działania niepożądane
najczęstsze działania niepożądane po podaniu nalbufiny to sedacja, pocenie się, nudności, wymioty, zawroty głowy, zawroty głowy, suchość w ustach lub ból głowy.
mniej częste działania niepożądane zgłaszano z częstością mniejszą niż 1%:
- ośrodkowy układ nerwowy: nerwowość, depresja, niepokój, płacz, euforia, unoszenie się, wrogość, niezwykłe sny, splątanie, omamy, dysforia, uczucie ciężkości, drętwienie, mrowienie lub nierealność.,
- układ sercowo-naczyniowy: nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, bradykardia lub tachykardia.
- przewód pokarmowy: skurcze, niestrawność lub gorzki smak.
- układ oddechowy: depresja, duszność lub astma.
- dermatologiczne: swędzenie, pieczenie lub pokrzywka.
- reakcje alergiczne: podczas stosowania nalbufiny zgłaszano reakcje anafilaktyczne, anafilaktoidalne lub ciężkie reakcje nadwrażliwości, a w przypadku ich wystąpienia należy zachować ostrożność, zapewniając natychmiastowe leczenie wspomagające.,
ostrzeżenie o Czarnej Skrzynce
jednoczesne stosowanie nalbufiny z benzodiazepinami lub innymi lekami hamującymi OUN, w tym alkoholem, może prowadzić do krytycznej sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i śmierci.
jednoczesne przepisywanie leku powinno być stosowane tylko u pacjentów, u których alternatywne metody leczenia okazały się niewystarczające; dawka i czas trwania leczenia powinny być ograniczone do wymaganego minimum, a pacjenci powinni być obserwowani w celu wykrycia objawów depresji oddechowej i sedacji.,
Ostrzeżenia
ze względu na zmienioną farmakokinetykę i klirens u pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych lub wyniszczonych, należy zachować ostrożność podczas podawania nalbufiny w tych populacjach pacjentów, ponieważ może wystąpić zagrażająca życiu depresja oddechowa., Działanie depresyjne na układ oddechowy nalbufiny może spowodować zatrzymanie dwutlenku węgla, co może dodatkowo zwiększyć ciśnienie wewnątrzczaszkowe u pacjentów z wyjściowym podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym, urazem głowy lub zmianami wewnątrzczaszkowymi, a także prawdopodobnie zakłócić zdolność do uzyskania dokładnego badania neurologicznego ze względu na właściwości uspokajające. Dlatego nalbufina powinna być stosowana w ekstremalnych sytuacjach klinicznych.,
podobnie jak inne powszechnie stosowane leki opioidowe, nalbufina może zmieniać normalne zdolności psychiczne lub fizyczne wymagane do wykonywania potencjalnie niebezpiecznych zadań, w tym prowadzenia pojazdów lub obsługi ciężkich maszyn. Wskazana jest porada pacjentów dotycząca tych zagrożeń przed podaniem tego leku.
Nalbufina była stosowana w leczeniu analgezji położniczej.istnieją doniesienia o ciężkiej bradykardii płodu u kobiet porodowych. W jednym badaniu spłaszczenie tętna płodu wystąpiło w 53% przypadków., W tej sytuacji klinicznej należy rozważyć korzyści ze stosowania leków przeciwbólowych w porównaniu z ryzykiem dla płodu. Jeśli nalbufina jest podawana kobiecie w ciąży, monitorowanie tętna płodu powinno być wykorzystane i odpowiednie procedury w celu zarządzania wszelkimi negatywnymi skutkami dla płodu. Nalokson może odwrócić te działania.
ze względu na antagonistyczne działanie na receptor µ-opioidowy, należy zachować ostrożność podczas podawania nalbufiny pacjentom stosującym opioidy o przedłużonym uwalnianiu, ponieważ możliwe są objawy odstawienne., Podczas stosowania nalbufiny u tych pacjentów zaleca się zmniejszenie dawki i należy obserwować pacjenta pod kątem objawów odstawienia leku.
mimo, że nalbufina jest antagonistą receptora µ-opioidowego, nadal zapewnia właściwości Polubienia leku i ma potencjał nadużywania. Warto zauważyć, że nalokson został początkowo sklasyfikowany jako substancja kontrolowana zaplanowana II, jednak poprzez późniejsze złożenie petycji do FDA przez jego producenta, został usunięty ze wszystkich harmonogramów i nie jest już substancją kontrolowaną w USA