w przeciwieństwie do „starych dobrych czasów”, gdy diagnoza stwardnienia rozsianego (MS) została podana, a pacjent został poinformowany, aby w zasadzie wrócić do domu i iść do łóżka, teraz nie ma powodu do nadziei i obietnicy lepszej perspektywy. Rokowanie z rozpoznaniem SM wygląda lepiej na co dzień.
ponieważ po raz pierwszy opisany w 1838, zajęło 30 lat dla lekarzy do uznania SM jako choroby. W 1900 r. średnia długość życia osoby z SM wynosiła tylko pięć lat. Obecnie jednostki mogą teraz żyć normalnie, choć często z walką i coraz większymi ograniczeniami., Dopiero po ii wojnie światowej poważnie zbadano immunologiczną przyczynę SM i dopiero w 1970 r.pojawiły się pierwsze pozytywne wyniki leczenia terapią immunologiczną (sterydami). W 1990 roku, leki modyfikujące choroby stał się pierwszą linią leków, które zwalczają SM bezpośrednio.
obecnie, przy wszystkich dostępnych informacjach, neurolog może określić zwykle z niewielką wątpliwością, czy jest to LUB NIE MS. jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości lub niepewność, to mogą one ponownie przetestować lub zlecić nowe badania, ale pewność rośnie w miarę upływu czasu., Po diagnozie SM został wykonany lub ustalone, nie ma powodu, dlaczego należy mieć dalsze badania diagnostyczne.
po zdiagnozowaniu, porozmawiaj z neurologiem o leczeniu SM, które może spowolnić postęp choroby, zmniejszyć nawroty i pomóc wrócić do normy. Możesz również współpracować ze swoim neurologiem, aby poradzić sobie z częstymi działaniami niepożądanymi, które mogą wystąpić podczas terapii. Można również zarządzać objawy MS, dokonując pewnych zmian w stylu życia., Zbilansowana dieta, regularne ćwiczenia i inne zdrowe zmiany w Twoim stylu życia może dać ci więcej siły, energii i pewności siebie w zarządzaniu SM.
generalnie bardzo trudno jest przewidzieć przyszły przebieg SM, ponieważ różni się znacznie od jednej osoby do drugiej. Większość osób z SM ma normalną długość życia, ale kilku pacjentów z bardzo ciężką niepełnosprawnością może umrzeć przedwcześnie z powikłań zakaźnych, takich jak zapalenie płuc, dając ogólną długość życia około 95% normalnej zdrowej osoby.
istnieją pewne wytyczne, które można wykorzystać do wnioskowania o rokowanie., Około 85% pacjentów z SM rozpoczyna postać nawracająco-nawracającą choroby. Jak wspomniano wcześniej, nawroty SM może obejmować jeden układ nerwowy, takich jak zapalenie nerwu wzrokowego, lub kilka anatomicznie różnych systemów w tym samym czasie, jak połączone problemy motoryczne i czuciowe. Ataki z udziałem pojedynczych układów nerwowych są nieco bardziej powszechne w pierwszym zaostrzeniu SM.
kilka badań wykazało, że ludzie, którzy mają mniej ataków w ciągu pierwszych kilku lat po diagnozie, długie odstępy między atakami, całkowite wyleczenie z ataków, ataki, które mają charakter sensoryczny (tj.,, drętwienie, mrowienie, utrata wzroku), a prawie normalne badania neurologiczne po 5 latach wydają się być lepsze. Badania te wykazały również, że ludzie, którzy mają wczesne objawy drżenia, w koordynacji, trudności w chodzeniu, lub którzy mają częste ataki z niepełnym odzysku, wczesnego rozwoju zaburzeń neurologicznych, lub więcej zmian na MRI wcześnie, mają tendencję do bardziej postępującego przebiegu choroby.,ncreasing
jeden
pierwsze kilka lat po wystąpieniu choroby jest ważnym czasem, liczba i rodzaj nawrotów, a także ilość wyleczenia pomoże przewidzieć twoją przyszłość przebieg choroby., Nawroty, które obejmują wizualne, sensoryczne lub systemy pnia mózgu mają lepsze rokowanie niż te, które dotyczą móżdżku, silnik, lub zwieracza systemów. W pierwszych dwóch latach choroby niski wskaźnik nawrotów z doskonałym odzysku wskazuje na lepsze rokowanie niż wysoki wskaźnik nawrotów z słabym odzysku. Nawroty, które są ograniczone do jednego układu nerwowego są prognostycznie lepsze niż te obejmujące wiele systemów. Odsetek nawrotów ma również znaczenie prognostyczne w późniejszych stadiach SM., Z czasem trwania choroby wynoszącym pięć lub więcej lat, rosnący odsetek nawrotów, nawrotów wieloregionalnych, które obejmowały wiele systemów, i niekompletne odzyskiwanie z nawrotów wskazują na gorsze rokowanie.
uważa się, że większość ludzi doświadcza najcięższych niepełnosprawności SM w ciągu pięciu lat od diagnozy. Po tym punkcie ich niepełnosprawność nie pogarsza się znacząco. Dlatego też, jeśli w ciągu pierwszych pięciu lat nie pojawią się żadne dodatkowe niepełnosprawności, jest mało prawdopodobne, aby wystąpiły one w przyszłości., Ale nikt nie może przewidzieć, co stanie się z jedną osobą i tak wiele rzeczy może mieć na to wpływ. W ciągu tych krótkich lat udowodniono, że robienie wszystkich „właściwych rzeczy” zwiększy Twoje szanse na lepszy wynik.
15 lat po rozpoznaniu około 50% chorych na SM uzależnia się od co najmniej pomocy w chodzeniu. Średni czas przed poważną niepełnosprawnością, która powoduje, że pacjenci są ograniczeni w łóżku, wynosi około 33 lat., Z jaśniejszej strony, po 25 latach od diagnozy, 10% pozostaje wolne od poważnej niepełnosprawności ambulatoryjnej, mierzonej za pomocą rozszerzonej skali stanu niepełnosprawności (EDSS), nawet bez leczenia. Jeśli wynik EDSS u pacjenta z SM jest 2 lub niższy przez 10 lat lub dłużej, istnieje 90% szansa, że choroba pozostanie stabilna. Ta ostatnia grupa stanowi 17% pacjentów z SM i może być oznaczona jako” łagodna ” w sensie ambulatoryjnym.,
Powiększ przechodząc lub klikając
this image is copyright © My-MS.org i podlega licencji obrazu d zdefiniowanej w sekcji Licencja obrazu na stronie Zrzeczenie się odpowiedzialności., należy zauważyć, że te wiele liczb i Statystyki są przekrzywione i podkreślają wiele z tych, którzy zdiagnozowano SM przed którymkolwiek z leków modyfikujących chorobę (DMT) są dostępne i będzie wyglądać lepiej dzisiaj dla tych, którzy wybierają leczenie.
należy również zauważyć, że łagodny SM nie wyznacza określonego rodzaju przebiegu choroby i opisuje tylko łagodne nasilenie choroby po czasie. Oprócz tego, podczas gdy u większości pacjentów występuje nawracająco-nawracające stwardnienie rozsiane (RRMS), u niektórych innych pacjentów może występować bardzo powolny postęp choroby i nadal być łagodny., W obrębie łagodnych pacjentów z RRMS, niektórzy mają wiele nawrotów z prawie całkowitym odzyskiem, a inni mogą mieć niedobór nawrotów lub aktywności zapalnej ośrodkowego układu nerwowego (OUN), o czym świadczą badania obrazowe.
po osiągnięciu umiarkowanego poziomu niepełnosprawności, te wczesne kliniczne czynniki predykcyjne wydają się nie wpływać na dalszy postęp nieodwracalnej niepełnosprawności, co sugeruje, że długotrwały przebieg i niepełnosprawność mogą być ustalone na początku SM., Postępująca Faza w SM, niezależnie od obecności (wtórnie postępująca) lub nieobecności (pierwotna-postępująca) początkowych nawrotów, zachowuje się podobnie, a szybki wczesny postęp niepełnosprawności, który obejmuje trzy lub więcej systemów jest niekorzystny w postępującej SM.
Jeśli chodzi o konkretne rokowanie, to w zasadzie sprowadza się do wykształconego odgadnięcia przez neurologa. Podobnie jak w przypadku każdego rodzaju doświadczenia, im bardziej każdy neurolog widział i leczył osoby z SM, tym lepiej, że wykształcone zgadywanie powinno być., Patrząc na twoje testy, historię i to, co straciłeś do tej pory, twój neurolog może dać ci wyobrażenie o tym, czego powinieneś się spodziewać. Czas, niestety, jest zazwyczaj najlepszym sędzią tego, jak sobie radzisz.
przestrzeganie planu leczenia za pomocą terapii modyfikującej chorobę (DMT) jest najlepszą możliwą strategią zarządzania SM i daje znacznie lepsze rokowanie. Kontynuując DMT, twój neurolog pewnie Cię umieścił, jest ważną częścią tego planu., Teraz, ponieważ biorąc DMT przez długi okres czasu może być trudne, ważne jest, aby zrozumieć jego rolę w ogólnym planie leczenia SM, i mieć świadomość przeszkód, które najczęściej mogą zakłócać przestrzeganie tego planu.
Nie zaraźliwe
obecnie epidemiolodzy wykazali, że nie ma żadnych dowodów sugerujących, że SM jest zakaźne lub zaraźliwe. Rola wirusa lub wirusów, jeśli istnieje, dotyczy tylko osób z genetycznymi predyspozycjami do rozwoju SM i nie ma innych., MS samo w sobie nie może być złapany, wymieniany, rozpowszechniany, dawany lub nawet życzył nikomu bez względu na to, co słyszałeś. To nie jest jak grypa lub ospa wietrzna, w tym, że nie można rozprzestrzeniać go do przyjaciół lub rodziny. Bez względu na to, jaki rodzaj ochrony można podjąć, nie jest znany zapobieganie przed nim.
śmiertelność i zachorowalność
SM powoduje znaczną niepełnosprawność w grupie osób w wieku produkcyjnym. Osoby z SM historycznie zmarły z powikłań, a nie sam SM. Powikłania obejmowały nawracające infekcje, zwłaszcza u pacjentów obłożnie chorych., Uważa się, że u pacjentów z SM średnia długość życia jest o 5 do 7 lat krótsza niż w populacji ogólnej.
dane te są jednak oparte na starzejącej się populacji SM, która przed 1992 nie miała leków modyfikujących chorobę, aby spowolnić progresję. Ponieważ obecna” młodsza ” populacja ms starzeje się, mieli dostęp do leków modyfikujących chorobę, a ich progresja powinna być statystycznie lepsza, dlatego oczekiwana długość życia powinna wzrosnąć.