Grupa społeczna lub Kategoria ludności, która w większym społeczeństwie jest oddzielona i związana wspólnymi więzami rasy, języka, narodowości lub Kultury.
różnorodność etniczna jest jedną z form złożoności społecznej występującą w większości współczesnych społeczeństw., Historycznie jest to dziedzictwo podbojów, które sprowadziły różne narody pod panowanie dominującej grupy; władców, którzy we własnym interesie importowali narody dla swojej pracy lub umiejętności technicznych i biznesowych; industrializacji, która nasiliła odwieczny wzór migracji z powodów ekonomicznych; lub prześladowań politycznych i religijnych, które wypędzały ludzi z ich ojczystych ziem.
aż do XX wieku różnorodność etniczna nie stwarzała wielkich problemów imperiom., Jego głównym historycznym znaczeniem był i pozostaje związek z państwem narodowym, którego głównym celem jest jedność polityczna, która utożsamia się z jednością społeczną., W teorii, państwo narodowe i różnorodność etniczna są diametralnie przeciwne, a przy wielu okazjach państwa narodowe próbowały rozwiązać problem różnorodności etnicznej poprzez eliminację lub wydalenie grup etnicznych-godnymi uwagi przykładami są nazistowska polityka wobec Żydów podczas II Wojny Światowej, wydalenie Maurów i Żydów z XV-wiecznej Hiszpanii lub wydalenie Arabów i Indian ze wschodu z kilku nowo niezależnych krajów afrykańskich w latach 60. i 70.
bardziej powszechnymi rozwiązaniami były asymilacja lub akulturacja, niezależnie od tego, czy, indukowane lub dobrowolne., Przymusowa asymilacja została narzucona we wczesnych czasach nowożytnych przez angielskich zdobywców, którzy sami byli amalgamatem elementów saskich i normańskich, gdy tłumili język i religię w celtyckich ziemiach Walii, Szkocji i Irlandii. Podobne metody stosowali współcześni Francuzi, gdy rozszerzyli swoje podboje na Region langue d ' Oc w południowej Europie. Poprzez znacznie mniej brutalne metody, Chińskie grupy etniczne w Tajlandii i Indonezji zostały prawnie nakłaniane do przyjęcia dominującej kultury poprzez proces zwany ” ukierunkowaną akulturacją.,”
odmianą tego procesu była mniej lub bardziej dobrowolna asymilacja osiągnięta w Stanach Zjednoczonych w ramach rubryki „amerykanizacja.- Jest to w dużej mierze wynikiem niezwykłych możliwości mobilności społecznej i ekonomicznej w Stanach Zjednoczonych oraz faktu, że dla europejskich grup etnicznych, w przeciwieństwie do mniejszości rasowych, pobyt w Stanach Zjednoczonych był kwestią indywidualnego lub rodzinnego wyboru, a nie podboju czy niewolnictwa., Ale zarówno polityka publiczna, jak i opinia publiczna również przyczyniły się do asymilacji Amerykanów.
innym sposobem radzenia sobie z różnorodnością etniczną, bardziej obiecującą na przyszłość, jest rozwój jakiejś formy pluralizmu, która zazwyczaj opiera się na połączeniu tolerancji, współzależności i separatyzmu. Jednym z najbardziej znaczących rozwiązań długoterminowych była Szwajcaria, gdzie trzy główne grupy etniczne skupione są w oddzielnych kantonach, z których każdy cieszy się dużą kontrolą lokalną w ramach Demokratycznej Federacji., Inny, mniej stabilny pluralizm federalny znajduje się w Kanadzie, gdzie Francuska Katolicka Prowincja Quebec jest coraz bardziej asertywna co do swojego pragnienia całkowitej niepodległości i przymusowej akulturacji własnych mniejszości etnicznych.
polityczna funkcja etniczności jest dziś ważniejsza niż kiedykolwiek, w wyniku rozprzestrzeniania się doktryn wolności, samostanowienia i demokracji na całym świecie., W XIX-wiecznej Europie doktryny te wpłynęły na różne ruchy na rzecz wyzwolenia mniejszości etnicznych ze starych europejskich imperiów i doprowadziły do częściowo udanych prób utworzenia państw narodowych na wzór etniczny, jak w przypadku Polski i Włoch. Po ii Wojnie Światowej rosnąca fala demokratycznych aspiracji wśród ludów kolonialnych Azji i Afryki doprowadziła do rozpadu imperiów ustanowionych przez europejskich zdobywców, czasami na obszarach o ogromnej złożoności etnicznej, bez względu na względy etniczne., Skutkiem tego było rozprzestrzenianie się państw narodowych, z których część doświadczyła lokalnych konfliktów o przyczynach etnicznych. Większość nowych krajów Azji była stosunkowo jednorodna, ale większość z nich w Afryce Subsaharyjskiej składała się z wielu stosunkowo małych grup etnicznych, których członkowie mówili różnymi językami.