Red Turban Rebellion był powstaniem w połowie XIV wieku przez chińskich chłopów przeciwko panującej dynastii MongolianYuan, które ostatecznie doprowadziły do ustanowienia dynastii Ming. W połowie XIV wieku niezgoda wśród mongolskich przywódców oraz korupcja i chciwość urzędników państwowych znacznie osłabiły rząd centralny., W tym samym czasie nastąpił wzrost sprzeciwu wobec przywództwa mongolskiego wśród chińskich chłopów Han, podsycanych inflacją i trudnościami spowodowanymi głodem i powodziami. „Czerwone Turbany „lub” czerwone szaliki ” były tajnym Stowarzyszeniem chłopów, którego celem było obalenie Mongołów i przywrócenie dynastii Song. Ich ideologia obejmowała elementy z Białego Lotosu( buddyjskiej sekty z późnej Południowej Pieśni), manicheizmu, tradycyjnego konfucjanizmu i taoizmu. Nazwa „Czerwony Turban” wywodzi się z ich tradycji używania czerwonych chorągwi i noszenia czerwonych turbanów dla odróżnienia.,
jeden z przywódców czerwonych Turbanów, Zhu Yuanzhang, założył w 1356 roku bazę wojskową w Nanjing, pokonał swoich rywali w południowych Chinach i zaczął zajmować północ. W 1368 roku Zhu Yuanzhang ogłosił dynastię Ming, z samym sobą jako cesarzem Taizu (t ' ai-Tsu, Wielki przodek), pośmiertnie znanym jako cesarz Hongwu. W sierpniu tego roku wojska Ming wkroczyły do Pekinu i rządy dynastii Yüan dobiegły końca. Mongołowie zostali zepchnięci na północ od Wielkiego Muru, a w 1382 roku Chiny ponownie zostały zjednoczone pod panowaniem Ming.,
Tło
pod koniec XII i na początku XIII wieku Czyngis-chan (1167-1227) zjednoczył plemiona Mongolskie w potężną siłę podboju, która rozprzestrzeniła się po Azji Środkowej, niszcząc wszelkie miasta, które nie poddały się natychmiast. W 1209 rozpoczął podbój Xi Xia na północnej granicy Chin, a w 1215 Pekin wpadł w ręce Mongołów. Yeluchucai, członek chitańskiego domu królewskiego, przekonał Mongołów koczowniczych, aby nie niszczyli Chińskich chłopów i ich rolnictwa, ale zamiast tego opodatkowali ich i czerpali zyski z produktów chińskich kopalń i przemysłu.,
w 1279 roku Kubilaj-chan zakończył mongolski podbój Południowej Dynastii Song i ustanowił dynastię Yuan. Kubilaj-chan przekazał najwyższe stanowiska administracyjne w rządzie Mongołom, pozwalając dużej liczbie Chińczyków Han na zajmowanie mniej ważnych stanowisk. Chińczykom nie pozwolono posiadać broni, a kodeks karny był surowszy niż na Mongołów za te same przestępstwa. Zakazano zawierania małżeństw między trzema grupami Mongołów, Chińczyków i innych grup etnicznych., Po śmierci Kubilaj chana w 1294 r. wewnętrzne rozłamy pod mniej zdolnymi przywódcami spowodowały gwałtowny spadek wydajności rządu. W latach 1320-1329 było czterech cesarzy. Opozycja wobec rządów mongolskich nasiliła się wśród Chińczyków, zwłaszcza wśród grup, takich jak robotnicy solni, którzy byli szczególnie uciskani. Dynastia Yuan wymagała znacznych wydatków wojskowych, aby utrzymać swoje rozległe imperium, a ciężar dodatkowych podatków spadał głównie na Chińczyków Han, którzy stanowili niższe dwie z czterech grup w strukturze społecznej Yuan. Inflacja szalała., W tym samym czasie klęski żywiołowe, takie jak głód i ciągłe zalewanie Żółtej Rzeki, spowodowały ogromne trudności dla chłopów.
Armia czerwonych Turbanów
„czerwone Turbany” lub „czerwone szaliki” były tajnym Stowarzyszeniem chłopów, którego celem było obalenie Mongołów i przywrócenie dynastii Song., Ich ideologia obejmowała elementy z Białego Lotosu, buddyjskiej sekty z późnej Południowej pieśni, która wierzyła w rychłe nadejście Buddy Maitreji; manicheizm, który powstał w Babilonie w III wieku i zaadaptował się do buddyzmu, gdy dotarł do Chin; tradycyjny konfucjanizm i Taoizm. Nazwa „Czerwony Turban” wywodzi się z ich tradycji używania czerwonych chorągwi i noszenia czerwonych turbanów dla odróżnienia.
rebelia „czerwonych Turbanów” zaczęła się sporadycznie, najpierw na wybrzeżu Zhejiang, kiedy Chińczyk Han o imieniu Fang Guozhen i jego ludzie zaatakowali grupę urzędników Yuan., Następnie społeczeństwo Białego Lotosu, kierowane przez Han Shantonga, w rejonie na północ od Żółtej Rzeki stało się centrum nastrojów Antymangolskich. W 1351 roku Towarzystwo zorganizowało zbrojny bunt, ale plan został ujawniony, a Han Shantong został aresztowany i stracony przez rząd Yuan. Po jego śmierci Liu Futong, prominentny członek Białego Lotosu, pomógł synowi Hana, Han Linerowi, „małemu księciu blasku”, który twierdził, że jest inkarnacją Buddy Maitreji, w sukcesie swojego ojca i założeniu Armii czerwonych Turbanów., Następnie kilku innych rebeliantów Han na południu rzeki Jangcy zbuntowało się pod nazwą południowych czerwonych Turbanów. Wśród kluczowych przywódców południowych czerwonych Turbanów byli Xu Shouhui i Chen Youliang.
podbój dynastii Yuan
w 1352 r.Buddyjski Mendyk Zhu Yuanzhang przyłączył się do zbuntowanej grupy dowodzonej przez Guo Zixinga (Kuo Tzuhsinga), jednego z wyznawców Han Linera. Zhu poślubił adoptowaną córkę Kuo, księżniczkę Ma. W 1353 Zhu zdobył ch 'u-chou (obecnie Dystrykt Ch' u w prowincji Anhwei, obszar na zachód od Nankinu)., Po śmierci Kuo Tzu-hsinga w 1355 r. Zhu został przywódcą rebelianckiej armii.
w 1356 roku Zhu zajął miasto Nanjing i uczynił je swoją bazą wojskową. W 1361 roku nadał sobie tytuł księcia Wu, demonstrując zamiar założenia własnej dynastii. Początkowo nominalnie wspierał Han Linera w celu ustabilizowania jego północnej granicy. W 1363 roku pokonał swojego rywala Chen Youlianga (Ch ' en Yuliang; 1320-1363) w bitwie nad jeziorem Poyang w prowincji Jianxi, w 1363 roku, jednej z największych bitew morskich w historii świata., Chen był przywódcą południowej armii czerwonych Turbanów, kontrolującej środkowy Region Yangzi. Zhu podbił całe zachodnie Yangzi i pokonał swoich najpotężniejszych rywali, Zhanga Shichenga, który miał bazę w Suzhou i popełnił samobójstwo, gdy został schwytany i sprowadzony do Nankinu; oraz Fanga Guozhena, który podporządkował się jego władzy. W 1367 roku Sung pretendent Han Liner utonął w tajemniczych okolicznościach, gdy był eskortowany do bezpiecznej siedziby Zhu w Nanking.,
kiedy dotarł do Delty Jangcy, Zhu nawiązał kontakt z dobrze wykształconymi uczonymi Konfucjańskimi i szlachtą, od których otrzymał wykształcenie w Języku Chińskim, historii Chin i klasyków konfucjańskich. Niektórzy z nich stali się jego doradcami w sprawach państwowych. Zhu wraz ze swoją organizacją wojskową utworzył skuteczną administrację lokalną, która wspierała jego ekspansję. Zhu porzucił swoje buddyjskie wychowanie i stał się obrońcą konfucjańskich i neokonfucjańskich Konwencji, a nie po prostu popularnym buntownikiem., Pomimo skromnego pochodzenia, pojawił się jako przywódca Narodowy przeciwko upadającej dynastii Yuan. Wzywając do rewolucji rasowej w celu obalenia Mongołów i przywrócenia Chińczyków Han, Zhu zyskało poparcie społeczne.
charyzma Zhu przyciągała utalentowanych zwolenników z całych Chin, takich jak Zhu Sheng, któremu przypisuje się mantrę: „buduj wysokie mury, zaopatrz się w racje i nie bądź zbyt szybki, aby nazwać się królem.”Przywódca rebeliantów zastosował się do tej rady i postanowił podporządkować mniejsze, słabsze grupy rebeliantów w południowych Chinach przed zwróceniem się przeciwko Mongołom.,
23 stycznia 1368 roku Zhu Yuanzhang ogłosił dynastię Ming („jasny” lub „blask”) w Yintian, z samym sobą jako cesarz Taizu (t ' ai-tsu, Wielki przodek), pośmiertnie znany jako cesarz Hongwu („ogromne osiągnięcie Wojskowe”). Użył Motta: „wygnanie Mongołów i przywrócenie Hua”, jako wezwanie do pobudzenia Chińczyków Han do wspierania go. Kampanie na północy powiodły się, a prowincje Szantung i Honan (na południe od Pekinu) podporządkowały się władzy Ming. W sierpniu 1368 wojska Ming wkroczyły do Pekinu (Dadu)., Cesarz Yuan Shun Ti uciekł do Mongolii Wewnętrznej, a rządy dynastii Yuan dobiegły końca. Mongołowie zostali zepchnięci na północ od Wielkiego Muru. W 1382 roku Chiny ponownie zostały zjednoczone pod panowaniem Ming.