czym jest Fenomenologia?

autor: Catherine Guilbeau
wrzesień 15, 2014

Fenomenologia jest rodzajem badań jakościowych, ponieważ jej celem jest odpowiedź na pytanie „co to jest”, a nie pytania częstotliwości lub wielkości, takich jak ” ile ” i ” ile.”Podczas gdy badania ilościowe odpowiadają na te pytania dotyczące częstotliwości i wielkości, a zatem wyjaśniają, dlaczego występuje zjawisko zainteresowania, badania jakościowe, w tym fenomenologia, pracują nad opisem zjawiska (Giorgi, 2009)., Fenomenologia jako metoda jakościowa nie sprzeciwia się więc metodzie ilościowej, ale po prostu zadaje inne pytanie, aby jeszcze bardziej wyjaśnić znaczenie zjawiska.

kolejną ważną różnicą przed omówieniem fenomenologii jest podejście nauki przyrodniczej w stosunku do podejścia nauk humanistycznych. Fenomenologia podąża za podejściem nauki o człowieku, ponieważ „szanuje podstawowe cechy człowieczeństwa w całym procesie badawczym” (Giorgi, 2009)., Giorgi (2009) przedstawia kryteria zarówno podejścia do nauki o człowieku, jak i podejścia do nauk przyrodniczych, aby oświetlić rozróżnienie między tymi dwoma. Twierdzi, że podejście nauki ludzkiej wykorzystuje tryby badań inne niż eksperymenty, bada jakość i znaczenie, używa wyjaśnień, celowych odpowiedzi i tożsamości poprzez wariacje, wraz z wykorzystaniem obserwatora uczestnika. W przeciwieństwie do tego, podejście nauki przyrodniczej wykorzystuje eksperymenty, badania ilości i pomiaru, wykorzystuje analizy-synteza zdeterminowanych reakcji i identycznych powtórzeń, wraz z wykorzystaniem niezależnego obserwatora., Chociaż podejście nauki przyrodniczej stosowane w badaniach ilościowych jest przydatne w zrozumieniu jednego aspektu danego zjawiska, fenomenologia wykorzystuje podejście nauki humanistycznej do badania tego samego zjawiska z innej perspektywy, aby pełniej zrozumieć interesujący temat.

te rozróżnienia między badaniami ilościowymi i jakościowymi, a podejściem przyrodniczym i podejściem nauk humanistycznych są niezbędne do zrozumienia, gdzie fenomenologia zajmuje pozycję w badaniach psychologicznych., Jednak pytanie, Czym jest fenomenologia, nie zostało konkretnie poruszone. Fenomenologia, jak się wydaje, jest badaniem zjawisk. Jednak zjawiska są definiowane jako wszystkie rzeczy, które mogą przedstawić się świadomości i fenomenologia bada jego struktury, jak pojawiają się świadomości (Giorgi, 2009). Fenomenologia odróżnia się od innych badań jakościowych, koncentrując się raczej na doświadczeniu sensu niż na opisach jawnych działań i zachowań (Polkinghorne,1989)., Podejście fenomenologiczne ma na celu zbadanie zjawiska tak, jak jest ono doświadczane i postrzegane przez Uczestnika oraz ujawnienie, czym jest zjawisko, a nie co je powoduje i dlaczego jest ono w ogóle doświadczane.

Fenomenologia wykorzystuje filozofię fenomenologiczną Edmunda Husserla jako podstawę, dokonując jednocześnie zmian postawy w celu badania zjawisk psychologicznie, a nie filozoficznie. Giorgi (2009) wskazuje na dwie niezbędne korekty w celu uczynienia filozofii fenomenologicznej rygorystyczną i naukową metodą psychologiczną., Zawarte w tych zmianach są zmiany działania na poziomie naukowym analizy, a nie na poziomie filozoficznym i chęć analizowania danych tak, aby być wrażliwe psychologicznie, a nie filozoficznie. Chociaż psychologia fenomenologiczna musi w pewnym sensie różnić się od filozoficznych idei Husserla, aby być podejściem psychologicznym, podtrzymuje ona zarysowaną przez Husserla relację noetyczno-noematyczną. Jak podsumował Giorgi (2009), związek ten identyfikuje ideę, że ” znaczenie tego, co jest 'dane' świadomości, zależy od jej sposobu dawania.,”Aby wizualnie zilustrować relację noetyczno-noematyczną, gdyby narysować człowieka i świat obok siebie za pomocą strzałki przechodzącej od człowieka do świata na dole i świata do człowieka na górze, tworząc cykliczną relację, relacja noematyczna (noema) jest reprezentowana przez strzałkę górną, a relacja noetyczna (noesis) jest reprezentowana przez strzałkę dolną. Noema jest znaczeniem rzeczy w przeciwieństwie do samej rzeczy (Garza & Landrum, 2012).,

innymi słowy, gdy ktoś wchodzi do klasy jako uczeń pierwszego dnia szkoły, klasa, która jest rzeczą, prawdopodobnie będzie wyglądać inaczej niż gdyby ktoś wchodził do tej samej klasy w ostatnim dniu zajęć. W pierwszej sytuacji być może wydaje się, że jest to sytuacja wywołująca niepokój, w której obecność niepewności co do klasy lub profesora jest przytłaczająca., Natomiast w drugiej sytuacji prawdopodobnie nie zrozumiemy klasy jako miejsca niepokoju, ale raczej takiego, w którym zbliżyliśmy się do kolegów z klasy, dowiedzieliśmy się o konkretnym temacie lub nawiązaliśmy relację z moim profesorem. Chociaż rzecz, klasa, jest wciąż tą samą klasą, sposób, w jaki ktoś tego doświadcza, noema, jest inny. Znaczenie, jakie dana osoba wnosi do rzeczy lub sytuacji tak, że wydaje się ona komuś w sposób, w jaki robi, jest noesis., NOEZA jest aktem świadomości i intencjonalności uczestnika, czyli projekcjami według słów Heideggera (Garza & Landrum, 2012). W fenomenologii dane, podane jako opisy doświadczenia, przedstawiają badaczowi noemę, a celem badania jest wyjaśnienie noesis, czyli znaczeń lub intencjonalności, które były konieczne, aby uczestnik doświadczył sytuacji tak, jak to zrobił.,

relacja noetyczno-noematyczna ilustruje również argument, że ludzie są „bytami-w-świecie” i dlatego nie mogą napotkać rzeczy transcendentalnie (Garza& Landrum, 2012). Wyrażenie „bycie-w-świecie” jest ideą Heideggerowską, która po prostu oznacza, że nigdy nie możemy spotkać świata bez naszej świadomości. Napotkanie czegoś transcendentalnie jest często opisywane jako wiedza o tym, czym „naprawdę jest”, co oznacza poza naszą świadomością., Husserl i Heidegger twierdzą, że ta transcendentalna perspektywa jest niemożliwa do uzyskania i że w konsekwencji świat zawsze ukazuje się nam subiektywnie za pomocą naszej świadomości. Dlatego też fundamentalna w fenomenologii relacja noetyczno-noematyczna opisuje nieunikniony cykl intencjonalności, projektów czy horyzontów naszej świadomości, wpływający na sposób, w jaki nasz osobisty świat ujawnia nam swoje znaczenie.

w celu analizy cyklicznej relacji między świadomością a światem stosuje się rygorystyczną metodę, zarysowaną przez Giorgi (2009)., Pierwszym krokiem jest po prostu odczytanie i ponowne odczytanie danych, aby uzyskać zrozumienie ich jako całości. W fenomenologii dane są opisowym opisem ich doświadczenia zjawisk i często mają formę pisemną. Drugi krok wymaga od badacza podziału danych na „jednostki znaczeniowe”, w miejscach, w których występują znaczne przesunięcia w znaczeniu. Dzielenie danych daje badaczowi praktyczny sposób organizowania i analizowania danych w trzecim kroku. Trzecim krokiem jest przekształcenie jednostek znaczeniowych., Ten krok jest sercem metody fenomenologicznej i polega na rozjaśnieniu intencjonalności i horyzontów świadomości niezbędnych do ukazania świata z określonymi znaczeniami. Celem identyfikacji intencjonalności uczestnika, czyli noesis, a ostatecznym celem udziału w badaniach fenomenologicznych jest odpowiedź na pytanie badawcze: „czym są te zjawiska?”

aby odpowiedzieć na to pytanie i przekształcić dane, badacz musi najpierw wziąć udział w „epoce”, która polega na „bracketingu” lub zawieszeniu domniemania ich transcendencji., Udział w epoce wiąże się z odkładaniem na bok pytań: „czy tak to się naprawdę stało?”lub” czy uczestnik prawidłowo zapamiętuje sytuację?”i zamiast tego analizując, jak sytuacja została doświadczona. „Prawda” opisu jest nieistotna dla badań fenomenologicznych, ponieważ nie stoi w sprzeczności z analizą świadomości i tym, czym dla danej osoby było zjawisko. Idhe (1986) przedstawia ogólną postawę badacz musi trzymać podczas przekształcania danych., Wskazuje on na konieczność uczestniczenia w doświadczeniu jako doświadczony, opisując zamiast wyjaśniać Dane i „horyzontalizując” zamiast tworzyć hierarchię ważności podczas analizy. Ważne jest również, aby fenomenolog empatycznie analizował dane podczas powiększania i wzmacniania dostarczonych opisów.

swobodna zmienność wyobraźni jest używana oprócz powiększenia i wzmocnienia, aby przejść od danych opisowych do bardziej uniwersalnej istoty zjawiska w celu odpowiedzi na pytanie badawcze., Aby zaangażować się w swobodną zmienność wyobraźni, badacz umysłowo usuwa zidentyfikowaną cechę zjawiska, aby sprawdzić, czy jest ona w rzeczywistości niezbędna do doświadczenia. Jeśli poprzez usunięcie cechy Doświadczenie jest zasadniczo zmieniony, że szczególny aspekt zjawiska można zidentyfikować jako zasadniczą część tego, co to znaczy doświadczyć zjawiska (Giorgi 2009)., Po przekształceniu danych powstaje struktura, w której przedstawione są przetłumaczone jednostki znaczeniowe i ich interakcje, aby odpowiedzieć na pytanie przewodnie: „czym jest to zjawisko?”

Fenomenologia jest metodą badań psychologicznych, która rzuca światło na inny wymiar zjawisk, który nie jest poruszany metodami ilościowymi. Tak jak ilościowe metody badań są ograniczone w pytaniach, które mogą zadawać i odpowiadać, metody jakościowe i fenomenologia ograniczają się do badania ludzkich doświadczeń, ponieważ są one obecne świadomie., Dlatego fenomenologia nie jest zastępstwem czy przeciwstawnością metod ilościowych, ale raczej działa w połączeniu z innymi metodami badań, aby pełniej oświetlić zjawiska psychologiczne.

prace cytowane

Garza, G.& Landrum, B (2012). Naprawa ogrodzeń: Definiowanie domen badań ilościowych i jakościowych. Niepublikowany rękopis.

Opisowa metoda fenomenologiczna w psychologii.