chociaż Literatura wykazała korzystne wyniki uwolnienia powięzi podeszwowej, pacjenci mogą doświadczyć powikłań, takich jak niestabilność biomechaniczna i uporczywy ból pooperacyjny. W związku z tym, ten autor recenzuje literaturę na opcje chirurgiczne dla rozcięgna podeszwowego uwolnienia, omawia kluczowe techniki unikania powikłań i zapewnia przewodnik dla leczenia powikłań, jeśli nie występują.
ból pięty jest jednym z najczęstszych zaburzeń, które leczą chirurdzy stóp i kostek., Śledczy stwierdzili, że wszystkich skarg stóp dorosłych, 15 procent wynika z bólu pięty.1 ważne jest, aby lekarz wiedział, jak prawidłowo zdiagnozować i leczyć ten powszechny problem.
Chociaż istnieje wiele etiologii bólu podeszwowego pięty, zapalenie powięzi podeszwowej lub zespół ostrogi podeszwowej pięty są najczęstsze.2 Na szczęście leczenie zachowawcze jest skuteczne u około 90 procent pacjentów poszukujących leczenia z tą diagnozą.3,4 badania te wykazały, że przed rozważeniem zabiegu chirurgicznego należy podjąć próbę 6-miesięcznego leczenia zachowawczego o wysokiej jakości.,
badania wykazały, że leczenie chirurgiczne zapalenia powięzi podeszwy jest bardzo skuteczne, a dobre wyniki są rutynowo zgłaszane w całej literaturze.5-14 jednak powikłania mogą wystąpić tak jak w przypadku każdego zabiegu chirurgicznego, więc chirurg stopy i kostki musi wiedzieć, jak zidentyfikować powikłania, gdy się pojawią i wdrożyć szybki, skuteczny plan leczenia.
najlepszym sposobem rozwiązania komplikacji jest ich unikanie., Chirurdzy mogą uniknąć wielu powikłań poprzez odpowiedni dobór pacjenta, dokładną diagnozę, odpowiedni dobór procedury, dobrą technikę chirurgiczną i wdrożenie odpowiedniego schematu pooperacyjnego.
aby powtórzyć, ze względu na wysoki wskaźnik sukcesu z konserwatywnych terapii bólu podeszwowego pięty, należy wyczerpać środki nieoperacyjne przed zabiegiem chirurgicznym. Czasami pacjenci chcą szybkiego rozwiązania problemu i chcą przystąpić do operacji w sposób szybki., Obowiązkiem lekarza jest upewnienie się, że zachodzi odpowiednia terapia zachowawcza i nie pozwala pacjentom kontrolować własnego protokołu leczenia.
niektórzy pacjenci muszą również być skłonni do pewnych zmian stylu życia, aby zapewnić dobre wyniki. Może to być bardzo trudne dla wielu pacjentów i mogą postrzegać operację jako łatwiejszą opcję. Zmiany te mogą obejmować modyfikacje obuwia, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie aktywności i zmiany zatrudnienia., Trzeba to dokładnie omówić z pacjentami i podkreślić, że nawet po operacji, jeśli niektóre z tych zmian nie nastąpią, może wystąpić uporczywy ból.
chociaż podeszwowe zapalenie powięzi lub zespół ostrogi pięty jest najczęstszą przyczyną bólu podeszwowego pięty, lekarz nadal musi mieć dobrą diagnostykę różnicową pracy, zwłaszcza w opornych przypadkach.2 inne możliwe źródła bólu podeszwowego pięty obejmują, ale nie ograniczają się do zapalenia nerwu lub uwięzienia nerwów, złamań stresowych i guzów kości., Inne źródła bólu pięty są jednostki metaboliczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy (SLE), reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Reitera, dna moczanowa, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa i zapalenie jelit.
gdy pacjent nie reaguje na leczenie zachowawcze, należy rozważyć możliwość wystąpienia tych innych etiologii przed interwencją chirurgiczną lub operacja może być skazana na niepowodzenie.
ile powięzi powinien zwolnić chirurg?
podczas wykonywania interwencji chirurgicznej w ból podeszwowego pięty, chirurg stopy i kostki ma kilka opcji., Powięź podeszwowa jest najczęstszym zabiegiem chirurgicznym zapalenia powięzi podeszwowej, ale istnieją różne techniki, które można zastosować.7,9,12,13,15-17 techniki te obejmują przede wszystkim otwarte, endoskopowe, Minimalne nacięcie i powięź podeszwową w kroku. Wszystkie te procedury mogą przynieść dobre wyniki pooperacyjne u zadowolonych pacjentów.8,11
bez względu na to, jaki zabieg preferuje chirurg, nacięcie odpowiedniej ilości powięzi podeszwowej jest jednym z kluczy do pomyślnego wyniku i uniknięcia ewentualnych powikłań.,
Barrett I Day pierwotnie zalecali całkowitą resekcję powięzi podeszwowej.15,18 jednak dwa lata później zalecono zwolnienie tylko przyśrodkowej 2/3 powięzi podeszwowej.W związku z ciągłym doświadczeniem i oceną powikłań pooperacyjnych, ich ostateczna rekomendacja polega na uwolnieniu tylko przyśrodkowej jednej trzeciej powięzi podeszwowej.9 powodem zmiany ilości rozcięć powięzi podeszwowej jest zmniejszenie częstego powikłania destabilizacji kolumny bocznej., Gdy boczne włókna powięzi podeszwowej są nienaruszone, mechanizm blokujący stawu piętowo-kostnego nie zostanie zakłócony.
Cheung i współpracownicy zalecają częściowe uwolnienie mniej niż 40 procent powięzi, aby zminimalizować efekt niestabilności łuku i utrzymać normalną biomechanikę stopy.19 Brugh i współpracownicy odkryli, że objawy kolumny bocznej były bardziej prawdopodobne, gdy uwalniano ponad 50 procent powięzi podeszwowej.,20
oprócz uwolnienia odpowiedniej ilości powięzi podeszwowej, umieszczenie nacięcia jest kolejnym ważnym elementem sukcesu zabiegu chirurgicznego. Z tego powodu powięź podeszwowa przyśrodkowa w kroku jest moim wyborem w przypadku zapalenia powięzi podeszwowej. Technika ta jest łatwa do wykonania, ma niewiele powikłań, ma szybki powrót do zdrowia i przebieg gojenia pooperacyjnego, a wyniki są przewidywalne przy wysokim wskaźniku satysfakcji pacjenta.,7,8
chociaż otwarta procedura jest popularna i nadal jest wśród wielu chirurgów, może prowadzić do większych, bolesnych blizn, wymaga znacznie więcej rozwarstwienia i może prowadzić do innych powikłań, takich jak uwięzienia nerwów.12,21-23
endoskopowa powięź podeszwowa jest również bardzo częstym zabiegiem stosowanym przez chirurgów stóp i kostek, a także ma wysoki wskaźnik sukcesu.9,15,16,18 jednak portale mogą stać się bolesne i możliwe jest uwięzienie nerwów.
w fazie powięzi podeszwowej nie występują powikłania, takie jak blizny.,7 800,00 zł Nacięcie jest małym poprzecznym nacięciem, o długości około 2 cm, w proksymalnym łuku przyśrodkowym tylko dystalnym (około 1,5 do 2 cm) do podkładki tłuszczowej kości piętowej. To nacięcie jest idealne, ponieważ jest zgodne z zrelaksowanymi liniami napięcia skóry i znajduje się na powierzchni nie obciążającej, co minimalizuje blizny. Może to być kuszące, jednak dla chirurga, aby nacięcie zbyt dystalne, gdzie powięź podeszwowa jest bardziej widoczna., Jest bardzo mało tkanki podskórnej w tym obszarze i blizny mogą być problematyczne w tym miejscu.
Po wykonaniu nacięcie skóry, jest zwykle minimalne rozwarstwienie potrzebne przed powięzi podeszwowej jest gotowy do uwolnienia. Po nacięciu powięzi podeszwowej powinien być widoczny brzuch mięśni.
preferuję uwalnianie od jednej trzeciej do połowy powięzi podeszwowej przyśrodkowej. Trzymam palce zgięte grzbietowo i uwalniam powięź podeszwową, dopóki napięcie nie ustąpi. Można spotkać przegrody mięśniowej w bocznym aspekcie nacięcia., Nie nacinam tego ani nie przecinam żadnych włókien powięzi podeszwowej bocznej do tego punktu orientacyjnego.
jednak ważne jest, aby upewnić się, że jeden uwalnia wszystkie włókna przyśrodkowe powięzi podeszwy. Ponieważ nacięcie jest małe, ręcznie badam pod skórą wzdłuż mięśni brzucha porywacza. Jeśli napotkam jakieś napięte włókna, nacinam je nożyczkami Metzenbauma.
trafne spostrzeżenia na temat optymalnej opieki pooperacyjnej
na szczęście pacjenci poddawani fasciotomii podeszwowej, niezależnie od techniki chirurgicznej, zazwyczaj mają dość szybki czas gojenia i regeneracji., Moim typowym przebiegiem pooperacyjnym po fasciotomii podeszwowej jest natychmiastowe obciążanie buta chirurgicznego z ograniczonymi czynnościami. Chodzenie powoduje napięcie powięzi podeszwowej i pozwala, aby miejsce powięzi podeszwowej pozostało otwarte, unikając ponownego przylegania i zwłóknienia miejsca.
Zimmerman i współpracownicy przeprowadzili retrospektywne badanie porównujące trzy rodzaje postępowania pooperacyjnego w endoskopowej powięzi podeszwowej.25 jedna grupa natychmiast znosiła ciężar. Druga grupa przez dwa tygodnie nosiła chodzący odlew poniżej kolana z uformowanym przyśrodkowym łukiem podłużnym., Trzecia grupa pozostała bez ciężaru kulami przez dwa tygodnie. Ich wyniki wykazały, że pacjenci, którzy nosili poniżej kolana walking cast przez dwa tygodnie wymagali mniej czasu, aby uzyskać 80 procent ulgi w bólu, potrzebowali mniej czasu, aby powrócić do pełnych czynności i mieli mniej powikłań niż pacjenci, którzy natychmiast nosili wagę. Byli również bardziej zadowoleni z wyników pooperacyjnych niż pacjenci, którzy nie byli obciążeni przez dwa tygodnie.,
Jak poradzić sobie z niestabilnością biomechaniczną pooperacyjną
nawet jeśli operujesz idealnego kandydata na chirurga i zastosujesz najlepszą technikę chirurgiczną, mogą wystąpić komplikacje. Lekarz musi zidentyfikować powikłania, więc leczenie może wystąpić szybko i skutecznie. Podobnie jak w przypadku każdego zabiegu chirurgicznego, powikłania mogą się zdarzyć z powięzi podeszwowej, ale na szczęście są one nieliczne i większość powikłań są zwykle tymczasowe.,
najczęstsze powikłania po powięzi podeszwowej wynikają z niestabilności z bólem kolumny bocznej i niestabilnością są najbardziej wyraźne.5,9,15,16,18,26 gdy pacjenci poddają się powięzi podeszwowej, tracą pewien stopień podparcia stopy. Oprócz powięzi podeszwowej występują liczne struktury (w tym mięśnie i więzadła) związane z tym wsparciem. Ta utrata wsparcia jest zwykle tymczasowa, podczas gdy inne struktury dostosowują się i dostosowują do tej straty., W tym czasie pacjenci mogą odczuwać boczną niestabilność kolumny, zapalenie zatok przynosowych, ból i zmęczenie łuku przyśrodkowego, bóle śródstopia i napięcie wzdłuż mniejszego Tarsu. Przy dalszym obciążeniu mogą również wystąpić złamania naprężeniowe.
istnieje wiele badań, które omawiają biomechaniczne konsekwencje fasciotomii podeszwy. Tweed i współpracownicy odkryli osłabienie przyśrodkowego łuku podłużnego i ból w bocznym śródstopiu u okazów zwłok z całkowitym uwolnieniem.27 Sharkey i współpracownicy donoszą również o znacznym zapadnięciu się łuku w płaszczyźnie strzałkowej z całkowitą powięzią.,28
w badaniu kontrolnym Sharkey i współpracownicy stwierdzili, że cięcie tylko przyśrodkowej połowy powięzi podeszwowej znacznie zwiększyło maksymalne ciśnienie pod głowami śródstopia. Jednak miało to niewielki wpływ na ciśnienie w innych regionach przodostopia lub na odkształcenie i obciążenie drugiego śródstopia.Jednak podział całej powięzi podeszwowej spowodował znaczne przesunięcia nacisku podeszwowego i siły od palców stóp do głów śródstopia oraz znacznie zwiększył napięcie i zginanie drugiego śródstopia.,
to, co możemy wywnioskować z tych badań biomechanicznych, to ten sam wniosek z poprzednich badań: chirurg powinien wyciąć 50 procent lub mniej powięzi podeszwowej, aby spróbować zminimalizować niestabilność pooperacyjną.
wszystkie powyższe powikłania wynikają z niestabilności powstałej w wyniku samego zabiegu. Podczas procesu gojenia i zwłóknienia łuk odzyskuje pewną stabilność, a te problemy niestabilności są zazwyczaj tymczasowe. Na szczęście te biomechaniczne problemy niestabilności zwykle rozwiązują zachowawcze środki.,
pooperacyjna Kontrola biomechaniczna jest bardzo ważna, ponieważ stopa dostosowuje się do tymczasowej destabilizacji. Większość pacjentów ma zwykle aparat ortotyczny lub podparcie łuku w ramach terapii zachowawczej. Zalecam dalsze korzystanie z tych urządzeń również pooperacyjnie, zwłaszcza gdy pacjent ma objawy niestabilności. Korzystne może być również wyściełanie balansu, szczególnie wzdłuż kolumny bocznej.
można również stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i zastrzyki kortykosteroidów na zapalenie., Jeśli ból związany z niestabilnością biomechaniczną trwa nawet po uwzględnieniu tych środków w planie leczenia, konieczne może być unieruchomienie.
Najważniejsze spostrzeżenia na temat rozwiązywania uporczywego bólu
ciągły ból lub ciągłe zapalenie powięzi podeszwy jest kolejnym możliwym powikłaniem. Jeśli pacjent ma uporczywy ból po powięzi podeszwowej, lekarz powinien szukać innych możliwych etiologii bólu. Zapalenie nerwu lub uwięzienie nerwu, zwłaszcza nerwu Baxtera, są możliwymi źródłami ciągłego bólu. Nerw ten może być uwięziony, gdy kursuje poniżej mięśnia przywodzącego halucynki.,
chociaż najbardziej niższe ostrogi piętowe nie są źródłem bólu pięty u większości pacjentów z podeszwowym zapaleniem powięzi, pacjenci z dużym zgrubieniem podeszwowym lub typem stopy PES Plano valgus mogą mieć uporczywy ból wymagający resekcji widoczności.22-24 jeśli chirurg usunął ostrogi podczas wstępnej operacji i ból pięty utrzymuje się, ocenić pacjenta pod kątem możliwego złamania kości piętowej. Resekcja ostrogi może wytwarzać piony naprężeniowe, które mogą rozwinąć się w złamanie z obciążeniem., Możliwe jest również, że pacjent miał złamanie stres kości piętowej przed zabiegiem, który nigdy nie został zdiagnozowany.
Jeśli chodzi o diagnostykę różnicową dla opornego bólu po powięzi podeszwowej, można rozważyć warunki metaboliczne, w tym SLE, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Reitera, dna moczanowa, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa i zapalenie jelit.
ciągłe zapalenie po fasciotomii podeszwowej może być również źródłem ciągłego bólu., Gdy powięź podeszwowa może odpowiednio rozciągnąć i napięcie zostało uwolnione wzdłuż wstawki w kości piętowej, proces zapalny zwykle zaczyna ustępować. Jednak może to być powolny proces i można zastosować środki przeciwzapalne, w tym reszta, lód, NLPZ i zastrzyki kortykosteroidów, w razie potrzeby pooperacyjnie.
Jak poradzić sobie z bliznami i powikłaniami wynikającymi z techniki chirurgicznej
oprócz powikłań wynikających ze zmienionej biomechaniki, bliznowacenie jest jednym z bardziej powszechnych powikłań przy powięzi podeszwowej niezależnie od wyboru zabiegu.,
ponownie, kluczem do uniknięcia bolesnych, pogrubionych blizn jest dobre wykonanie chirurgiczne i umieszczenie nacięcia. Chirurdzy mogą zminimalizować blizny poprzez nacięcia w rozluźnionej linii napięcia skóry, czyniąc je równolegle do przebiegu nerwów, aby uniknąć zapalenia nerwów lub uwięzienia nerwów i utrzymując nacięcia na obszarach nie obciążających. Gdy występują bolesne blizny, można zastosować leczenie zachowawcze, takie jak miejscowe leki i masaż, żel (silikon) arkusze i zastrzyki kortykosteroidów.
wiele bolesnych blizn ustępuje z czasem., W przypadku blizn z uporczywym bólem można próbować wyciąć bliznę. Również, jeśli blizna jest bolesne wtórne do zapalenia nerwu lub uwięzienia nerwów, należy rozwiązać ten. Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i zastrzyków kortykosteroidów jest często pomocne w zapaleniu nerwów, chociaż uwalnianie nerwów i (lub) wycięcie mogą być konieczne w celu złagodzenia objawów uwięzienia nerwów.
uporczywy ból może również wynikać, jeśli jeden nie zwolnić wystarczająco powięzi podeszwowej i ciasne włókna pozostają. Możliwe jest również, że chociaż powięź podeszwowa została uwolniona, jeśli otwarcie włókien nie jest utrzymywane, mogą one fibrose i reattach.,
niektórzy chirurdzy biorą niewielką część powięzi podeszwowej i wykonują powięź podeszwową, aby uniknąć tego możliwego powikłania. Niektórzy chirurdzy zatrudniają natychmiastowe weightbearing pooperacyjnie, podczas gdy inni wykorzystują splinting i casting, aby pomóc utrzymać włókna rozcięgna podeszwowego oddzielone. Rozciąganie powięzi podeszwowej pooperacyjnie może być również pomocne, aby uniknąć tego powikłania, ale należy uważać, aby nie być nadmiernym, ponieważ może to prowadzić do pęknięcia powięzi podeszwowej.,
Ponadto, jeśli chirurg uwalnia zbyt dużo powięzi podeszwowej i stosuje aktywny kurs pooperacyjny z obciążeniem i rozciąganiem, należy zachować ostrożność przed całkowitym pęknięciem. W przypadku uwolnienia niewystarczającej ilości powięzi podeszwowej lub występowania blizn w miejscu powięzi podeszwowej, w celu złagodzenia bólu może być konieczna ponowna operacja z ewentualną powięzią podeszwową.
czy ESWT może być alternatywą dla powięzi podeszwowej?,
chociaż fasciotomia podeszwowa może być udaną techniką z kilkoma powikłaniami, pozaustrojowa terapia falami uderzeniowymi jest nieinwazyjną alternatywą w leczeniu przewlekłego zapalenia powięzi podeszwowej, a badania wykazały dobre wyniki.30,31
chirurdzy powinni być świadomi tej techniki i zapoznać się z ryzykiem i korzyściami w porównaniu z powięzią podeszwową.
Podsumowując
fasciotomia podeszwowa może być udaną techniką rekalcytrantowego bólu pięty. Odnotowano niewiele powikłań, które zazwyczaj ustępują po leczeniu zachowawczym., Większość powikłań jest spowodowana tymczasową niestabilnością stopy spowodowaną zmienioną biomechaniką wynikającą z uwolnienia powięzi podeszwowej.
właściwy dobór pacjenta, dokładna diagnoza i dobra technika chirurgiczna mogą zminimalizować komplikacje i doprowadzić do wysokiego poziomu zadowolenia pacjenta. W przypadku uporczywego bólu konieczna może być operacja revisional, a pacjent może potrzebować dokonać zmian w stylu życia, w tym możliwej utraty wagi, zmiany procedur sportowych, a nawet zmiany w zatrudnieniu.
Dr., Butterworth jest członkiem Rady Dyrektorów jako skarbnik / Sekretarz American College of Foot and Ankle Surgeons. Prowadzi prywatną praktykę w Kingstree S. C.
1. Michetti ML, Jacobs SA. Ostrogi piętowe: etiologia, leczenie i nowe podejście chirurgiczne. J Foot Surg 1983; 22 (3):234-239. 2. Contompasis JP. Leczenie operacyjne ostróg piętowych: trzyletnie badanie pooperacyjne. J Am Podiatry Assoc 1974; 64(12): 987-999. 3. Davis PF, Severud E, Baxter DE. Bolesny zespół pięty: wyniki leczenia nieoperacyjnego. Stopa Kostka Int 1994; 15(10): 531-535. 4. Malajski DS., Zapalenie powięzi podeszwy i zespół ostrogi pięty: analiza retrospektywna. W (Vickers NS, et al. eds.) Chirurgia rekonstrukcyjna stopy i nogi: Update ' 96. Wydawnictwo Instytutu Podiatrii, Tucker, Ga., 1996, s. 39-43. 5. Baxter DE, Thigpen CM. Ból pięty: wyniki operacyjne. Stopa Kostka 1984; 5 (1): 16-25. 6. Anderson RB, Foster MD. Leczenie operacyjne bólu piętowego. Stopa Kostka 1989; 9 (6): 317-23. 7. Perelman GK, Figura MA, et al. Powięź śródstopia podeszwy przyśrodkowej. J Foot Ankle Surg 1995; 34 (5):447-457. 8. Boberg JS. Ból pięty. W: Chirurgia rekonstrukcyjna stopy i nogi: Update ' 95., Instytut Podologii, Tucker, Ga., 1995. 9. Barrett SL, Day AV, et al. Endoskopowa powięź podeszwowa: wielooperacyjna analiza prospektywna 652 przypadków. J Foot Ankle Surg 1995; 34 (4): 400-406. 10. Sammarco GJ. Chirurgiczne leczenie rozcięgna podeszwowego. Stopa Kostka Int 1996; 17 (9): 520-526. 11. Brekke MK, Green DR. retrospektywna analiza minimalnych nacięć, endoskopowych i otwartych procedur w zespole ostrogi pięty. J Am Podiatry Med Assoc 1998; 88 (2): 64-72. 12. Benton-Weil W, Borrelli AH, et al., Przezskórna fasciotomia podeszwy: minimalnie inwazyjna procedura w przypadku ponownego zapalenia powięzi podeszwy. J Foot Ankle Surg 1998; 37(6):269-272. 13. Stone PA, McClure LP. Retrospektywny przegląd endoskopowej fasciotomii podeszwowej – 1994-1997. J Am Podiatry Med Assoc 1999; 89 (2): 89-93. 14. Lundeen RO, Aziz S, et al. Endoskopowa powięź podeszwowa: retrospektywna analiza wyników u 53 pacjentów. J Foot Ankle Surg 2000; 39(4):208-217. 15. Barrett SL, Day AV. Endoskopowa powięź podeszwowa w przewlekłym zapaleniu powięzi podeszwowej/zespole ostrogi pięty: technika chirurgiczna-wczesne wyniki kliniczne., J Foot Surg 1991; 30 (6): 568-570. 16. Barrett SL, Day SV. Endoskopowa powięź podeszwowa: dwie endoskopowe techniki chirurgiczne-wyniki kliniczne 65 zabiegów. J Foot Ankle Surg 1993; 32 (3):248-256. 17. Ward WG, Clippinger FW. Proksymalne nacięcie łuku podłużnego przyśrodkowego w celu uwolnienia powięzi podeszwowej. Stopa Kostka 1987; 8 (3): 152-155. 18. Barrett SL, Day SV, Brown MG. Endoskopowa powięź podeszwowa: wstępne badanie próbek zwłok. J Foot Surg 1991; 30 (2): 170-172. 19. Cheung JT, an kn, Zhang M. konsekwencje częściowego i całkowitego uwolnienia powięzi podeszwowej: badanie elementów skończonych., Foot Ankle Int 2006; 27(2):125-132. 20. Brugh AM, Fallat LM, Savoy-Moore RT.Lateral column symptomatology following plantar fascial release: a prospektywne badanie. J Foot Ankle Surg 2002; 41(6):365-371. 21. Graves RH 3rd, Levin DR, Giacopelli J, et al. Fluoroskopia-assisted plantar fasciotomy and calcaneal exostectomy: a retrospective study and comparison of surgical techniques. J Foot Ankle Surg 1994; 33 (5): 475-481. 22. Tomczak RL, Haverstock BD., Retrospektywne porównanie endoskopowej fasciotomii podeszwowej do otwartej fasciotomii podeszwowej z resekcją bocznicy podeszwowej w przewlekłym zapaleniu powięzi podeszwowej/zespole bocznicy podeszwowej. J Foot Ankle Surg 1995; 34 (3): 305-311. 23. Kinley S, Frascone S, Calderone D, et al. Endoskopowa powięź podeszwowa a tradycyjna operacja ostróg pięty: badanie prospektywne. J Foot Ankle Surg 1993; 32 (6): 595-603. 24. O ' Malley MJ, strona A, et al. Endoskopowa powięź podeszwowa w przewlekłym bólu pięty. Stopa Kostka 2000; 21 (6): 505-510. 25. Zimmerman BJ, Cardinal MD, et al., Porównanie trzech rodzajów postępowania pooperacyjnego w endoskopowej powięzi podeszwowej. Studium retrospektywne. J Am Podiatr Med Assoc 2000; 90(5):247-51. 26. Fishco WD, Goecker RM i in. Powięź podeszwowa podeszwowa w przewlekłym zapaleniu powięzi podeszwowej. J Am Podiatry Med Assoc 2000; 90(2): 66-69. 27. Tweed JL, Barnes MR, et al. Biomechaniczne konsekwencje całkowitej fasciotomii podeszwowej: przegląd literatury. J Am Podiatr Med Assoc 2009; 99 (5): 422-430. 28. Sharkey NA, Ferris L, Donahue SW., Biomechaniczne konsekwencje uwolnienia powięzi podeszwy lub pęknięcia podczas chodu: część i-zakłócenia w budowie łuku wzdłużnego. Stopa Kostka Int 1998; 19(12): 812-820. 29. Sharkey na, Donahue SW, Ferris L. biomechaniczne konsekwencje uwolnienia powięzi podeszwy lub pęknięcia podczas chodu: Część II-zmiany w obciążeniu przodostopia. Stopa Kostka Int 1999; 20 (2): 86-96. 30. Weil LS Jr, Roukis TS, et al. Pozaustrojowa terapia falą uderzeniową w leczeniu przewlekłego zapalenia powięzi podeszwy: wskazania, protokół, wyniki pośrednie i porównanie z wynikami do fasciotomii., J Foot Ankle Surg 2002; 41(3):166-72. 31. Othman AM, Ragab EM. Endoskopowa fasciotomia podeszwy a pozaustrojowa terapia falą uderzeniową w leczeniu przewlekłego zapalenia powięzi podeszwy. Arch Ortopedia Surg grudzień 24 2009 (epub przed wydrukiem).