postimpresjonizm to głównie francuski ruch artystyczny, który rozwinął się mniej więcej w latach 1886-1905, od ostatniej wystawy impresjonistycznej do narodzin Fauwizmu. Ruch powstał jako reakcja na Impresjonizm i jego troskę o naturalistyczne przedstawienie światła i koloru.,

zarówno Postimpresjoniści rozszerzyli Impresjonizm, odrzucając jego ograniczenia: artyści nadal używali żywych kolorów, gęstej farby i rzeczywistej tematyki, ale byli bardziej skłonni podkreślać formy geometryczne, zniekształcać formy dla ekspresyjnego efektu i używać nienaturalnych i pozornie przypadkowych kolorów.

dzięki tak szerokiemu naciskowi na bardziej abstrakcyjne cechy i symboliczne znaczenie, postimpresjonizm może obejmować takie sub-ruchy, jak Neoimpresjonizm, Symbolizm, Kloizonizm i Syntetyzm., Termin postimpresjonizm został po raz pierwszy użyty przez angielskiego artystę i krytyka Rogera Fry ' a w 1906 roku, a następnie ponownie w 1910 roku, kiedy zorganizował wystawę, Manet and the Postimpresjonists, która zdefiniowała go jako rozwój sztuki francuskiej od czasu Maneta, kluczowej postaci w malarstwie impresjonistycznym.

aby zrozumieć, w jaki sposób ruch przejawiał się w świecie sztuki, badamy artystów i dzieła sztuki, które definiowały postimpresjonizm.,

Mont Sainte-Victoire widziany z kamieniołomu Bibémus, Paul Cézanne, 1897

Balitmore Museum of Art, USA

francuski malarz Paul Cézanne jest uważany za ojca postimpresjonizmu. W swoich pracach dążył do przywrócenia malarstwu poczucia porządku i struktury, A osiągnął to, redukując przedmioty do ich najbardziej podstawowych kształtów, zachowując nasycone kolory impresjonizmu., Jego powtarzalne i eksploracyjne pociągnięcia pędzlem były typowe dla stylu Cézanne ' a i dzięki zastosowaniu płaszczyzn koloru był w stanie budować złożone dziedziny i szczegółowe badania swoich przedmiotów.

na tym obrazie Mont Sainte-Victoire widzimy śmiałe użycie kolorów i sporadyczne pociągnięcia pędzlem, aby stworzyć krajobraz pełen głębi i energii. Za życia twórczość Cezanne ' a była często wyśmiewana przez krytyków, którzy nieustannie porównywali ją do prac impresjonistycznych, jednak jego koledzy artyści postrzegali go jako twórczego mistrza., Jego poszukiwania koloru i kształtu zainspirowały innych artystów, takich jak Pablo Picasso, a jego rówieśnicy Edgar Degas, Paul Gauguin i Henri Matisse wysoko wypowiadali się o jego twórczym „geniuszu”.