13 grudnia 1862 roku Konfederacka Armia Północnej Wirginii Roberta E. Lee odparła serię ataków Armii Potomaku generała Ambrose 'a Burnside' a pod Fredericksburgiem w Wirginii. Klęska była jedną z najbardziej decydujących strat dla armii Unii i zadała poważny cios Północnemu morale w zimie 1862-63.
Burnside objął dowództwo Armii Potomaku w listopadzie 1862 roku po tym, jak George McClellan nie zdołał ścigać Lee do Wirginii po bitwie pod Antietam w Maryland 17 września., Burnside natychmiast opracował plan ataku na stolicę Konfederacji w Richmond w Wirginii. To wymagało szybkiego marszu federalnych z ich pozycji w Północnej Wirginii do Fredericksburga nad rzeką Rappahannock. Burnside planował przekroczyć rzekę w tym miejscu, a następnie kontynuować na południe.
kampania rozpoczęła się obiecująco dla Związku. Armia szybko ruszyła w dół Rappahannock, ale zatrzymała się po drugiej stronie rzeki od Fredericksburga. Ze względu na słabe wykonanie zleceń most pontonowy nie funkcjonował przez kilka dni., Opóźnienie pozwoliło Lee przesunąć swoje wojska na pozycje wzdłuż wzgórz Marye nad Fredericksburgiem. Konfederaci byli zabezpieczeni w zatopionej drodze chronionej kamiennym murem, patrząc w dół na otwarte zbocza, które rozciągały się od krawędzi Fredericksburga. Pozycja Konfederatów była tak silna, że jeden z rebeliantów twierdził, że ” kurczak nie może żyć na tym polu, gdy się na nim otworzymy.”
Burnside i tak postanowił zaatakować. 13 grudnia wykonał 14 ataków na linie Konfederatów., Chociaż Artyleria Unii była skuteczna przeciwko rebeliantom, pole 600 jardów było poligonem dla atakujących Jankesów. Żaden z żołnierzy Unii nie dotarł do muru na szczycie Marye ' s Heights, a niewielu nawet podeszło do niego w odległości 50 jardów. – To dobrze, że wojna jest tak straszna, bo inaczej powinniśmy za bardzo ją lubić-zauważył Lee generał James Longstreet, gdy oglądali rzeź. Mroźna noc zamroziła wielu zabitych i rannych.
Burnside rozważał kontynuację ataku 14 grudnia, ale jego podwładni namówili go do zaprzestania., 15 grudnia ogłoszono rozejm, w którym Unia miała zebrać zabitych i rannych żołnierzy. Burnside wycofał się na północ pod osłoną ciemności i deszczu. Jednostronny charakter bitwy znalazł odzwierciedlenie w liczbie ofiar. Jankesi stracili około 12 650 zabitych i rannych, podczas gdy Lee stracił tylko około 4 200 ludzi. Generał Joseph Hooker zastąpił Burnside ' a na stanowisku dowódcy Armii Potomaku w styczniu 1863 roku.