zgodnie z wytycznymi wydanymi dzisiaj, FDA ustanowiła limit dla arsenu nieorganicznego 100 części na miliard (ppb). Taki limit Agencja po raz pierwszy zaproponowała w 2016 roku i miał zostać sfinalizowany do końca 2018 roku. W 2012 r. CR zaapelował o ograniczenie do 90 ppb.

„ideałem byłoby brak wykrywalnego poziomu arsenu w żywności dla dzieci, ale jest to dobry pierwszy krok” – mówi Brian Ronholm, dyrektor CR ds. polityki żywnościowej., „Apelujemy do FDA o agresywne monitorowanie poziomu arsenu i innych metali ciężkich w żywności dla dzieci oraz o uznanie 100 ppb za cel Przyrostowy.”

Współpraca z przemysłem ryżu i żywności dla niemowląt będzie niezbędna dla bezpieczeństwa płatków ryżowych dla niemowląt, mówi Ronholm, ponieważ wytyczne FDA są dobrowolne. „Reprezentuje aktualne myślenie agencji na dany temat”, mówi, ” i jest to silny komunikat dla przemysłu, ale w końcu nie jest to coś, co jest wykonalne.”

USA,S Rice industry nie ma zastrzeżeń do poziomów wytycznych opublikowanych przez FDA.”Producenci żywności dla niemowląt Buk-Orzech i Gerber nie od razu odpowiedzieli na prośbę o komentarz.

dla producentów żywności dla niemowląt jest to możliwe, aby spełnić nowy limit, a nawet znacznie niższy poziom. W marcu FDA opublikowała wyniki testów 2018 na obecność arsenu w zbożach ryżowych dla dzieci, które wykazały, że 76 procent badanych produktów 149 miało poziomy na poziomie lub poniżej limitu 100 ppb., W przeprowadzonych przez CR w 2018 roku testach metali ciężkich w żywności dla dzieci stwierdzono, że arsen nieorganiczny wahał się od 10 do 100 ppb w zbożach dla niemowląt, a zboża ryżowe miały najwyższy poziom.

eksperci CR uważają, że FDA musi również podjąć działania przeciwko arsenowi w innych produktach spożywczych, zwłaszcza w soku jabłkowym. W 2013 roku agencja zaproponowała limit 10 ppb dla tego napoju—taki sam jak dla wody pitnej – ale nadal nie sfinalizowała tej zasady. A FDA powinna „wyznaczyć agresywne cele dla wszystkich metali ciężkich-arsenu, kadmu i ołowiu – w innych sokach i żywności dla dzieci”, mówi Ronholm., „Nie ma ilości metali ciężkich, które można uznać za bezpieczne, więc im niższa, tym lepiej.”