u niektórych pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, procedura zwana zespoleniem ileoanal jest wykonywana, jeśli choroba dotyczy całego jelita grubego i odbytnicy, ale pozostawia odbytu nienaruszone. W tej procedurze całe jelito grube i odbytnica jest usuwane chirurgicznie, a jelita krętego jest następnie szyte do odbytu, aby umożliwić fekalia przejść przez jelita krętego, tak jak to miało miejsce, gdy pacjent miał jelito grube. Procedura ta wymaga tymczasowej ileostomii pętli, aby umożliwić zagojenie zespolenia., Z dostosowań stylu życia, tych, którzy mieli tę procedurę dla ich choroby Leśniowskiego-Crohna może wznowić normalne wypróżnienia bez sztucznych urządzeń. Jednak zawsze istnieje możliwość nawrotu choroby, jak Crohn może wpływać usta do odbytu.

od końca lat 70.coraz popularniejszą alternatywą dla ileostomii jest zbiornik jelitowy Barnetta (inaczej BCIR). Uformowanie tej torebki (możliwe dzięki zabiegowi zapoczątkowanemu przez Dr., Nils Kock w 1969), polega na utworzeniu wewnętrznego zbiornika, który powstaje przy użyciu jelita krętego i łączy go przez ścianę brzucha w sposób bardzo podobny do Standardowej ileostomii „Brooke”. Procedury BCIR nie należy mylić z woreczkiem J, który jest również zbiornikiem jelitowym, ale jest podłączony bezpośrednio do odbytu—po usunięciu okrężnicy i odbytnicy-unikając potrzeby późniejszego korzystania z urządzeń zewnętrznych.

Barnett continent intestinal reservoiredit

Barnett continent intestinal reservoiredit (BCIR) to rodzaj stomii jelitowej pozbawionej aparatury., BCIR był zmodyfikowaną procedurą Kock pouch, zapoczątkowaną przez Williama O. Barnetta. Jest to chirurgicznie utworzony woreczek lub zbiornik, na wewnętrznej stronie brzucha, wykonany z ostatniej części jelita cienkiego (jelita krętego) i służy do przechowywania odpadów jelitowych. Worek jest wewnętrzny, więc BCIR nie wymaga noszenia urządzenia lub worka stomijnego.

Jak to działaedytuj

woreczek działa poprzez przechowywanie ciekłych odpadów, które są odprowadzane kilka razy dziennie za pomocą małej silikonowej rurki zwanej cewnikiem., Cewnik jest wprowadzany przez chirurgicznie utworzony otwór na brzuchu do torebki zwanej stomią. Pojemność worka wewnętrznego zwiększa się stopniowo po zabiegu: od 50ccs, gdy po raz pierwszy zbudowany, do 600-1000ccs (około jednej kwarty) w okresie miesięcy, gdy worek w pełni dojrzewa.

otwór, przez który cewnik jest wprowadzany do torebki nazywa się stomią. Jest to niewielki, płaski, guzkowaty otwór na brzuchu. Większość pacjentów obejmuje miejsce stomii z małą podkładką lub bandażem, aby wchłonąć śluz, który gromadzi się w otworze., Tworzenie się śluzu jest naturalne i ułatwia wkładanie cewnika. BCIR nie wymaga zewnętrznego urządzenia i można go opróżnić, gdy jest to wygodne. Większość ludzi zgłasza opróżnianie torebki 2-4 razy dziennie, a większość razy śpią w nocy. Może się to różnić w zależności od rodzaju i ilości spożywanego jedzenia. Proces opróżniania worka jest prosty i szybko opanowany. Stoma nie ma zakończeń nerwowych, a wprowadzenie cewnika nie jest bolesne. Proces wkładania cewnika i opróżniania torebki nazywa się intubacją i trwa zaledwie kilka minut.,

tło i pochodzenie

Fiński chirurg dr Nils Kock opracował pierwszą wewnątrzbrzuszną ileostomię kontynentalną w 1969 roku. Był to pierwszy kontynentalny zbiornik jelitowy. Do początku 1970 roku, kilka głównych ośrodków medycznych w Stanach Zjednoczonych wykonywały Kock pouch ileostomie u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i polipowatością rodzinną. Jednym z problemów z tymi wczesnymi woreczkami Kock był poślizg zastawki, który często powodował trudności z intubacją i nietrzymaniem moczu. W rezultacie wiele z tych woreczków musiało zostać poprawionych lub usuniętych, aby umożliwić lepszą jakość życia.,

śp. dr William O. Barnett rozpoczął w 1979 roku modyfikację worka Kock. Wierzył w koncepcję zbiornika kontynentalnego, ale był rozczarowany stosunkowo wysoką awaryjnością zaworu. Barnett chciał rozwiązać problem. Jego pierwszą zmianą była budowa zastawki sutkowej. Zmienił kierunek przepływu w tym segmencie jelita, aby utrzymać zastawkę w miejscu. To znacznie poprawiło wskaźnik sukcesu. Ponadto użył tworzywa sztucznego o nazwie Marlex, aby utworzyć Kołnierz wokół zaworu., To dodatkowo stabilizowało i obsługiwało zawór, zmniejszając poślizg zaworu. Technika ta działała dobrze, ale po kilku latach jelito zareagowało na Marlex tworząc przetoki (nieprawidłowe połączenia) do zastawki. Dr Barnett kontynuował swoje śledztwo w celu poprawy tych wyników. Po wielu wysiłkach przyszedł do niego pomysł—” żywy kołnierz ” zbudowany z samego jelita cienkiego. Ta technika sprawiła, że zawór stał się bardziej stabilny i wyeliminował problemy, jakie przedstawiały kołnierze Marlex.

Po serii badań ponad 300 pacjentów, dr Barnett przeniósł się do St., Petersburg na Florydzie, gdzie dołączył do personelu Palms of Pasadena Hospital, gdzie szkolił innych chirurgów do wykonywania operacji zbiornika jelitowego. Z pomocą dr. Jamesa Pollacka powstał pierwszy Program BCIR. Obaj chirurdzy dodatkowo udoskonalili procedurę, aby doprowadzić ją do tego, gdzie jest dzisiaj. Modyfikacje te obejmowały rekonfigurację torebki w celu zmniejszenia liczby linii szwów z trzech do jednego (pozwoliło to na szybsze gojenie się torebki i zmniejszyło ryzyko rozwoju przetok); oraz stworzenie plastra serosalnego nad liniami szwu, który zapobiegał wyciekowi., Efektem końcowym tych zmian był kontynentalny zbiornik jelitowy z minimalnymi komplikacjami i zadowalającą funkcją.

kandydatki Chirurgiczneedytuj

wrzodziejące zapalenie jelita grubego i rodzinna polipowatość gruczolakowata to dwa główne warunki zdrowotne, które prowadzą do usunięcia całego jelita grubego (jelita grubego) i odbytnicy, co prowadzi do konieczności ileostomii.,

kandydatami do BCIR są: osoby niezadowolone z wyników alternatywnej procedury (czy to konwencjonalnej ileostomii Brooke ' a, czy innej); pacjenci z nieprawidłowo działającą / nieudaną torebką Kock lub IPAA / J-pouch; oraz osoby ze słabą kontrolą zwieracza wewnętrznego / zewnętrznego odbytu, które albo nie chcą mieć Torebki J (IPAA) lub nie są dobrym kandydatem do IPAA.

istnieją jednak pewne przeciwwskazania do przeprowadzenia zabiegu BCIR., BCIR nie jest przeznaczony dla osób, które mają lub potrzebują kolostomii, osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, desmoidami krezki, otyłością, zaawansowanym wiekiem lub słabą motywacją.

gdy choroba Leśniowskiego-Crohna dotyczy tylko jelita grubego, w wybranych przypadkach może być właściwe wykonanie BCIR jako alternatywy dla konwencjonalnej ileostomii. Jeśli jelito cienkie jest dotknięte, jednak, to nie jest bezpieczne, aby BCIR (ponieważ wewnętrzna torebka jest tworzony z jelita cienkiego, które muszą być zdrowe).

pacjent musi mieć odpowiednią długość jelita cienkiego, aby mógł zostać uznany za potencjalnego kandydata.,

wskaźniki sukcesu i studia przypadkówedytuj

badanie ASCRS, 1995

badanie przeprowadzone w 1995 roku przez American Society of Colon and Rectal Surgeons objęło 510 pacjentów, którzy otrzymali procedurę BCIR między styczniem 1988 a grudniem 1991 roku. Wszyscy pacjenci byli po 1-5 latach pooperacyjnych z rozpoznaniem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub rodzinnej polipowatości. Badanie zostało opublikowane w choroby jelita grubego i odbytnicy w czerwcu 1995 roku. Badanie wykazało, że:

  • około 92% pacjentów ma funkcjonalne torebki BCIR co najmniej rok po operacji;
  • 87.,
  • 6, 5% pacjentów wymagało późniejszego wycięcia (usunięcia) torebki (przy czym większość z nich wystąpiła w ciągu pierwszego roku (63, 6%);
  • częstość ponownej operacji w przypadku większych powikłań związanych z torebką (innych niż usunięcie torebki) wynosiła 12, 8% (w tym: zastawka poślizgowa (6, 3%), przetoki zastawkowe (4, 5%) i przetoki poślizgowe (4, 5%). 6, 3%));
  • spośród 32 pacjentów leczonych z powodu poślizgu zastawki, 23 osiągnęło w pełni funkcjonalną torebkę., Przetoki workowe lub zastawkowe dotknęły 52 pacjentów, 39 ostatecznie osiągnęło udane wyniki. Wycieki woreczków wystąpiły u 11 pacjentów, z których 7 ma funkcjonujące woreczki.,
  • powikłania niezwiązane z samą torebką są równoległe do powikłań towarzyszących innym operacjom jamy brzusznej, z których najczęstszą była niedrożność jelita cienkiego (która wystąpiła u 50 pacjentów, z których 20 wymagało interwencji chirurgicznej);
  • „podano kilka pytań pacjentom, których odpowiedzi wykazały znaczną poprawę ogólnej jakości życia, stanu umysłu i ogólnego stanu zdrowia; ponad 87% pacjentów w tym badaniu uważa, że ich jakość życia jest lepsza po zastosowaniu BCIR.,

w badaniu stwierdzono: „BCIR stanowi udaną alternatywę dla pacjentów z konwencjonalną ileostomią Brooke' a lub tych, którzy nie są kandydatami do IPAA.”

ASCRS Special study, 1999

w 1999 American Society of Colon and Rectal Surgeons opublikowało unikalne badanie na 42 pacjentach z nieudanym IPAA/J-pouch, którzy przekształcili się w Barnetta modification of the Kock pouch (BCIR). Autorzy zauważyli, że ich badanie było znaczące w bardzo dużej liczbie pacjentów, około 6 razy więcej niż badane przez któregokolwiek z poprzednich autorów., Badanie zostało opublikowane w choroby jelita grubego i odbytnicy w kwietniu 1999 roku. Badanie wykazało:

  • że czterdziestu (95,2%) pacjentów z nieudaną populacją IPAA zgłosiło w pełni funkcjonujące torebki;
  • że dwie torebki zostały wycięte, jedna po rozwoju torebki pęcherzowej, druga po pojawieniu się choroby Crohna, która nie została zdiagnozowana w czasie pierwotnej kolektomii;
  • że „czterdziestu (100%) pacjentów z nieudaną IPAA, którzy zachowali torebkę, oceniło swoje życie po kontynencie.ileostomia jako lepsza lub znacznie lepsza niż wcześniej.,”

badanie zakończyło się: „ileostomia kontynentalna oferuje alternatywę o wysokim stopniu satysfakcji pacjenta, dla pacjentów, którzy stoją w obliczu utraty IPAA.”