Ekonomia po stronie popytu to termin używany do opisania pozycji, w której wzrost gospodarczy i pełne zatrudnienie są najskuteczniej tworzone przez wysoki popyt na produkty i usługi. Zgodnie z ekonomią popytową produkcja jest określana przez efektywny popyt. Wysokie wydatki konsumpcyjne prowadzą do ekspansji przedsiębiorstw, co przekłada się na większe możliwości zatrudnienia. Wyższe poziomy zatrudnienia powodują efekt mnożnikowy, który dodatkowo stymuluje zagregowany popyt, prowadząc do większego wzrostu gospodarczego.,
zwolennicy ekonomii popytowej twierdzą, że ulgi podatkowe dla bogatych przynoszą niewielkie, jeśli w ogóle, korzyści ekonomiczne, ponieważ większość dodatkowych pieniędzy nie jest wydawana na towary lub usługi, ale jest reinwestowana w gospodarkę o niskim popycie (co sprawia, że bańki spekulacyjne prawdopodobnie). Zamiast tego twierdzą, że zwiększone wydatki rządowe pomogą w rozwoju gospodarki poprzez pobudzenie dodatkowych możliwości zatrudnienia. Cytują lekcje Wielkiego Kryzysu z lat 30. jako dowód na to, że zwiększone wydatki rządowe stymulują wzrost.,
Ekonomia po stronie popytu wywodzi się od brytyjskiego ekonomisty Johna Maynarda Keynesa. Argumentował, że w gospodarce nie ma automatycznego mechanizmu stabilizującego i że w rezultacie interwencja państwa jest konieczna do utrzymania produkcji.