Bohater wojny rewolucyjnej, który był otwarcie Gejem-historia

Geje zawsze byli częścią amerykańskiej armii. W epoce przed gejowskim małżeństwem lub otwartą dumą, wojskowi zakochali się w sobie, nawiązali namiętne przyjaźnie i mieli spotkania tej samej płci. Z powodu dyskryminacji społecznej i oficjalnej większość ich historii nie została jednak opowiedziana. Ale w przypadku jednego z bohaterów-założycieli armii, homoseksualizm zawsze był częścią historii.,

Baron Friedrich von Steuben, pruski wojskowy, wynajęty przez George ' a Washingtona do uformowania Armii Kontynentalnej podczas najciemniejszych dni wojny rewolucyjnej, jest znany ze swojej odwagi, dyscypliny i odwagi, którą przyniósł wojskom amerykańskim. Historycy uważają również, że był homoseksualistą—i służył jako jawny gej w wojsku w czasie, gdy seks między mężczyznami był karany jako przestępstwo.

„choć jego nazwisko jest dziś mało znane wśród Amerykanów”, pisze Erick Trickey dla Smithsonian, ” każdy amerykański żołnierz jest zadłużony wobec von Steubena—stworzył amerykańską armię zawodową.,”

to nie było łatwe: trzy lata w wojnie o niepodległość, armia była niska dyscyplina, morale, a nawet jedzenie. Dzięki swoim surowym ćwiczeniom, pokazowej obecności i sprytnemu spojrzeniu na strategię wojskową, pomógł przekształcić je w potęgę militarną.

Benjamin Franklin, który polecił von Steubena do Waszyngtonu, odegrał swoje kwalifikacje. Bagatelizował także pogłoski o zwolnieniu barona z wojska pruskiego za homoseksualizm. Von Steuben wstąpił do wojska w wieku 17 lat i został osobistym adiutantem Fryderyka Wielkiego, ale mimo pozornie obiecującej kariery został nagle zwolniony w 1763 roku., W późniejszym okresie życia pisał o „nieugiętym wrogu”, który najwyraźniej doprowadził do jego zwolnienia, ale historycy nie są pewni dokładnych okoliczności zwolnienia.

Po zwolnieniu von Steuben przeskakiwał z pracy na pracę. Nie był zachwycony sugestią Franklina, aby zgłosił się na ochotnika do pomocy armii amerykańskiej, a zamiast tego próbował dostać kolejną pracę wojskową na dworze w Baden. Jego podanie zostało jednak odrzucone, gdy anonimowy list oskarżył go o „zażyłość” z młodymi chłopcami.

jako historyk William E., Benemann zauważa, że nie ma historycznych dowodów na to, że von Steuben był pedofilem. Ale był gejem, a homoseksualizm był postrzegany jako przestępcza aberracja przez wielu jego rówieśników. „Zamiast zostać i bronić się, zamiast wzywać jego friends…to za swoją reputację von Steuben postanowił uciec z ojczyzny” – pisze Benemann.

Franklin prawdopodobnie wiedział o plotkach i powodem, dla którego von Steuben nagle przyjął ofertę, którą tak niedawno odrzucił. Nie uważał jednak życia prywatnego von Steubena za istotne dla jego kwalifikacji wojskowych. George Washington, który wiedział o oskarżeniach, ale powitał von Steubena w swoim obozie i przydzielił Alexandra Hamiltona i Johna Laurensa-obaj byli zaangażowani w coś, co niektórzy historycy nazwali „romantyczną przyjaźnią” – jako jego pomocników.

Waszyngton zatwierdził von Steubena., „Wydaje się być bardzo dżentelmenem”, napisał, gdy baron przybył do obozu, ” i o ile miałem okazję sądzić, człowiek o wiedzy wojskowej i zaznajomiony ze światem.”

Kiedy von Steuben przybył do obozu, był zbulwersowany warunkami, w jakich walczyli żołnierze i natychmiast wyruszył do pracy przy wierceniu żołnierzy surowymi pruskimi technikami. Był surowym instruktorem, ale także towarzyszył żołnierzom. Jeden z jego pomocników, Pierre-Étienne Du Ponceau, wspomina szczególnie dziką imprezę wydaną w Valley Forge., „Jego pomocnicy zaprosili kilku młodych oficerów na obiad w naszej kwaterze” – napisał – ” pod warunkiem, że nikt nie zostanie przyjęty, który miał na sobie całą parę bryczesów.”Mężczyźni jedli w podartych ubraniach, a on sugerował, że w ogóle nie mieli ubrań.

Von Steuben nie tylko urządzał seksualnie naładowane imprezy: tworzył również intensywne relacje z innymi mężczyznami. Zaprzyjaźnił się z Williamem Northem i Benjaminem Walkerem, pomocnikami obozowymi, którzy wydają się być zaangażowani we własny romantyczny związek i mieszkali z nimi przez dwa lata w obozie., Jest prawdopodobne, że von Steuben związał się romantycznie i seksualnie z Northem, choć nie jest jasne, jak blisko był z Walkerem.

tymczasem von Steuben okazał się bohaterskim dodatkiem do armii. Jako inspektor generalny nauczał armii skuteczniejszych technik walki i pomagał zaszczepić dyscyplinę, której tak bardzo potrzebowali. Udało się, a podręcznik ćwiczeń, który napisał dla armii, jest nadal częściowo w użyciu do dziś. Drillmaster szybko stał się jednym z najbardziej zaufanych doradców Waszyngtonu, ostatecznie pełniąc funkcję szefa sztabu. Obecnie uważa się go za pomocnego Amerykanom w wygraniu wojny o niepodległość.,

Po zakończeniu wojny Baron von Steuben otrzymał obywatelstwo amerykańskie i wraz z Northem i Walkerem przeniósł się do Nowego Jorku. „Kochamy go,” North napisał, ” i zasługuje na to, bo kocha nas czule.”

Po wojnie von Steuben legalnie adoptował obu mężczyzn—powszechną praktyką wśród gejów w wieku, zanim małżeństwa osób tej samej płci były legalne. Żyli razem, zarządzali jego niepewnymi finansami i odziedziczyli jego majątek po jego śmierci w 1794 roku. John Mulligan, który również był gejem, służył jako sekretarz von Steubena i uważa się, że miał związek z baronem., Po śmierci von Steubena odziedziczył bibliotekę i trochę pieniędzy.

za życia von Steubena pojęcie homoseksualnego małżeństwa, gejowskiej dumy lub coming out było nie do pomyślenia i nie było języka ani otwartej kultury homoseksualizmu. Ale historyczne związki homoseksualne były w rzeczywistości powszechne.

to nie znaczy, że bycie gejem było akceptowane: sodomia była przestępstwem w kolonialnej Ameryce. Ale romantyczne związki między mężczyznami były powszechnie tolerowane aż do XIX wieku i dopiero na początku XX wieku wojsko amerykańskie zaczęło oficjalnie dyskryminować osoby podejrzane o bycie gejem.,

Von Steuben mógł być jedną z najbardziej otwartych postaci LGBT w Ameryce, ale nie był jedynym mężczyzną, którego miłość do innych mężczyzn była dobrze znana. I choć miał pomóc uratować amerykańską armię, jego wkład jest dziś w dużej mierze zapomniany.