego prywatne części”.
rzeź na tym się nie skończyła. Centurion został wysłany, aby zabić żonę Kaliguli, Cezonię, podczas gdy jego córka, Julia Drusilla, została zamordowana przez „wybicie jej mózgu o ścianę”. Kasjusz Chaerea nie doczekał jednak zemsty., Kiedy wuj Kaliguli Klaudiusz objął władzę jako cesarz, jednym z jego pierwszych czynów było nakazanie egzekucji zabójców.
Kaligula: na cztery wielkie pytania dotyczące jego życia i panowania odpowiedzieli
czy Kaligula uczynił swojego konia konsulem?
Kaligula miał ulubionego konia wyścigowego o imieniu Incitatus (Jerzyk). Dawał zwierzęciu regularne smakołyki i stajnię wykonaną z marmuru. Żołnierzom rozkazano uciszyć okolicę, gdy koń spał. „Mówi się nawet, że planował zrobić z konia konsula.”Wszystko to pochodzi od Suetoniusza., Kiedy nawet powtarza coś jako pogłoski, nadszedł czas, aby być bardzo ostrożnym.
zamiast tego Historia konsula stała się częścią mitu Kaliguli. W powieści Roberta Gravesa „Ja, Klaudiusz” Kaligula czyni konia senatorem, z zamiarem uczynienia go później konsulem, natomiast w książce Lloyda C Douglasa „Szata” faktycznie czyni ten czyn.
w rzeczywistości nie Być może publicznie powiedział, że nawet jego koń będzie lepszym konsulem niż obecni zasiedziałi, a senacka Machina propagandowa zabrała go stamtąd., Możliwe jest również, że Kaligula poważnie rozważał uczynienie swojego konia konsulem, ale jako sposób poniżenia Senatu. Neron później próbował poniżać senatorów, zmuszając ich do walki jako gladiatorów i prostytuując swoje żony.
- 6 rzeczy, których (prawdopodobnie) nie wiedziałeś o zwierzętach w starożytnym Rzymie
dlaczego Kaligula nazywano małymi bucikami?
technicznie pytamy dlaczego Kaligula nazywa się Kaligula? Kaligula był przydomkiem z dzieciństwa, które przykuło jego uwagę., Młody Gajusz Juliusz Cezar został przywieziony wraz ze swoim ojcem, Germanikiem, na jego kampaniach wojskowych, ubrany w miniaturowy mundur żołnierza wykonany specjalnie dla niego.
żołnierze widząc go w dziecięcej zbroi i butach zaczęli nazywać go „Caligula”, co oznacza „małe buciki”. Pomimo niechęci do pseudonimu, kiedy dorastał, był przez to na zawsze znany.
czy Kaligula wypowiedział wojnę na morzu?
czy tak się rzeczywiście stało jest dyskusyjne., Jak mówi historia, Kaligula poprowadził nieprzemyślaną kampanię do Wielkiej Brytanii, która dotarła do najdalszych wybrzeży Galii, zanim została przerwana.
ponieważ powrót do Rzymu bez zwycięstwa był nie do pomyślenia, Kaligula wypowiedział wojnę Neptun, Bogu morza, i kazał bić fale. Jego żołnierze otrzymali rozkaz zbierania muszli jako nagród wojennych.
czy Kaligula był złym cesarzem?
czasami słyszymy tylko to, co chcemy usłyszeć., Kiedy ludzie zaczynają od pomysłu, który chce być prawdziwy, mogą bagatelizować lub reinterpretować wszystko, co się z nim nie zgadza i entuzjastycznie akceptować wszystko, co pomaga to potwierdzić. (Każdy, kto był szalenie zakochany, a później rozczarowany, pozna to zjawisko.)
dopóki koncepcja nie otrzymała bardziej naukowo brzmiącej nazwy-tendencja ta byłaby opisana cynicznym powiedzeniem: „nadaj psu dobre imię i pobłogosław go, nadaj psu złe imię i powieś go”.
dzięki Suetoniuszowi bierzmowanie ukształtowało nasz pogląd na Kaligulę. Dlaczego popełnił swoje okrucieństwa?, Bo był wściekły.
skąd wiemy, że był wściekły? Bo popełnił okrucieństwa.
po złamaniu błędu potwierdzenia, inne motywy stają się widoczne. Ale potem mamy przyziemną walkę o władzę polityczną, kiedy skrycie wolimy pyszny horror Imperium (bezpiecznie oddalonego od nas) rządzonego przez szalonego seksualnie, morderczego tyrana.
Ta treść pojawiła się po raz pierwszy w styczniowym numerze BBC History ujawnionym i zaktualizowanym o treści ze styczniowego numeru BBC History Magazine