” stanowi jedno z niepodważalnych arcydzieł ludzkiej twórczości, nie tylko w XX wieku, ale w historii ludzkości.”Ekspercki raport ewaluacyjny dla Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO, 2007.
łącząc wpływy starożytne i modernistyczne, zbudowany na miejscu świętym dla mieszkańców Gadigal od tysięcy lat, rzeźbiarska elegancja Sydney Opera House uczyniła go jednym z najbardziej rozpoznawalnych budynków XX wieku, synonimem inspiracji i wyobraźni.,
jak powiedział sędzia Nagrody Pritzkera Frank Gehry, przyznając architektowi Opery najwyższą nagrodę w 2003 roku: „Utzon zbudował budynek znacznie wyprzedzając swoje czasy, znacznie wyprzedzając dostępną technologię… budynek, który zmienił wizerunek całego kraju.”
zbudowany, aby” pomóc kształtować lepszą i bardziej oświeconą społeczność”, według słów premiera Nowej Południowej Walii Josepha Cahilla w 1954 roku, Sydney Opera House jest domem dla wielu największych światowych artystów i spektakli, a także miejscem spotkań dla spraw o znaczeniu lokalnym i międzynarodowym od otwarcia w 1973 roku.,
dziś jest to najpopularniejszy kierunek turystyczny Australii, przyjmujący ponad 8,2 miliona odwiedzających rocznie i jeden z najbardziej ruchliwych centrów sztuk widowiskowych na świecie, prezentujący ponad 2000 przedstawień przez 363 dni w roku dla ponad 1,5 miliona osób, dzięki pracy siedmiu flagowych firm artystycznych, w których znajduje się sztuka i kultura First Nations, rozmowy i pomysły, teatr i taniec oraz supergwiazdy muzyki klasycznej i współczesnej.,
zakres tych doświadczeń odzwierciedla nasz wizjonerski Akt z 1961 r., który obciąża operę nie tylko promocją smaku artystycznego we wszystkich formach sztuki, ale także „badaniami naukowymi i zachęcaniem do nowych i ulepszonych form rozrywki i metod prezentacji.”
Projekt budynku był inspirowany – zupełnie niepodobny do niczego, co było wcześniej widziane., Jego architekt Jørn Utzon, który opuścił Australię w połowie budowy, nigdy nie wrócił, aby zobaczyć ukończony budynek.
niemniej jednak dzieło Utzona definiowałoby jego karierę i redefiniowałoby wizerunek Australii zarówno dla siebie, jak i dla świata. Ćwiczenie w budowaniu narodu, jak podkreślił Joe Cahill, było niezwykłym zbiorowym aktem publicznego śnienia; dziełem sztuki zbudowanym do wykonania dzieł sztuki i powołanym do życia przez ludzi, którzy wierzyli w siłę wyobraźni.,
realizacja tego marzenia zabrała nas wszystkich – wizjonerów i pragmatyków, polityków i architektów, inżynierów, artystów i, co najważniejsze, mieszkańców Australii.
przeczytaj pierwszy rozdział historii Domu: Tubowgule