co skłoniło Benjamina Franklina do życia W separacji od żony przez prawie dwie dekady?

w październiku 1765 roku Deborah Franklin wysłała tryskający list do męża, który był w Londynie w interesach Dla legislatury Pensylwanii. „Byłam tak szczęśliwa, że otrzymałam kilka Twoich drogich listów w ciągu tych kilku dni” – zaczęła, dodając, że czytała jeden list „w kółko.””Nazywam to listem miłosnym męża”, napisała, zachwycona jakby to było jej pierwsze doświadczenie z czymś takim.,

być może tak było. Przez 35 lat małżeństwa Benjamin Franklin pośrednio chwalił etykę pracy Deborah i zdrowy rozsądek poprzez” żony „postaci w jego Pennsylvania Gazette i biedny Richard' s Almanac. Celebrował jej wierność, współczucie i kompetencję jako gospodyni i gospodyni w wierszu zatytułowanym ” I Sing My Plain Country Joan.”Ale wydaje się, że nigdy nie napisał jej nieskazitelnego wyrażenia romantycznej miłości. Nie wiadomo, czy list, o którym mowa, rzeczywiście kwalifikuje się jako pierwszy, ponieważ został utracony., Ale jest prawdopodobne, że Deborah wyolbrzymiła Romantyczne aspekty listu, ponieważ chciała wierzyć, że jej mąż ją kocha i wróci do niej.

że Luty Franklin, świeżo przybyły do Londynu, przewidział, że będzie w domu za kilka miesięcy.”Ale teraz nie było go przez 11 lat, nie wiadomo, kiedy wróci., Deborah mogła sobie powiedzieć, że mężczyzna, który napisze taki List, nie powtórzy swojego poprzedniego pobytu w Anglii, który rozpoczął się w 1757 r. z obietnicą, że wkrótce wróci do domu i ciągnie go przez pięć lat, podczas którego krążyły pogłoski, że cieszy się towarzystwem innych kobiet. (Franklin zaprzeczył temu, pisząc, że ” nie zrobi nic niegodnego charakteru uczciwego człowieka, który kocha swoją rodzinę.”), Ale gdy miesiąc po miesiącu mijał bez wieści o podróży Benjamina do domu, stało się jasne, że historia się powtarza.,

tym razem Franklina nie będzie przez 10 lat, dokuczając jego rychłemu powrotowi niemal każdej wiosny lub lata, a następnie odwołując go prawie w ostatniej chwili i bez wyjaśnienia. Rok po roku Deborah stoicko znosiła to znieczulenie, nawet po tym, jak miała udar wczesną wiosną 1769 roku. Ale gdy jej stan zdrowia się pogorszył, zrezygnowała z przysięgi, że nie będzie mu sprawiać kłopotu.”Kiedy będziesz w stanie wrócić do domu?”zapytała w sierpniu 1770. Kilka miesięcy później nacisnęła go: „mam nadzieję, że nie zostaniesz dłużej niż ta jesień.,”

ignorował jej apele aż do lipca 1771 roku, kiedy napisał do niej: „po jednej zimie jeszcze tu”Następnego lata ponownie odwołał. W marcu i kwietniu 1773 r. pisał o powrocie do domu, a następnie w październiku obmacywał to, co stało się jego wymówką, że przejście zimowe jest zbyt niebezpieczne. W lutym 1774 roku Benjamin napisał, że ma nadzieję wrócić do domu w maju. W kwietniu i lipcu zapewnił ją, że wkrótce wypłynie. Ale nigdy nie przyszedł. Deborah Franklin doznała kolejnego udaru mózgu 14 grudnia 1774 roku i zmarła pięć dni później.,

idealizujemy naszych ojców założycieli. Co zrobimy z Benjaminem Franklinem? Jednym z popularnych obrazów jest to, że był wolnym i łatwym libertynem—naszym założycielem Playboya. Był żonaty przez 44 lata. Biografowie i historycy mają tendencję do unikania jego życia małżeńskiego, być może dlatego, że sprzeciwia się idealizacji. John i Abigail Adams mieli związek, który trwał pół wieku. Benjamin i Deborah Franklin spędzili razem tylko dwa ostatnie 17 lat. Dlaczego?,

konwencjonalna mądrość polega na tym, że ich małżeństwo od początku było skazane na niepowodzenie, z powodu różnic w intelektie i ambicji, a także z powodu nacisku na praktyczność nad miłością; Franklin był geniuszem i potrzebował wolności od konwencjonalnych ograniczeń; strach Deborah przed podróżą po oceanie powstrzymał ją od dołączenia do męża w Anglii i sprawił, że nieuniknione było ich oddalenie. Te rzeczy są prawdziwe—do pewnego stopnia., Ale przebywanie z dala od domu przez dekadę, rozmyślanie rok po roku o jego powrocie, a potem odmowa powrotu do domu, nawet gdy wiedział, że jego żona umiera i może wkrótce umrzeć, sugeruje coś poza znudzoną obojętnością.

Franklin był wielkim człowiekiem-naukowcem, wydawcą, teoretykiem politycznym, dyplomatą. Ale nie możemy go do końca zrozumieć, nie zastanawiając się, dlaczego traktował swoją żonę tak nędznie pod koniec jej życia. Odpowiedź nie jest prosta. Ale uważne przeczytanie listów Franklina i opublikowanych prac oraz ponowne zbadanie wydarzeń związanych z jego małżeństwem, sugeruje nowe i niesamowicie rezonujące Wyjaśnienie. Wiąże się to z ich jedynym synem, śmiertelną chorobą i niezgodą na szczepienie.,

**********

jak wie każdy czytelnik autobiografii Franklina, Deborah Read po raz pierwszy spojrzała na Benjamina Franklina w dniu, w którym przybył do Filadelfii, w październiku 1723 roku, po ucieczce z zawodu drukarza z bratem w Bostonie. Piętnastoletnia Deborah, stojąca przy drzwiach domu swojej rodziny na Market Street, śmiała się z „niezręcznego, śmiesznego wyglądu” 17-letniego nieznajomego, który szedł ulicą z bochenkiem chleba pod każdym ramieniem i jego kieszeniami wypełnionymi skarpetkami i koszulami., Ale kilka tygodni później, nieznajomy stał się granicą w czytanym domu. Po sześciu miesiącach zakochał się z młodą kobietą.

tymczasem gubernator Pensylwanii, William Keith, zdarzyl sie na list, który napisal Franklin i zdecydowal, ze jest „mlodym czlowiekiem obiecujacych Czesci”—tak obiecujacym, ze zaoferowal, aby przelicytowac pieniadze dla Franklina, aby zalozyc wlasna Drukarnie i obiecal wyslac duzo pracy na jego drodze. Motywy Keitha mogły być bardziej polityczne niż ojcowskie, ale dzięki temu para „przekreśliła pewne obietnice”, w opowiadaniu Franklina, i wyruszył do Londynu., Jego intencją było jak najszybsze zakupienie prasy drukarskiej i jej wydrukowanie. Był Listopad 1724.

nic nie poszło zgodnie z planem. W Londynie Franklin odkrył, że gubernator go okłamał. Nie czekaĹ ' y pieniÄ … dze, ani na sprzÄ ™ t, ani nawet na jego przejazd powrotny. Osierocony, napisał Deborah jeden list, mówiąc, że będzie daleko w nieskończoność. Później przyznał, że” po stopniach „zapomniał” o moich zaręczynach z panną Read.”, Uznając to za „wielką Erratum” swojego życia, wziął odpowiedzialność za nieszczęśliwe małżeństwo Debory z garncarzem Johnem Rogersem.,

ale fakty są bardziej skomplikowane. Benjamin musiał podejrzewać, że kiedy Sarah Read, owdowiała matka Debory, dowiedziała się, że nie ma prasy ani gwarantowanej pracy, będzie szukać innego zalotnika dla córki. Pani Read zrobiła to dokładnie, później przyznając Franklinowi, jak pisał, że ” przekonała drugą partię pod moją nieobecność.”Ona też była szybka w tej sprawie; list Franklina dotarł do Deborah późną wiosną 1725 roku, a ona wyszła za mąż późnym latem. Benjamin też został porzucony.,

zaledwie kilka tygodni po ślubie Deborah dotarła do Filadelfii wiadomość, że Rogers ma kolejną żonę w Anglii. Deborah go zostawiła i zamieszkała z matką. Rogers roztrwonił posag Debory i zaciągnął duże długi, zanim zniknął. Mimo to pozostała legalnie jego żoną; kobieta mogła „się rozwieść”, jak to uczyniła Deborah wracając do domu swojej matki, ale nie mogła ponownie ożenić się z kościelną sankcją., W pewnym momencie powiedziano jej, że Rogers zmarł w Indiach Zachodnich, ale udowodnienie jego śmierci-co pozwoliłoby Deborah formalnie ożenić się ponownie—było niepraktycznie drogie i mało prawdopodobne.

Franklin powrócił do Filadelfii w październiku 1726 roku. W autobiografii napisał, że ” powinien być…asham spotykała się z panną Read, nie miała przyjaciół…przekonałem ją, żeby wyszła za innego.”Jeśli się nie wstydził, to kim był? W klasycznym stylu Franklin nie mówi. Możliwe, że mu ulżyło., Ale wydaje się prawdopodobne, biorąc pod uwagę jego zrozumienie, że Deborah i jej matka szybko go odrzucili, że poczuł przynajmniej odcień urazy. Jednocześnie ” zlitował się „nad” niefortunną sytuacją Debory.”Zauważył, że była” ogólnie przygnębiona, rzadko wesoła i unikała Towarzystwa”, prawdopodobnie w tym jego. Jeśli nadal coś do niej czuł, wiedział też, że jej posag przepadł, a ona, technicznie rzecz biorąc, nie mogła się ożenić.

z roku na rok stał się bardziej uprawniony. W czerwcu 1728 roku wraz ze wspólnikiem Hugh Meredithem założył drukarnię., Rok później kupił drugą gazetę w mieście, przemianował ją i przerobił, a także zaczął odnosić sukcesy w Pennsylvania Gazette. W 1730 roku wraz z Meredith został mianowany oficjalnym drukarzem Pensylwanii. Wydawało się, że za każdym razem, gdy zdecyduje się ustatkować, Franklin wybierze sobie żonę.

potem miał swoje romantyczne nieszczęście: dowiedział się, że młoda kobieta z jego znajomej jest w ciąży z jego dzieckiem. Franklin zgodził się objąć opiekę nad dzieckiem—gest tak godny podziwu, jak to było rzadkie—ale ta decyzja sprawiła, że jego potrzeba żony była pilna i znalezienie jednej problematycznej., (Kim była ta kobieta i dlaczego nie mógł lub nie chciał się z nią ożenić, pozostają tajemnicą do dziś.) Żadna pożądana młoda kobieta z posagiem nie chciałaby poślubić mężczyzny z bękartem.

ale Deborah czytała Rogersa.

Tak więc, jak napisał później Franklin, „wzajemna miłość obu par została ożywiona” i 1 września 1730 r.zostali połączeni w common-lawowe małżeństwo. Nie było żadnej ceremonii. Deborah po prostu przeniosła się do domu Franklina i drukarni przy obecnej 139 Market Street., Wkrótce przyjęła syna, którego jej nowy mąż spłodził z inną kobietą i zaczęła prowadzić mały sklep papierniczy na pierwszym piętrze.

Benjamin przyjął formę i funkcję życia małżeńskiego—nawet pisząc o tym (sceptycznie) w swojej gazecie—ale trzymał żonę na dystans. Jego postawa znalazła odzwierciedlenie w jego” Zasadach i Maksymach promujących małżeńskie szczęście”, które opublikował miesiąc po tym, jak on i Deborah zaczęli razem mieszkać. „Unikaj, zarówno przed, jak i po ślubie, wszelkich myśli o zarządzaniu mężem” – doradzał żonom., „Nigdy nie staraj się zwodzić lub narzucać jego wyrozumienia, ani nie daj mu niepokoju (jak niektórzy robią to bardzo głupio), aby wypróbować jego temperament; ale traktuj go zawsze z góry ze szczerością, a potem z uczuciem i szacunkiem.”

trudno powiedzieć, czy w tym momencie kochał Deborah; pomimo swojej reputacji flirciarza i czarownika, rzadko był emocjonalnie Dostępny dla nikogo. Słynny temperament Debory może wynikać z jej frustracji wobec niego, a także z ogólnej niesprawiedliwości jej sytuacji., (Franklin uwiecznił ognistą osobowość swojej żony w różnych fikcyjnych odpowiednikach, w tym Bridget Saunders, żona biednego Richarda. Ale jest też mnóstwo prawdziwych anegdot. Odwiedzający Dom Franklina w 1755 roku widział, jak Deborah rzuca się na podłogę w przypływie pique; później napisał, że może produkować ” inwektywy w najbrzydszych terminach, jakie kiedykolwiek słyszałem od szlachcianki.”), Ale jej korespondencja nie pozostawia wątpliwości, że kochała Benjamina i zawsze go kochała. „How I long to see you”, napisała do niego w 1770 roku, po 40 latach małżeństwa i pięciu latach jego drugiej podróży do Londynu., „Jeśli masz podagrę…Chciałbym być na tyle blisko, by pocierać go lekką ręką.”

Deborah Franklin chciała prawdziwego małżeństwa. A kiedy zaszła w ciążę z ich pierwszym dzieckiem, na początku 1732 roku, miała powody, by mieć nadzieję, że może je mieć., Jej mąż był zachwycony. „Statek pod żaglami i kobieta z wielkimi brzuchami, / to najprzystojniejsze dwie rzeczy, które można zobaczyć wspólne”, pisał Benjamin w czerwcu 1735 roku. Nigdy nie interesował się zbytnio dziećmi, ale po narodzinach Francisa Folgera Franklina, 20 października 1732 roku, napisał, że były one ” najbardziej rozkosznymi Troskami na świecie.”Chłopiec, którego on i Deborah nazywali” Franky”, dał początek bardziej wybujałej wersji Franklina, niż pozwolił światu zobaczyć., Stał się również bardziej empatyczny-trudno sobie wyobrazić, że napisałby esej w stylu „o śmierci niemowląt”, który został zainspirowany śmiercią dziecka znajomego, gdyby nie zachwycił go własny syn i nie bał się, aby podobny los nie spotkał go.

w 1736 roku Franklin wszedł w najbardziej satysfakcjonujący okres swojego życia. Jego miłość do Franky zbliżyła go do Deborah., Franklin znosił smutek-śmierć brata Jamesa, człowieka, który nauczył go drukowania i z którym dopiero niedawno się pogodził – i poważną strachę zdrowotną, jego drugi poważny atak zapalenia opłucnej. Ale przeżył i w wieku 30 lat, jak zauważył jego biograf J. A. Leo Lemay, był lepiej finansowo i społecznie niż którykolwiek z jego rodzeństwa ” i prawie wszyscy rzemieślnicy Filadelfii.”Tej jesieni Zgromadzenie Pensylwanii wyznaczyło go swoim urzędnikiem, co po raz pierwszy umieściło go w Polityce Kolonii.,

tego 29 września kontyngent indyjskich wodzów reprezentujących sześć Narodów zmierzał do Filadelfii, aby renegocjować traktat, gdy urzędnicy rządowi zatrzymali ich kilka mil od celu i poradzili im, aby nie szli dalej. W protokole legislacyjnym, dostarczonym Franklinowi do druku, napisano powód: ospa wybuchła „w sercu lub w pobliżu środka miasta.”

**********

ospa była najbardziej przerażającą „nosówką” w kolonialnej Ameryce. Nikt jeszcze nie rozumiał, że rozprzestrzenia się, gdy ludzie wdychają niewidzialnego wirusa., Choroba była śmiertelna w ponad 30 procentach wszystkich przypadków, a nawet bardziej śmiertelna dla dzieci. Ocaleni byli często niewidomi, niepełnosprawni fizycznie lub umysłowo i okropnie oszpeceni.

w 1730 roku Franklin ' s Pennsylvania Gazette szeroko informowała o epidemii w Bostonie. Ale zamiast skupiać się na zniszczeniach spowodowanych przez chorobę, Franklin zajmował się przede wszystkim sukcesem szczepienia ospy.

zabieg był prekursorem współczesnych szczepień., Lekarz użył skalpela i pióro do pobrania płynu z pęcherzyków ospy na skórze osoby dotkniętej chorobą. Złożył ten materiał w fiolce i przyniósł go do domu osoby do zaszczepienia. Tam wykonał płytkie nacięcie w ramieniu pacjenta i odłożył materiał z fiolki. Zazwyczaj zaszczepieni pacjenci byli lekko chorzy, wybuchli w kilku, drobnej ospie i szybko wyzdrowieli, odporni na chorobę do końca życia. Sporadycznie jednak rozwijali pełnowymiarową ospę lub inne powikłania i umierali.,

entuzjazm Franklina do szczepienia ospy pochodzi z 1721 roku, kiedy był uczniem drukarza Jamesa w Bostonie. Wybuch epidemii w mieście w tym samym roku doprowadził do pierwszej szeroko zakrojonej próby szczepienia w zachodniej medycynie—i gorzkich kontrowersji. Zwolennicy twierdzili, że szczepienie było błogosławieństwem od Boga, przeciwnicy, że było przekleństwem-lekkomyślnym, bezbożnym i równoznacznym z usiłowaniem zabójstwa. Franklin był zobowiązany do pomocy w drukowaniu ataków na niego w gazecie brata, ale sukces procedury przekonał go do siebie., W 1730 roku, gdy w Bostonie wybuchła kolejna epidemia, użył własnej gazety do promowania szczepień w Filadelfii, ponieważ podejrzewał, że choroba rozprzestrzeni się na południe.

The Gazette poinformował, że z „kilkuset” osób zaszczepionych w okolicy Bostonu w tym roku, „około czterech” zmarło. Nawet w przypadku tych zgonów-które lekarze przypisują ospie zakontraktowanej przed zaszczepieniem-śmiertelność zaszczepienia była znikoma w porównaniu z śmiertelnością z naturalnie nabytej ospy., Dwa tygodnie po tym raporcie Gazeta przedrukowała szczegółowy opis procedury z Cyklopedii autorytatywnych izb.

a kiedy w lutym 1731 roku Philadelphianie zaczęli schodzić z ospą, poparcie Franklina stało się jeszcze pilniejsze. „Praktyka szczepienia na ospę drobną zaczyna rosnąć wśród nas”, napisał w następnym miesiącu, dodając, że „pierwszy pacjent,” człowiek o imieniu „J. Growdon, Esq,” został zaszczepiony bez incydentu., Relacjonował to, powiedział ,” aby pokazać, jak bezpodstawne są wszystkie te ekstrawaganckie raporty, które zostały rozpowszechnione w prowincji w przeciwieństwie.”W tygodniku” the next week 's Gazette” ponownie zamieścił inoculation, wydając prominentne angielskie czasopismo naukowe. Do czasu zakończenia epidemii w Filadelfii w lipcu zmarło 288 osób, ale w sumie tylko jedna z około 50 osób, które zostały zaszczepione.

To, czy sam Franklin został zaszczepiony, czy przeżył przypadek naturalnie nabytej ospy w pewnym momencie nie jest znane—nie ma na to dowodów., Ale pojawił się jako jeden z najbardziej jawnych zwolenników szczepień w koloniach. Kiedy ospa wróciła do Filadelfii we wrześniu 1736 roku, nie mógł się oprzeć ignorowaniu logiki angielskiego ministra Edmunda Massey ' a, który słynnie ogłosił zaszczepienie dzieła diabła, powołując się na Joba 2:7: „tak wyszedł Szatan z obecności Pana i uderzył Hioba bolącymi czyrakami od podeszwy stopy aż do jego korony.,”Przy okazji Nowego Almanachu biednego Richarda, który przygotowywał do druku, Franklin odparł:

Bóg ofiarował Żydom zbawienie;

i 'Tas refus 'd by half the nation:

Tho ’tis Life' s great preservation),

Wielu sprzeciwia się szczepieniu.

mówi nam jeden z czarnych szat,

diabeł zaszczepił Hioba:

przypuśćmy, że to prawda, co on mówi;

Módlcie się, Sąsiedzi, czy Hiob nie wypadł dobrze?,

Dopiero 30 grudnia przerwał milczenie, w oszałamiającej 137-słownej notce na końcu tego tygodnia. „Zrozumienie to Raport bieżący,” zaczęło się, ” że mój syn Franciszek, który zmarł ostatnio na ospę małą, miał go przez szczepienie….”

Franky zmarł 21 listopada, miesiąc po swoich 4.urodzinach. jego ojciec starał się rozwiać pogłoski, że przyczyną była ospa. „Tak jak niektórzy ludzie…,powstrzymując się od przeprowadzenia tej operacji na ich dzieciach, niniejszym szczerze oświadczam, że nie został zaszczepiony, ale otrzymał Nosówkę w powszechnym sposobie infekcji ” – napisał. „Zamierzał zaszczepić moje dziecko, tak szybko, jak tylko odzyska wystarczającą siłę z strumienia, z którym od dawna cierpiał.”

**********

wiele lat później Franklin przyznał w liście do swojej siostry Jane, że śmierć Franky go zdewastowała. I możemy sobie wyobrazić, że dla Deborah było jeszcze gorzej. Być może ze współczucia, niewielu współczesnych Franklina zakwestionowało jego wyjaśnienie, że nie zaszczepił Franky ' ego lub zapytało, dlaczego tak cicho postępował w sprawie procedury w miesiącach przed śmiercią syna. Wielu biografów i historyków podążyło za tym, uznając, że Franky była po prostu zbyt chora na szczepienie., Lemay, jeden z najlepszych biografów Franklina, jest przedstawicielem. Napisał, że Franklin w pełni zamierzał zaszczepić chłopca, ale choroba Franky ' ego przeciągnęła się i „ospa zabrała go przed wyzdrowieniem.”W rzeczywistości Lemay poszedł jeszcze dalej, zapewniając osłonę Franklinowi, opisując Franky jako „chore niemowlę” i ” chore dziecko.”To również stało się przyjętą mądrością. Ale sam Franklin zasugerował, że coś innego opóźniło jego działanie i być może kosztowało Franky jego życie. Najprawdopodobniej była to niezgoda z Deborah w sprawie szczepienia.,

argument, że Franky był chory, opiera się przede wszystkim na jednym fakcie: minął prawie rok między jego narodzinami a chrztem. Bardziej merytoryczne dowody sugerują, że opóźnienie było spowodowane często wyrażaną przez Franklina antypatią do zorganizowanej religii. Kiedy Franky został w końcu ochrzczony, jego ojciec akurat udał się w dłuższą podróż do Nowej Anglii. Wygląda na to, że Deborah, zmęczona kłóceniem się z mężem o potrzebę chrztu ich syna, zrobiła to, gdy był poza miastem.,

jeśli chodzi o ogólny stan zdrowia Franky ' ego, najlepszym dowodem jest artykuł Franklina z 1733 roku w The Gazette świętujący zbesztanie żony. Jeśli Deborah była wzorem dla tej fikcyjnej żony, jak się wydaje, warto zwrócić uwagę na uzasadnienie autora, by preferować jej typ. Takie kobiety, jak pisał, mają ” zdrowe i zdrowe Konstytucje, produkują energiczne potomstwo, są aktywne w biznesie rodziny, specjalne dobre gospodynie domowe i bardzo dbają o zainteresowanie swoich mężów.”Jest mało prawdopodobne, że obejmowałby „energiczne potomstwo”, gdyby jego syn, wtedy 9-miesięczny, był chory.,

więc Franky pewnie nie była szczególnie chorowitym dzieckiem. Ale mógł mieć, jak twierdził Franklin, niestety czasowy (i niezbyt często wyciągnięty) przypadek czerwonki we wrześniu, październiku i na początku listopada 1736 roku. Był to „strumień”, do którego odnosiła się notatka redaktora Franklina. Czy to sprawiło, że chłopiec był zbyt chory, żeby go zaszczepić?

od początku ojciec sugerował inaczej. Franklin nigdy nie powiedział, że jego syn jest chory, ale że ” nie odzyskał wystarczającej siły.”Możliwe, że Franky była chora, ale nie wykazywała już objawów czerwonki., Oznaczałoby to, że wbrew temu, co zakładali niektórzy biografowie i historycy, szczepienie Franky ' ego nie było wykluczone. Franklin powiedział tak wiele lat później. W autobiografii Franky napisał: „długo gorzko żałowałem & nadal żałuję, że nie dałem mu go przez szczepienie.”Gdyby żałował, że nie był w stanie zarażać syna ospą poprzez szczepienie, powiedziałby tak. Najwyraźniej Franklin wierzył, że miał wybór i wybrał źle.,

jak człowiek, który rozumiał lepiej niż większość względne bezpieczeństwo i skuteczność szczepienia, wybrał źle? Możliwe, że stracił nerwy. Inni mężczyźni mieli. W 1721 Cotton Mather-człowiek, który natknął się na pomysł zaszczepienia, a następnie nacisnął go na lekarzy z Bostonu, uznając go za nieomylnego—zatrzymał się na dwa tygodnie, zanim zatwierdził szczepienie swojego nastoletniego syna, wiedząc cały czas, że współlokator Sammy ' ego Mathera z Harvardu był chory na ospę.

jest jednak bardziej prawdopodobne, że Benjamin i Deborah nie zgadzali się z zaszczepieniem ich syna., Franky była nadal jedynym dzieckiem Debory (córka Franklinów, Sarah, nie urodziłaby się jeszcze przez siedem lat) i siłą legitymizującą w jej małżeństwie. Sześć lat po tym małżeństwie, jej mąż rozwijał się tak szybko w świecie, że mogła zacząć się martwić, że pewnego dnia wyrośnie ze swojej zwykłej, słabo wykształconej żony. Jeśli początkowo wierzyła, że Franky zbliży ją do Benjamina, teraz ma nadzieję, że chłopak pomoże jej go utrzymać. Według tej logiki narażanie syna na szczepienie było nie do przyjęcia.,

Ten scenariusz—rodzice nie mogący zgodzić się na szczepienie dla swojego dziecka—był dokładnie tym, który Ben Franklin ustalił dwie dekady po śmierci syna, kiedy pisał o przeszkodach w akceptacji społecznej procedury. Jeśli „jeden rodzic lub bliski krewny jest temu przeciwny”, zauważył w 1759 r., ” drugi nie chce zaszczepić dziecka bez wolnej zgody wszystkich stron, aby w przypadku katastrofalnego wydarzenia nie następowała wieczna wina.”Ponownie podniósł ten dylemat w 1788 roku., Po wyrażeniu żalu z powodu nieudanego zaszczepienia Franky ' ego, dodał: „wspominam o tym ze względu na rodziców, którzy pomijają tę operację, zakładając, że nigdy nie powinni sobie wybaczyć, jeśli dziecko zmarło pod jej wpływem; mój przykład pokazuje, że żal może być taki sam, i dlatego należy wybrać bezpieczniejsze.”

Franklin wziął winę za to, że nie zaszczepił Franky, tak jak wziął winę za katastrofalne pierwsze małżeństwo Deborah. Ale tak jak w poprzednim przypadku, jego publiczne Rycerstwo prawdopodobnie zamaskowało jego prywatne wierzenia., Niezależnie od tego, czy obwiniał Deborah, czy obwiniał siebie za słuchanie jej, urazy związane ze śmiercią ich ukochanego syna—”Rozkosz wszystkich, którzy go znali”, według epitafium na jego nagrobku—wydają się niszczyć ich związek. To, co nastąpiło, było prawie 40 lat tego, co Franklin określił jako ” wieczną winę.”

**********

pojawił się w różnych formach. Powracającym tematem było przekonanie Benjamina, że Deborah była nieodpowiedzialna. W sierpniu 1737 roku, niecały rok po śmierci Franky ' ego, zaatakował ją za nieudaną sprzedaż w ich sklepie., Klient kupił papier na kredyt, a Deborah zapomniała zanotować, który papier kupił. Teoretycznie klient mógłby twierdzić, że kupił niższą klasę i zaniżył należność. To była mała sprawa, ale Benjamin był wściekły. Oburzenie Deborah jest widoczne we wpisie, który następnie zrobiła w książce sklepowej, w miejscu, w którym powinna była podać szczegóły dotyczące zapasów papieru. Parafrazując męża, napisała: „Quier papieru, który moja nieostrożna żona zapomniała odłożyć, a teraz nieostrożna rzecz nie zna cen, więc muszę ci zaufać.,”

Jego ballada „in praise of her” z 1742 roku, jak podkreśla Lemay, dotyczyła każdego aspektu jej umiejętności domowych, z wyjątkiem macierzyństwa—mimo że od niemowlęctwa kochała Williama Franklina, a wkrótce po śmierci Franky przyjęła młodego Jamesa Franklina Jr., syna zmarłego brata Bena. Kiedy Franklin wypłynął do Londynu w 1757 roku, nie ukrywał swojej ambiwalencji, że zostawił 14-letnią córkę z Deborah., Po naleganiu, że opuszcza dom ” bardziej wesoło „ze względu na jego zaufanie w zdolność Debory do zarządzania jego sprawami i edukacją Sary, dodał:” a jednak nie mogę przestać polecać ci jej z Najczulszą troską Ojca.”

**********

w pewnym momencie, w roku po śmierci Franky, Benjamin zlecił Portret chłopca. Czy to była próba wyciągnięcia Deborah z wyniszczającego żalu? Biorąc pod uwagę notoryczną oszczędność Franklina, zamówienie było nadzwyczajnym pobłażaniem-większość handlarzy nie miała portretów zrobionych z siebie, nie mówiąc już o swoich dzieciach. W pewnym sensie był to również portret Franklina: bez podobieństwa Franky do pracy, artysta kazał Benjaminowi usiąść za nim.,

produkt końcowy—który pokazuje dorosłą twarz Franklina na ciele chłopca—jest niepokojący, ale i poruszający. Wydaje się, że Deborah przyjęła go bez skrupułów—i z czasem wydaje się, że przyjęła go jako surogatkę dla swojego syna. W 1758 roku, tuż przed pierwszym przedłużonym pobytem Franklina w Londynie, wysłała mu portret lub jego kopię, być może mając nadzieję, że zwiąże go z nią w taki sam sposób, w jaki wyobrażała sobie jego temat.,

Po powrocie do Filadelfii obraz nabrał niemal magicznego znaczenia dekadę później, gdy członkowie rodziny zauważyli niesamowite podobieństwo między 1-letnim synem Sary Franklin, Benjaminem Franklinem Bache, a Franky z portretu. W liście z czerwca 1770 roku, zachwycona Deborah napisała do męża, że William Franklin wierzy, że Benny Bache ” jest jak Frankey Folger. Też tak myślałem.”Wszyscy”, napisała, ” myśli tak samo, jak gdyby to było narysowane dla niego.,”Przez większą część następnych dwóch lat listy Deborah do Benjamina koncentrowały się na zdrowiu, uroku i cnotach wnuka, który przypominał jej zmarłego syna. W 1990 roku, w wyniku ataku serca, Franklin został zmuszony do opuszczenia domu, a jego wnuk Franklin został zabity, a jego wnuk został zabity.”

początkowa odpowiedź Franklina, w czerwcu 1770 roku, była oderwana, a nawet lekceważąca: „cieszę się bardzo z przyjemności, jaką wydaje się pan w nim przyjmować. To musi być przydatne dla Twojego zdrowia, posiadanie takiej rozrywki.,”Czasami wydawał się niecierpliwy z powodu Debory:” cieszę się, że twój wnuk tak szybko wyzdrowiał ze swojej choroby, ponieważ widzę, że jesteś w nim zakochana, a twoje szczęście zawija się w jego; ponieważ cały twój długi list składa się z historii jego pięknych czynów.”Czy miał pretensje do sposobu, w jaki namaściła Benny' ego nową Franky? Zazdrościł?

a może bał się, że stracą też tę nową Franky? W maju 1771 roku, na uprzejmości, napisał: „Jestem bardzo zadowolony z małych historii, które mi dajesz o swoim wspaniałym chłopcu….,Mam nadzieję, że on zostanie oszczędzony i będzie kontynuował tę samą przyjemność i pociechę dla Ciebie, i że wkrótce będę uczestniczył z Tobą w tym.”

z czasem również Benjamin zaczął traktować wnuka, którego jeszcze nie widział, jako rodzaj reinkarnacji zmarłego syna. W liście ze stycznia 1772 do swojej siostry Jane podzielił się emocjami, jakie chłopiec w nim wzbudził—emocjami, które ukrył przed żoną., „Wszyscy, którzy widzieli mojego wnuka, zgadzają się z Tobą w swoich relacjach, że jest wyjątkowo dobrym chłopcem”, pisał, „co często na nowo przywodzi mi na myśl myśl mojego Syna Franky' ego, który teraz nie żyje 36 lat, którego rzadko widziałem równego we wszystkim, i którego do dziś nie mogę myśleć bez westchnienia.”

Franklin w końcu wyjechał z Londynu do domu trzy miesiące po śmierci Deborah. Kiedy poznał swojego wnuka, on również zakochał się w chłopcu—tak bardzo, że skutecznie domagał się Benny ' ego dla swojego. W 1776 roku nalegał, aby 7-latek towarzyszył mu w misji dyplomatycznej do Francji., Franklin nie zwrócił Benny Bache jego rodzicom przez dziewięć lat.