Rodrigo Diaz, zwany później Cid, urodził się w Vivar, wiosce na północ od Burgos. Vivar był lennem jego ojca, Diego Laineza, drobnego szlachcica. Około 1058 zmarł jego ojciec, a Rodrigo zamieszkał w domu księcia Sancho. Kiedy książę został królem Sancho II w 1065 r., dał Rodrigo najwyższe stanowisko na dworze, które było standardowym nosicielem lub szefem królewskiej armii., Wkrótce potem, aby rozstrzygnąć spór jurysdykcyjny między Nawarrą a Kastylią, Rodrigo pokonał Rycerza Nawarry w pojedynkę, zyskując tym samym przydomek Campeador (z łac. campidoctoris, „ten, który zdobywa pola”).

w 1067 roku Sancho i Rodrigo oblegli Islamskie Królestwo Saragossy. Rodrigo był wybitną postacią w tym oblężeniu i być może w tym czasie zarówno chrześcijanie, jak i Arabowie zaczęli nazywać go Cidi lub Cid (z arabskiego sayyidi, „mój Pan”). W styczniu 1072 roku Sancho i jego brat Alfons, król Leónu, walczyli pod Golpejerą., Sancho wygrał dzień i zmusił Alfonsa do wygnania. Ich siostra Urraca zaczęła spiskować przeciwko Sancho w Zamorze. Sancho obległ to miasto i został tam zamordowany w październiku 1072 roku. Po tym, jak cyd zmusił Alfonsa do złożenia przysięgi, że nie brał udziału w zabójstwie Sancho, Alfons został również królem Kastylii.

cyd kontynuował służbę królewską i w 1074 poślubił siostrzenicę Alfonsa, Jimenę. Był jednak zbyt potężny i popularny jak na gusta Alfonsa. Wrogowie Cyda na dworze oświadczyli, że nie jest on wiernym wasalem, lecz zdrajcą, a król im uwierzył., Po zwycięskiej kampanii przeciwko Toledo, cyd został wygnany z Kastylii latem 1081 roku. Pierwszą dekadę wygnania spędził walcząc dla różnych władców chrześcijańskich i muzułmańskich. Przez cały czas pozostawał lojalny wobec Alfonsa, pomimo niezłomnej odmowy wybaczenia mu przez króla.

w 1090 roku cyd, w koalicji z królami Saragossy i Aragonii, skoncentrował się na odparciu przewrotu berberyjskich Almorawidów we wschodniej Hiszpanii. W listopadzie 1092 rozpoczął oblężenie Walencji, a miasto ostatecznie upadło w czerwcu 1094., Jako władca Walencji, który zdobył w imieniu Alfonsa VI, ale rządził jako autonomiczne terytorium, Cid dążył do zbudowania obecności chrześcijan w głównie muzułmańskim mieście. Rządził tam do swojej śmierci 10 lipca 1099. Wdowa po nim Jimena nadal rządziła, ale w 1102 roku została zmuszona do opuszczenia Walencji Almorawidom.