Annotated satellite map of Austria
Bad Kleinkirchheim, Carinthia, Austria
Landeck in Tyrol, Austria
A ruin in Lower Austria
Land-use patterns in Austria change from Alpine to non-Alpine regions., Około jedna dziesiąta Austrii jest jałowa lub bezproduktywna, to znaczy skrajnie alpejska lub powyżej linii drzew. Nieco ponad 40% powierzchni Austrii zajmują lasy, z których większość znajduje się w regionach alpejskich. Mniej niż jedna piąta Austrii jest uprawna i nadaje się do rolnictwa konwencjonalnego. Odsetek gruntów ornych w Austrii rośnie na Wschodzie, gdy kraj staje się mniej alpejski. Ponad jedna piąta Austrii to pastwiska i łąki położone na różnych wysokościach. Prawie połowa tych użytków zielonych to pastwiska wysokogórskie.,
historycznie wysokie pastwiska alpejskie były wykorzystywane latem do wypasu bydła mlecznego, dzięki czemu na niższych wysokościach dostępne są miejsca do uprawy i zbioru paszy na zimę. Wiele z wysokich pastwisk znajduje się na wysokościach powyżej 1000 m.
chociaż rolnictwo na obszarach górskich było kiedyś ekonomicznie opłacalne, w ostatnich dziesięcioleciach przetrwało tylko dzięki rozległym dotacjom. Rolnicy w tych regionach górskich obawiają się, że członkostwo w Unii Europejskiej może pociągnąć za sobą ograniczenie tych dotacji i koniec Rolnictwa alpejskiego., Jeśli tak się stanie, wiele obszarów zostanie odzyskanych przez naturę po wiekach uprawy.
chociaż Alpy są piękne, sprawiają, że wiele obszarów Austrii nie nadaje się do zamieszkania. Tak zwane obszary stałego osadnictwa Austrii-regiony, które są uprawiane, stale zamieszkane i wykorzystywane do transportu, ale nie obejmują lasów, pastwisk alpejskich ani jałowych gruntów-obejmują tylko 40% lub 35 000 km2 kraju., Zdecydowana większość obszaru stałego osadnictwa znajduje się w dolinie Dunaju oraz na terenach nizinnych lub pagórkowatych na północ, wschód i południe od Alp, gdzie mieszka około dwie trzecie ludności.
w większości alpejskich prowincji większość ludności żyje w dolinach rzecznych: Bregencja nad brzegiem Jeziora Bodeńskiego w Vorarlbergu; Innsbruck nad rzeką Inn w Tyrolu; Salzburg nad rzeką Salzach w Salzburgu; i Klagenfurt nad jeziorem Wörthersee w Karyntii. Im wyższe są Alpy, tym mniej są zamieszkałe pod względem gleby, mikroklimatu i roślinności., I odwrotnie, im niższe i szersze są Doliny alpejskie, tym gęstnieją.
Tyrol najlepiej ilustruje związek między geografią alpejską a zamieszkaniem. Jako prowincja najbardziej górzysta (mniej niż 3% gruntów jest uprawnych), jest najrzadziej zamieszkana, z powierzchnią stałego osadnictwa wynoszącą tylko 15%.
ze względu na Alpy kraj jako całość jest jednym z najmniej gęsto zaludnionych państw Europy Zachodniej i Środkowej., Z dziewięćdziesięciu trzech mieszkańców na kilometr kwadratowy, Austria ma gęstość zaludnienia podobną do tej z byłej Jugosławii.
granice państwowe i geografia Austrii nie pokrywały się zbytnio. Od upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego Alpy i Dunaj nie służyły do wyznaczania granic politycznych. Nawet w granicach Austrii granice prowincji wyznaczały tylko sporadycznie pasma i grzbiety Alp.
chociaż Alpy nie wyznaczały granic politycznych, często oddzielały od siebie grupy ludzi., Ponieważ w przeszłości Alpy były nieprzejezdne, mieszkańcy odizolowani w dolinach lub sieciach dolin wykształcili odrębne subkultury regionalne. W związku z tym mieszkańcy jednej doliny często utrzymywali dialekty, tradycyjne ubiory, style architektoniczne i folklor, które znacznie różniły się od tych z następnej doliny. Różnice były na tyle duże, że można było łatwo zidentyfikować pochodzenie obcych., Jednak środki masowego przekazu, mobilność, dobrobyt i Turystyka w znacznym stopniu osłabiły odrębność subkultur regionalnych alpejskich, zmniejszając izolację, która nadała im szczególny charakter.
pomimo Alp, Austria była historycznie krajem tranzytowym. Dolina Dunaju, przez wieki wodne połączenie Europy Środkowej z Półwyspem Bałkańskim i „Orientem” w najszerszym tego słowa znaczeniu, zawsze była drogą tranzytową wschód–zachód., Jednak podział Europy na dwa przeciwstawne bloki gospodarcze i wojskowe po ii Wojnie Światowej zmniejszył Znaczenie Austrii jako miejsca TRANZYTU. Od otwarcia Europy Wschodniej w 1989 roku kraj zaczął ponownie odgrywać swoją rolę historyczną. Na początku lat 90. nastąpił znaczny wzrost liczby osób i pojazdów przekraczających jej wschodnie granice.
w obrębie Alp cztery przełęcze i przebiegające przez nie drogi mają szczególne znaczenie dla TRANZYTU północ–południe., Przełęcz Semmering na granicy Dolnej Austrii i Styrii łączy Kotlinę Wiedeńską z dolinami Mürz i Mur, zapewniając tym samym północno–zachodni dostęp do Styrii i Słowenii oraz, przez Karyntię, do Włoch.
Przełęcz Pyrhn między prowincjami Górna Austria i Styria oraz przełęcz Tauern między pasmem Tauern i pasmem Tauern w Alpach centralnych w Salzburgu, zapewniają dostęp do Doliny Mur w Styrii i doliny Drau w Karyntii, odpowiednio., Drogi przebiegające przez te przełęcze są ważnymi liniami komunikacji północno-zachodniej i Południowo-Wschodniej przez Alpy. Autostrada Pyrhn została nazwana Fremdarbeiterweg („droga dla zagranicznych pracowników”), ponieważ miliony gastarbeiterów w Niemczech używają jej do powrotu do swoich domów na Bałkanach i w Turcji na wakacje. Wielu Niemców i północnych Europejczyków używa go również w miesiącach letnich, aby dotrzeć do wybrzeża Adriatyku., Po wybuchu działań wojennych w Jugosławii latem 1991 roku znaczna część tego ruchu została jednak przekierowana przez dolinę Dunaju i Węgry.
najważniejszą przełęczą w austriackich Alpach jest przełęcz Brenner, położona na granicy austriacko-włoskiej w Tyrolu. Na wysokości 1370 m jest jedną z najniższych przełęczy alpejskich., Trasa w górę doliny Inn i przez przełęcz Brenner była historycznie ważną i wygodną trasą TRANZYTU północ-południe między Niemcami a Włochami i stanowi najbardziej bezpośrednią trasę między dwoma najbardziej uprzemysłowionymi regionami Europy: Niemcami i północnymi Włochami.
zasoby naturalne: ropa naftowa, węgiel brunatny, drewno, ruda żelaza, miedź, cynk, antymon, magnezyt, Wolfram, grafit, sól, energia wodna
użytkowanie gruntów:
grunty orne:16,44%
uprawy stałe:0,79%
inne:82,77% (2012)
grunty nawadniane:1170 km2 (2007)