Karol Marks połączył strukturę produkcji z tworzeniem instytucji. Według Marksa religia jest jak każda inna instytucja społeczna, ponieważ jest zależna od realiów ekonomicznych danego społeczeństwa, tzn. jest wynikiem jego sił wytwórczych. Natomiast Max Weber podkreślał niezależny wpływ przynależności religijnej na zachowania ekonomiczne., Łącząc te spostrzeżenia razem, moje badania z Alirezą Naghavi i Giovannim Prarolo z Uniwersytetu Bolońskiego sugerują, że geografia i możliwości handlowe stworzyły islamską doktrynę ekonomiczną, która z kolei wpłynęła na wyniki ekonomiczne świata muzułmańskiego w erze przedindustrialnej. Ponieważ Islam pojawił się na Półwyspie Arabskim, kiedy ziemia dyktowała produktywne decyzje, układ instytucji islamskich musiał być zgodny ze sprzecznymi interesami grup zamieszkujących regiony charakteryzujące się wysoce nierównym podziałem potencjału rolnego.,
W takim otoczeniu korzystne dla obu stron było ustanowienie systemu gospodarczego, który dyktował zarówno statyczną, jak i dynamiczną redystrybucję dochodów. Ten ostatni został wdrożony poprzez egzekwowanie sprawiedliwego systemu dziedziczenia, zwiększenie kosztów akumulacji kapitału fizycznego i zwiększenie atrakcyjności inwestycji w dobra publiczne poprzez darowizny religijne., Te islamskie zasady ekonomiczne pozwoliły na rozkwit ziem muzułmańskich w świecie przedindustrialnym, ale ograniczyły potencjał wzrostu w przededniu handlu żeglugowego na dużą skalę i industrializacji. Na etapie rozwoju, w którym atrybuty gruntów determinują zdolności produkcyjne, regionalna przydatność rolnicza odgrywa zasadniczą rolę w kształtowaniu potencjału regionu do wytworzenia nadwyżki, a tym samym angażowania się w wymianę handlową i czerpania z niej korzyści., Opierając się na tej idei, połączyliśmy szczegółowe dane na temat dystrybucji regionalnej jakości gruntów i bliskości przedislamskich szlaków handlowych z informacjami na temat wyznawania islamu przez lokalną ludność.
aby złagodzić obawy związane z endogennością współczesnych granic politycznych, arbitralnie podzieliliśmy świat na byty geograficzne, zwane krajami wirtualnymi, i odkryliśmy, że ludność muzułmańska dominowała w bardziej nierównych miejscach bliżej przedindustrialnych szlaków handlowych. Oczywiście współczesne państwa mają wpływ na przynależność religijną poprzez religię sponsorowaną przez państwo., Niemniej jednak powyższy wzorzec pozostaje solidny, gdy uwzględniamy te historie specyficzne dla danego państwa.
w ramach naszych badań zebraliśmy informacje na temat tradycyjnego położenia grup etnicznych. Zgodnie z hipotezą, że islamskie zasady ekonomiczne stanowiły atrakcyjną umowę społeczną dla ludności zamieszkującej produktywnie nierówne regiony, stwierdziliśmy, że przestrzeganie muzułmańskich zasad wzrastało wraz ze stopniem nierówności geograficznych., Islam rozprzestrzeniał się z powodzeniem wśród grup historycznie położonych w regionach ubogich rolniczo, z niewielką ilością żyznych gruntów i w krajach charakteryzujących się nierównymi uprawami ziemi. To właśnie na tych obszarach islamski układ instytucjonalny okazał się atrakcyjny dla rdzennej ludności.
Islam rozprzestrzeniał się zarówno poprzez podboje, jak i poprzez pokojowe przyjęcie doktryny. Ponieważ nasza teoria koncentruje się na warunkach ekonomicznych sprzyjających dobrowolnemu przyjęciu islamu, skoncentrowaliśmy się na regionach spoza imperiów muzułmańskich., Pozwoliło nam to wyodrębnić rolę geografii i Handlu oraz złagodzić obawy związane z procesem konwersji w imperiach muzułmańskich wynikającym z przymusu, migracji Arabskich i zróżnicowanego opodatkowania.
akceptacja islamu w większości Azji wewnętrznej, Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Subsaharyjskiej jest dobrze znana dzięki kontaktom z kupcami. Niezależna rola bliskości przedislamskich szlaków handlowych, jako środka dostępu do muzułmańskiej sieci handlowej, była również ważnym czynnikiem przyczyniającym się do tego., Na przykład położenie Indonezji wzdłuż bardzo lukratywnych szlaków handlowych przyspieszyło rozprzestrzenianie się islamu od XI wieku, pomimo dość równomiernie rozłożonego Regionalnego potencjału rolniczego.
nie sugerujemy, że muzułmańskie zasady ekonomiczne są unikalne dla religii islamskiej. Podobne zasady redystrybucji bogactwa można znaleźć w innych religiach Abrahamowych w pewnych punktach historii, ale z biegiem czasu stały się one mniej skupione., Proponujemy, aby zasady te pojawiły się i przetrwały w islamie ze względu na geografię charakteryzującą się wysoce nierównymi zasobami rolnymi, które ukształtowały ekonomiczne aspekty Islamskiej doktryny religijnej. Fakt, że muzułmańscy kupcy zdominowali afrykańskie i euroazjatyckie szlaki handlowe między VII A XV wiekiem, oznacza, że rdzenna ludność Azji i afryki była przede wszystkim narażona na doktrynę muzułmańską., Nawet gdyby przyjąć pogląd, że chrześcijaństwo i Islam są doktrynalnie bliskimi substytutami, historycznie skutecznym wyborem, przed którym stoją obszary plemienne poza imperiami muzułmańskimi, było albo stać się muzułmanami, albo zachować swoje religie plemienne. Zgodnie z tym stwierdzamy, że lokalne religie plemienne utrzymywały się na terytoriach o stosunkowo równych darowiznach, podczas gdy wyznawanie islamu systematycznie wzrastało na terytoriach położonych blisko szlaków handlowych z nierównymi darowiznami ziemi.